Takım Arkadaşı - Changlix

1.3

Kızarmıştı. Farkına bile varmadan nefesini tutuyordu. Üzerinde kıyafet bile olmadan cesur bir tavırla kendine gelen bu adama ne demesi gerektiği hakkında hiçbir fikri yoktu. Soruyu da tam duymamıştı. Sadece kendi ismi yankılanıyordu kafasında yutkundu. Changbin'i itti. Elini boynuna attı.

" Anlamadım." dedi.

" Felix çok basit. Sana aşığım. Bana karşılık verebilir misin?"

" Ben..."

" Şşt!" dedi işaret parmağını küçüğünün dudaklarına bastırdı. " Evet ya da hayır. Net bir cevap istiyorum." yavaşça parmağını çekerek beklenti dolu bakışlarını kapıyla arasında kalan gence doğrulttu.

Felix gözlerini kaçırdı. Mırıltıyla karışık bir " Evet." döküldü dudaklarından. Changbin de bunu duymuştu ama ona göre davranmadı. " Anlamadım, biraz daha yüksek söyle." Sırıtıyordu ama olan şeyden sonra konuşamadı.

İş konuşmaya gelince bir şey diyemeyen genç ne ara ellerini boynuna doladığını anlamadan Changbin'i öpmüştü. Bir saniye kadar gözleri açık olan Changbin gözlerini kapatıp dudaklarını ilk kez hareket ettirdiğinde Felix üzerindeki ellerini kollarına doğru hareket ettirdi. Nefes nefe kaldıklarında Changbin alınlarını birbirlerine yasladı. Felix sırıttı:

" Yeterince açık mıydım?"

Changbin sırıttı. Hafifçe salladı başını:

" Yeterince."

" Seni seviyorum. Uzun zamandır."

" Teşekkür ederim. Ben de seni seviyorum mutluluğum."

Felix masum bir gülümseme takındi suratına. Gözleri Changbin'in çıplak bedenine kayınca bütün masumiyeti gitti:

" Üzerine bir şey mi giysen?"

" A evet ben unuttum. Aklımdan çıkmış!"

Changbin panikleyerek açıklama yaptı. Dolaptan bir tişört alıp giydi.

" Daha iyi."

Birileri öpücük istemişti.
You want
You got it