Sana yaptıklarını asla unutma..
Asla unutma Elizabeth, çünkü sana sundukları en ufak tebessümde o taş gibi kalbinin yumuşayacagini biliyorum. Bu sefer değil. Bu sefer o kadar kolay değil...
𖤍
Bazen, uğruna savaşacağınız hiçbir şeyiniz olmadığında v...
Sana içimdeki karanlıktan bahsetsem, bana güneşmişim gibi bakar mısın?
◇
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
◇
Yeni güne, hislerimin öldüğünü hissederek başladım. Bu acı, ama alıştıkça eskiyi aramadığım bir şey haline geldi.
Mantıklı düşünmeye başladım. Kendime koyduğum amaca daha körü körüne bağladım ve güç hevesi tüm bedenimi ele geçirdi.
Yürüyüş kıyafetlerimi giydim ve omuzlarıma siyah bir pelerin geçirdim. Yanıma gerekli birkaç malzeme daha aldıktan sonra saraydan ayrıldım.
Ormanın içinden geçip büyük taş duvarın önünde durdum. Avcumu taşa yasladığım anda vücudumdan akan sihir damarlar halinde kayaya dağıldı. Tam, tüm gücümü aktarmış, portalı açacakken arkamdan gelen dal çıtırtısıyla o tarafa dönüp gücümle sesin kaynağını kapan altına alıp zemine sabitledim.
Karşımda ellerini havaya kaldırmış bir Loki görmeyi bekliyordum elbette. Nerede olsam mutlaka yolumuz bir araya düşüyordu çünkü.
Aşıktı bana, kabul etmiyordu.
Gücümü geri çektim ve tamamen ona döndüm.
"Napıyorsun ya?"
Ellerini iki yanına indirdi ve bana doğru geldi. "Gezinti." Omuz silkti.
Asgard'da uğraşacakbaşka kimse yok ayaklarına falan girecekti şimdi.
"Alfheim'a gidiyorum. Kendi diyarıma."
"Harika." Duruşunu düzeltti. "Ben de hava almak istiyordum."
Gözlerimi kısa süreliğine yumdum. "Loki..." Birkaç saniye es verdim. Devam etmemi bekledi. "Alfehim ölmüş bir diyar. Herkes benden nefret ediyor. Girdiğim an ölüm fermanım imzalanacak. Krallığın dışında bir ton tehdit var. Orası... Yok olmuş."
"Ee?"
Gözlerimi devirdim.
"Orası, beni kızdırmak için peşime takılmak isteyebileceğin bir yer değil."
"Zoru severim."
"Neyle karşılaşacağımı bilmiyorum, gittiğim an boynuma inen bir hançerle de karşı karşıya kalabilirim, bir canavarın pençesiyle de, buz tutmuş bir diyarla da..."
"Banane bundan?" Yürüyüp yanıma geçti ve taştan duvara döndü. Ellerini arkasında bağlamıştı. "Alfheim'a hiç gitmedim. İzin verirsen kültürlenmek istiyorum."
Ne yaparsam yapayım geri adım atmayacaktı.
İç çektim ve duvara döndüm. Birkaç adımda yaklaşıp avcumu soğuk zemine yasladım ve gözlerimi yumdum.
