Άννα και Δημήτρης (my love story)

<Άννα αγάπη μου>

~ Άννα ~
Δεν της έφτανε η λάντζα του σπιτιού οπότε αρχίζει να καθαρίζει και το ιατρείο. Το κινητό της χτύπησε. Της ήταν οικείος ο αριθμός έτσι διστακτικά το σήκωσε. ( <Παρακαλώ;> <Ναι... Άννα με ακούς;> <Μάρθα!.... Πως βρήκες το τηλέφωνο μου;> <Σημασία δεν έχει πως βρήκα το κινητό σου αλλά αυτό που θα σου πω. Κάθεσαι;> <Τι συμβαίνει Μάρθα;> .....) Αυτό που άκουσε την έκανε να καθίσει στην πρώτη καρέκλα που βρήκε μπροστά της. Η κλήση τερματίστηκε. <Δεν είναι δυνατόν...> αναφώνησε αδύναμα. Το κινητό της ξαναχτύπησε. (<Παρακαλώ> <Ναι έρχομαι αμέσως>). Μάζεψε τα απαραίτητα μαζί της και έτρεξε ως την πλατεία όπου ένα κοριτσάκι είχε ένα ατύχημα.

~Δημήτρης~
Άρχισε να ψάχνει την κόρη του σε οποιοδήποτε σημείο ήταν πιθανό να την βρει. <ΔΆΦΝΗ!.... ΔΆΦΝΗ.... Δάφνη!!!> φώναζε συνεχώς ενώ άρχισε να τον λούζει κρύος ιδρώτας με τους παλμούς του να νιώθει ότι αυξάνονται. <Μπαμπά> ακούστηκε η φωνή της όμως ήταν λίγο αδύναμη. Ξεφυσυξε και πήγε γρήγορα προς τα εκεί που ακουγόταν. <Δάφνη!> ξανά φώναξε. <Εδώ μπαμπά. Έλα γρήγορα> και τότε την είδε. <Δάφνη το ξέρεις ότι ανησύχησα... Πως έφυγες έτσι;> ρώτησε παίρνοντας το αυστηρό του βλέμμα. <Συγνώμη δεν το ήθελα... Αλλά δες έχει ένα κουταβάκι εκεί> είπε και έδειξε με το χέρι της ένα άνοιγμα στο έδαφος. < Κανένα αλεπουδακι θα είναι> είπε καθώς προσπαθούσε να δεί κάτι όμως δεν έβλεπε τίποτα. <Όχι ρε μπαμπά είναι ένα κουτάβι το είδα. Βγάλε το από εκεί>. Το άνοιγμα στην γη ήταν απόπειρα κάποιον να ανοίξουν ένα πηγάδι. Ευτυχώς δεν ήταν σχεδόν καθόλου βαθύ. Ο Δημήτρης πλησίασε προσεκτικά και κοίταξε μέσα κάνοντας έναν ήχο με τα χείλη του. Αμέσως γονάτισε και με τα χέρια του έπιασε το κάτι με τρίχωμα το οποίο μόλις το έβγαλε προς το φως κλαψουρισε. Όντως ήταν ένα κουτάβι το οποίο ήταν αδύναμο. Χαμογέλασε και έπειτα κοίταξε την κόρη του η οποία χαμογέλασε και εκείνη και της το έδωσε να το κρατήσει. <Πάμε να του δώσουμε λίγο γάλα. Δάφνη μην ξανά εξαφανιστείς έτσι> <Εντάξει> είπαν και πήγανε στο μαντρί.

~ Άννα~
Ευτυχώς το κοριτσάκι ήταν καλά απλά γύρισε τον αστράγαλο της. Αφού έδωσε οδηγίες στην μητέρα της και το κορίτσι πήγε σπίτι του με βοήθεια άρχισε να μαζεύει τα πράγματα της ώστε να επιστρέψει στο ιατρείο. Όταν της είπαν στο τηλέφωνο ότι ένα κορίτσι χτύπησε πίστεψε πως ήταν η Δάφνη ως αντίποινα για αυτό που συνέβη μεταξύ εκείνης και του Δημήτρη. Το κινητό της ήχησε.

Την επόμενη φορά ίσως είναι η Δάφνη.... Ποιος ξέρει;

Άγγελος