Jungkook ona seslenmem ile arkasını dönmüştü, elindeki çiçeklerle bana bakıyordu daha çok şaşırmış (?) gibiydi. Şok olmuş bir biçimde bana bakarken az kalsın elindeki çiçekler elinden düşüyordu.
"Jungkook iyi misin?"
Teleşla yanına doğru ilerlerken konuşmaya başlamıştı.
"Siktir sen-sen saçların..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Pink Jimin 🫠)
Ah evet saçlarım, sanırım yeni boyattığım saçlarım dikkatini çekmişti. Hepimiz şok olmuş bir biçimde Jungkook'un tepkisini izliyordu ve tabi bende. Neden öyle demişti ki beğenmemiş miydi?
İşte tam o anda 1 aydır bana küs (?) Olan omegamın içten içe ağladığını hissettim... Üzülmüştü oda bende. Jungkook'un beğenmemesi niye bu kadar kötü hissettirmişti, bilmiyordum ama kırılmıştı(m)k işte.
Etrafa yayılan üzgün feromonlarımı kontrol altına almak istemedim. Üzülmüştüm çünkü! Jungkook feromonlarımı hissedip elektirik çarpmış gibi kendine geldi.
"Çok-çok güzel olmuşsun. Hep güzeldin, şey yani güzelsin evet."
Pekala çok tatlıydı. Bir alfaya göre oldukça içten ve samimi davranıyordu.
Soran gözlerle Jungkook'a baktım. Eliyle ensesini kaşımış ve bana dönmüştü.
"Baş başa konuşabilir miyiz lütfen? Çok sürmez."
"Ah şey tabiki olur. Arka bahçede konuşmak ister misin?"
"Sen nasıl rahat edeceksen."
Kalbimin göğsümü delecek gibi atması dışında hiçbir sorun yoktu evet. Bu tavırları ondan daha çok hoşlanmama neden oluyordu.
"O zaman gel lütfen içeri geçebiliriz."
"Biz ön tarafa bekliyoruz Min."
"Tamam Taehyung."
Pekala azıcık korkmuyor değildim, benimle baş başa ne konuşacaktı ki?
"İçecek bir şey ister misin?"
Bahçeye adımlarken sormadan edememiştim, çünkü sessizdi konuşmuyordu ve bu beni telaşlandırıyordu.
"Hayır zahmet etmene gerek yok. Çok kalmayacağım."
İlerlerken Jungkook duraksadı, sakinleşmek için derin bir nefes aldı daha sonra sadece yarım saat önce ağlamama neden olan, (başkasına verecek sandığım çiçek buketini) bana uzatmıştı.
