Άννα και Δημήτρης (my love story)

.... Δεν πρέπει

~ Άννα ~
Ξύπνησε. Είχε καιρό να κοιμηθεί τόσο ήρεμη. Άνοιξε ελάχιστα τα μάτια της όμως δεν είχε το κουράγιο να τα κρατήσει ανοιχτά. Στιγμές από το προηγούμενο βράδυ ήρθαν στο μυαλό της και άνοιξε τα μάτια της ενώ συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν μόνη της στο κρεβάτι. Μαζί της ήταν και ο Δημήτρης και εκείνη βρισκόταν στην αγκαλιά του. Ανασηκώθηκε. Αυτό δεν έπρεπε να συμβεί σκέφτηκε, Ναι δεν έπρεπε για αυτό δεν ξεκολλουσες από πάνω του. Τον κοίταξε. Ήταν τόσο όμορφος που δεν συγκρατήθηκε και με το χέρι της χάιδεψε το πρωσωπο του και έπειτα το χέρι της πήγε στο στήθος του. <Με γαργαλας> τον άκουσε να λέει και τον είδε να χαμογελάει κάτι που την έκανε να θέλει να σηκωθεί από πάνω του όμως το χέρι του στην μέση της την κρατούσε. <Συνέχισε> της είπε και άνοιξε τα μάτια του με την Άννα να επιστρέφει στην πραγματικότητα με την σκέψη του Άγγελου αλλά και το τι μπορούσε να συμβεί. <Δημήτρη τι κάνεις εδώ;> είπε και σηκώθηκε αμέσως από πάνω του. <Ότι και εσύ. Και σε έχω δει γυμνή δεν χρειάζεται να καλυπτεσαι γιατί είσαι υπέροχη> . Σηκώθηκε από το κρεβάτι χωρίς να πει λέξη με αγκαλιά το σεντόνι το οποίο είχε τυλίξει γύρω της παίρνοντας μερικά ρούχα από την ντουλάπα και πήγε στο μπάνιο ώστε να ντυθεί.

~ Δημήτρης ~
Άρχισε να ντύνεται σκεπτικός. Δεν ήξερε πως να πάρει τώρα την συμπεριφορά της Άννας. Κούμπωσε το παντελόνι του και την είδε να βγαίνει. Το βλέμμα του καρφώθηκε στο διστακτικό δικό της ενώ περίμενε να ακούσει τι θα πουν τα χείλη της.

~ Άννα ~
Δεν είχε το κουράγιο να τον κοιτάξει στα μάτια και αν το έκανε φρόντιζε να αποφεύγει το βλέμμα του. < Δημήτρη.. αυτό που έγινε μεταξύ μας....> με το ζόρι έβγαινε η φωνή από μέσα της <.... δεν έπρεπε να συμβεί. Δεν πρέπει να είμαστε μαζί> <Δηλαδή το μετάνιωσες;>. Φαινόταν θυμωμένος και απογοητευμένος καθώς περίμενε την απάντηση της. <Ναι.... Αλλά όχι> <Ναι η όχι Άννα; Μια καθαρή απάντηση θέλω> <Δεν.... Δημήτρη αυτό που έγινε ήταν λάθος δεν έπρεπε να συμβεί... >

~ Δημήτρης ~
Φόρεσε βιαστικά την μπλούζα του. Ήθελε να φύγει το συντομότερο. <Φεύγεις;> τον ρώτησε η Άννα. <Όπως βλέπεις...> <Δεν το μετάνιωσα...> το χέρι του σηκώθηκε δείχνοντας της να σταματήσει. Δεν ήθελε να ακούσει αλλά μιας και αυτή της η φράση,αυτό που έγινε ήταν λάθος, ήταν αρκετό για εκείνον. <Μην κουράζεσαι Άννα κατάλαβα> είπε καθώς άνοιξε την πόρτα. <Δεν κατάλαβες.... Απλά δεν πρέπει να είμαστε μαζί δεν πρέπει....> <Και δεν θα είμαστε> είπε και έκλεισε την πόρτα πίσω του. Ένιωθε για ακόμη μια φορά πληγωμένος. Ερωτεύτηκε και αγάπησε ξανά την λάθος γυναίκα.... Μπήκε στο αυτοκίνητο και σκούπισε δύο δάκρυα που κατάφεραν και ξεπήδησαν από τα μάτια του όσο και αν τα συγκρατούσε. Κοίταξε την ώρα αλλά και την μέρα. Σήμερα και αύριο θα είχε την κόρη του κοντά του. Ξεκίνησε να οδηγάει καθώς ενώ εκείνο το βράδυ έπαιζε σαν ταινία συνεχώς στο μυαλό του παρά τις προσπάθειες του να σκεφτεί κάτι άλλο έτσι άνοιξε το ράδιο με το τραγούδι Πρέπει δεν πρέπει να ηχεί....