Sana yaptıklarını asla unutma..
Asla unutma Elizabeth, çünkü sana sundukları en ufak tebessümde o taş gibi kalbinin yumuşayacagini biliyorum. Bu sefer değil. Bu sefer o kadar kolay değil...
𖤍
Bazen, uğruna savaşacağınız hiçbir şeyiniz olmadığında v...
Annemi gördüm rüyamda Çocuksuz ve hayatının aşkıyla Hiç bu kadar mutlu görmemiştim onu
-böyle olsaydı
◊
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
◊
Hepimiz bir odada oturmuş, gergince bekliyorduk. Bir şey ortaya çıkıp saldırı düzenlemiş, birkaç muhafız ve Asgard'lıyı katletmiş, sonra da ortadan kaybolmuştu. Bu netti.
Şimdi ise beklemekten başka çaremiz yoktu.
Biz beklerken 6. yıldız da sönmüştü. Zaman geçtikçe ciddiye almaya başlıyordum. Bir sonraki hedef ben veya sevdiklerim olabilirdi.
Şimdi Thor, Fandral, Volstagg ve Sif ile gergin bir bekleyiş içindeydik. Bir tek eksiğimiz vardı. Loki...
Ona ne olduğu hakkında hiçbir fikrimiz yoktu. Ve onu aramaları gerekirken burada durmuş bekliyorlardı.
Bu olaydan önce yakın zamanda Loki ile Thor büyük bir kavgaya tutuşmuştu ve araları iyi değildi, bunu biliyordum ama yine de kardeşini araması gerekmez miydi? Bu kadar mı kırgındı ona?
"Koridordaki kan izleri..." Sonunda konuştu Thor. Gözleri dalgınca önüne kenetlenmişti. Loki'nin olmasından mı korkuyordu?
"Hangi kan izleri?" dedi Volstagg.
Sif anlayışla ona döndü. "Belki onun değildir Thor."
"Bir şey olmamıştır zaten ona. Kötülere bir şey olmaz." dedi gözlerini dalgınca odaklandığı yerden çekmeden.
O laf bana söylenmedi ama en az, bu zamana kadar ne kadar kırıldığını belli etmeyen Loki kadar acıdı canım.
Ayağa kalktım ve kapıya doğru yürüdüm.
"Nereye gidiyorsun?" dedi Sif.
Ona dönmedim. Yürümeye devam ettim. "Keşif. Eli kolu bağlı oturarak çözüme ulaşılmıyor." Çıktım odadan.
Bu resmen katliamdı. Ve biz sebebini bile bilmiyorduk. Ne yani? Birkaç yıldız söndü diye miydi tüm bu saçmalıklar?
Duvardaki kan izlerine bakıyordum ki bir örümcek yığını gördüm. Kütüphanede gördüğüm gibiydi ve tek bir yöne doğru gidiyordu. Yolu takip ettim, ettim, ettim ve birkaç dakikanın sonunda yer altı zindanlarına ulaştım.
İlerlemeye devam ettim, ta ki örümcek yolu bitene kadar.
Büyük salonun ortasında karşılaştığım şey yere çökmüş Loki ve yüzüne kafam kadar bir kılıç doğrultan adamdı. Adam değildi. Hel diyarında Jane'i esir alan canavardı.
