Sana yaptıklarını asla unutma..
Asla unutma Elizabeth, çünkü sana sundukları en ufak tebessümde o taş gibi kalbinin yumuşayacagini biliyorum. Bu sefer değil. Bu sefer o kadar kolay değil...
𖤍
Bazen, uğruna savaşacağınız hiçbir şeyiniz olmadığında v...
Hoşçakal kelimesini kim yaratmışsa kaybetmenin nasıl bir his olduğunu hiç bilmemiş. Beni bırakıp gitme şeklinde hiç hoş bir şey yoktu. -H.D. Carlton
◇
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
◇
Malekith kim, bilmiyordum. Ama Loki'nin bildiğini anlamıştım. Ondan gerçekten korktuğunu ve yapabileceği şeyleri tahmin edebildiğini anlamıştım.
Asgard... Zaten zar zor toparlanmaya başlamış o Asgard, bir kez daha yıkımla yüz yüze gelmişti. Bence Odin'in günahlarının kahrını krallığı çekiyordu.
Bu adamla uğraşmayı bırakmalıydım.
Büyük, gemiyi andıran devasa bir cisim ve etrafta koşuşturup elindeki silahlarının çıkan güç toplarıyla yıkıma yol açıyorlardı.
Gözüm ilk olarak Thor'u aradı.
Eğer bu kadar sıkıntı varken o Midgard'da sevgilisiyle geziniyorsa gerçekten kusardım!
Sarayın girişinde Loki ile ayrılmıştık. Direkt olarak zindanlara indim ve Odin'in hazinelerinde gözümü gezdirdim. Normalde buraya bile inmemem gerekiyordu çünkü muhafızlar olur, geçmeme izin vermezlerdi.
Ancak burada yoklardı.
Belki Heimdall'ın "bizde onlara ait bir şeyolduğunu düşünüyorlar" diye bahsettiği şeylerin burada olduğunu düşündüm ama gördüğüm kadarıyla hepsi tamdı. Sonsuz alevin dibinde durakladım.
Asgard'ın kalbi...
Talemon'un ışığı gibi.
O olmazsa krallık ölür.
Elimi uzattım ama alev anında yükseldi ve buna izin vermedi.
O an aklıma nüfuz eden düşünceyle duraksadım.
Ben Asgard'lı değildim. Asgard kanına sahip değildim, bu yüzden ateş beni reddediyordu. Asgard'ın kalbi beni reddediyordu.
Peki ya Talemon'un ışığı.
Elbette!
Beni anında tanıyacaktı ve kabul edecek, belki de terk edilmiş krallık tekrar sahibine kavuşacaktı.
Sevinçle gülümsedim.
Ta ki büyük patlamayla yerler sallanana kadar.
Koşarak zindanlardan çıktım ve Sarayın girişine doğru ilerledim.
Gördüğüm şey duraksamama neden oldu.
Loki. Tek başına. Üzerine doğru gelen yaratıklar. Etrafta uçuşan öldürücü ışınlar.
Şu an bu alandaki tek amaç sadece Loki'yi öldürmekti. Onun üzerine oynanıyordu çünkü o bir Asgard'lıydı. Yani Malekith'in hedefi.
Seyrek merdivenlerin dibinde yere düşmüş, başını zorlukla kaldıran ve karnını tutan Loki'nin yanına doğru koştum. Bana saldırıp durdurmaya çalışan yer canavarın hamlesini zorlukla da olsa boşa çıkarıp geri savurdum.
