Άννα και Δημήτρης (my love story)

The message!

~ Άννα ~
Τα χείλη του διεκδίκουσαν τα δικά της ενώ ένιωθε τα ρούχα της να φεύγουν από πάνω της. Βρισκόντουσαν στο δωμάτιο της. Ήταν απολύτως μόνοι. Φιλιόντουσαν παθιασμένα και ένιωθε τα χέρια του σε κάθε σημείο του σώματος της που πλέον ήταν γυμνό μιας και είχε μείνει με τα εσώρουχα. Κάθε του άγγιγμα την ανατριχιαζε.... Και χωρίς να το αντιληφθεί βρέθηκε ξαπλωμένη με εκείνον από πάνω της να την κοιτάει έντονα στα μάτια καθώς βολεύονταν καλύτερα ανάμεσα στα πόδια της. <Είσαι σίγουρη;> την ρώτησε και εκείνη απάντησε με ένα θετικό νεύμα και ένωσαν τα χείλη τους ενώ ένιωσε το εσώρουχο της να παραμερίζεται.... Και.....Σ αγαπάω,Ο άγγελος μου, ο άνθρωπος μου,ο θάνατος μου... Εσύ. <Πρωτοψάλτη είναι αυτή;> ρώτησε ο Δημήτρης..... Αυτό ήταν αρκετό για να κάνει τα μάτια της να ανοίξουν αργά και έπειτα μόλις συνειδητοποίησε που βρισκόταν πετάχτηκε κλείνοντας το ξυπνητήρι. Ήταν ιδρωμενη. Σηκώθηκε με δυσκολία και το φιλί ήρθε στο μυαλό της. Μήπως και αυτό το φανταστηκες αναρωτήθηκε η συνείδηση της. Το κινητό της χτύπησε. Μόλις ήρθε μύνημα. Όμως δεν γνώριζε τον αποστολέα του. Νομίζοντας ότι είναι κάποιος ασθενής της το άνοιξε.

Μακριά από τον τσομπάνο.... αλλιώς....

Έγραφε το μήνυμα. Χωρίς σκέψη μπλόκαρε τον αριθμό ώστε να μην την ξανά ενοχλήσει. Αν και ταράχτηκε στην ιδέα πως αν ήταν ο πρώην της... Πως βρήκε τον αριθμό της μιας και τον είχε αλλάξει. Και πως ήξερε για τον Δημήτρη; Πήρε μερικές βαθιές ανάσες. Μπλόκαρε τον αριθμό και όλα καλά σκέφτηκε. Εξάλλου εκείνος ήταν στην φυλακή. Βλέποντας την ώρα κατάλαβε ότι καθυστέρησε και άρχισε να ετοιμάζεται. Στο μυαλό της ήρθε για ακόμη μια φορά εκείνο το φιλί και χαμογέλασε καθώς ετοιμαζόταν. Άραγε θα ήταν όλα καλά;

~ Δημήτρης ~
Δάγκωσε αυτόματα τα χείλη του μόλις του ήρθε η εικόνα του φιλιού του με την Άννα. Επιτέλους έγινε. Τώρα έμενε να καταφέρουν να πάνε παρακάτω. Αν και την είδε κλειστή απέναντι του. Ήξερε ότι δεν θα ήταν εύκολο εξ αρχής. Αλλά μιας και μπήκε στον χώρο θα χορέψει. Τράβηξε το χειρόφρενο και βγήκε από το αυτοκίνητο του. Μόλις είχε πάει την κόρη του σχολείο στην ώρα της αν και η Κατερίνα κάτι θα έβρισκε να γκρινιαξει. Όμως πλέον δεν τον ενοχλούσε. Μπήκε στην αποθήκη του με τις τροφές των ζώων , αφού πρώτα ξεκλείδωσε την πόρτα, και ετοίμαζε το φαγητό των ζώων η αλλιώς την γεμη μέσα σε ένα μεγάλο καρότσι σαν αυτά που χρησιμοποιούν στις οικοδομές για το τσιμέντο. Μόλις το γέμισε καλά ανακάτεψε με το φτυάρι και έπειτα πήρε το καρότσι και μπήκε στην μάντρα με τα ζώα όπου πρώτα τάισε τα αιγοπρόβατα που είχε σε έναν μεγάλο χώρο και στον πιο μικρό χώρο όπου το μια πόρτα τα αρνιά και τα κατσικάκια που απέκοψε και κρατήσε για μελλοντικά ζώα παραγωγής στο κοπάδι του. Έπειτα σειρά είχα τα ζυγουρια όπου πλέον τα είχε χωριστά για σιγουριά. Καθώς τα ζώα έτρωγαν πήρε την μπακιρα και άρχισε να αρμεγει. Πρώτα θα αρμεγε τα πρωτογεννα ζώα και ήξερε ότι σίγουρα θα γεμίσει μελανιές. Δεν ήταν εύκολο το επάγγελμα του. Όμως δεν παραπονιόταν μιας και το αγαπούσε και δεν θα το άλλαζε με τίποτα...