Άννα και Δημήτρης (my love story)

The letter!

~Δημήτρης~
<Μπορώ να περάσω;> ξανά ακούστηκε η φωνή της μαζί με ένα διστακτικό χτύπημα στην πόρτα. Πάνω που ήταν έτοιμος να της πει να περάσει η φωνή της θείας του του έκοψε την φορά. <Τι έγινε κορίτσι μου γιατί στέκεσαι απ' έξω;> <Το σωστό είναι πρώτα να χτυπήσω και να πάρω μια έγκριση για να περάσω> <Α το γαϊδούρι ... περνά κορίτσι μου> της είπε και ο Δημήτρης αντανακλαστικά στην λέξη γαϊδούρι χτύπησε με την παλάμη του το μέτωπο του και ξεφυσυξε. Η πόρτα σε δευτερόλεπτα άνοιξε και η Άννα με την θεία εισέβαλαν μέσα. <Ρε Δημήτρη τι πράγματα είναι αυτά; Πόση ώρα ήταν έξω η κοπέλα και χτυπούσε...>. <Δεν πειράζει...> είπε η Άννα χαμογελώντας ευγενικά. <Όχι δεν πειράζει...> <Δεν την άκουσα ρε θεία>είπε ο Δημήτρης στην προσπάθεια του να δικαιολογήσει τον εαυτό του. <Οπότε Άννα κορίτσι μου εξέτασε καλά και τα αυτιά του> είπε η θεία του και έφυγε κλείνοντας την πόρτα πίσω της αφήνοντας τους μόνους.

~ Άννα ~
<Λοιπόν...> ξεκίνησε να λέει η Άννα καθώς πλησίαζε και άφησε το βαλιτσακι της πάνω στο κομοδίνο δίπλα του με την αμηχανία να την καταβάλει ειδικά από την τόσο απόμακρη συμπεριφορά της τελευταία από δικά της συμπεράσματα. Μόνη της είχε βγάλει το συμπέρασμα ότι είναι παντρεμένος με παιδί ενώ στην πραγματικότητα ήταν χωρισμένος εδώ και δύο χρόνια είναι χωρισμένος. Όχι ότι αυτό διευκολύνει την κατάσταση από δική της πλευρά...

~ Δημήτρης ~
<Λοιπόν;> την ρώτησε και την είδε να τον κοιτάει στιγμιαία ενώ έψαχνε μέσα στο βαλιτσακι της. <Τι ψάχνετε;> <Το στηθοσκοπιο μου... αλλά δεν το βρίσκω... Τέλος πάντων. Θα κάνουμε αλλιώς την εξέταση. Παρακαλώ ξάπλωσε>. <Ώπα ενικό άκουσα> αστειευτηκε και ξάπλωσε κανονικά πάνω στο στρώμα. Εκεινη χαμογέλασε και πήρε μια καρέκλα από το μικρό γραφείο πίσω της κοντά στο παράθυρο που φώτιζε το δωμάτιο και κάθισε. <Την μπλούζα...> <Την μπλούζα τι;> <Βγάλε την.... για να σε εξετάσω> συμπλήρωσε βιαστικά εκείνη με εκείνον να του ξεφεύγει ένα γελακι το οποίο έπνιξε δαγκώνοντας τα χείλη του και ανασηκώθηκε ώστε να βγάλει την μπλούζα που φορούσε. Η Άννα φαίνεται να τον βοήθησε καθώς ένιωσε στα πλευρά του τα δάχτυλα της στιγμιαία με ένα ρίγος να τον διαπερνά και είχε δίκιο καθώς εκείνη πήρε την μπλούζα από τα χέρια του και την άφησε στην πλάτη της καρέκλας.

~ Άννα ~
Έμεινε για λίγα δευτερόλεπτα να τον κοιτάει καθώς άφηνε την μπλούζα πάνω στην καρέκλα. Είσαι σίγουρη ότι μόνο θα τον εξετάσεις; ακούστηκε η φωνή μέσα της <Σκάσε> είπε λίγο πιο δυνατά από όσο έπρεπε απαντώντας στην φωνή. <Δεν μίλησα... Δεν πρόλαβα δηλαδή. Είσαι καλά;> απάντησε ο Δημήτρης. <Ναι μια χαρά... Δεν πήγαινε σε εσένα. Μπορώ;> αναρωτήθηκε παίρνοντας ένα πονηρό ύφος χωρίς να το θέλει και εκείνος έγνεψε καταφατικά δαγκώνοντας τα χείλη του. Μόλις πήρε την έγκριση ξεροκαταπιε και άφησε τα χέρια της να περιπλανηθούν στο στήθος του όπου πίεζαν τα άλλοτε χτυπημένα σημεία <Πονάς;> τον ρώτησε καθώς πίεζε τα σημεία και εκείνος έγνεψε αρνητικά. Τα χέρια της ένιωσαν ένα βαθούλωμα κάτι που την έκανε να πάρει τα μάτια της από τα δικά του και να κοιτάξει. <Είναι παλιό μην δίνεις σημασία> της είπε ο Δημήτρης και ένιωθε το στήθος του να ανεβοκατεβαίνει πιο γρήγορα από πρίν. Πράγματι ήταν παλιό και είχε και ένα ακόμη χαμηλά κάτω από την κοιλιά. Φαινόταν μεγαλύτερο όμως η πιτζάμα του το κάλυπτε. <Ωραία και τώρα να ακούσουμε την καρδιά > είπε και ξεροκαταπιε καθώς έσκυβε με το κεφάλι της να ακουμπάει το στήθος του. Άκουσε την καρδιά του η οποία χτυπούσε σαν τρελή όπως η δική της και χαμογέλασε. Σηκώθηκε και τον κοίταξε. <Όλα καλά> του είπε. <Αυτό να το πεις στην θεία μου γιατί αν το πω εγώ...> <Καταλαβαίνω και μπορείς πλέον να σηκωθείς από το κρεβάτι αρκεί για αρχή όχι πολύ βαριές δουλειές> είπε καθώς πλησίαζε την πόρτα και τον κοίταξε.