Diepte- mitthy (bankzitters)

Hoofdstuk 11

Koen POV:
Ik ben nu al ongeveer een half uur op kantoor en alleen Raoul is er. Van Milo en Matt wisten we dat ze niet kwamen, want Milo had op een manier een paracetamol ingenomen die 3 jaar over datum was.

Maar Rob. Waar is Robbie. "Roel weet jij waar Robbie is, of moet ik hem bellen?" "Ik zou bellen als ik jou was." Krijg ik terug als antwoord. Nou goed dan, dan doen we dat.

Ik open mijn telefoon en bel Robbie op. Geen antwoord. Ik probeer hem nog eens te bellen. Weer geen antwoord.

"Hij neemt niet op." "Hij is vast met Jamie iets aan t' doen. Als hij de hele dag niet op komt dagen bellen we iemand anders wel." "Sterk plan Roel!"

De hele dag is al bijna voorbij en nog steeds geen teken van Rob. Tot ik mijn telefoon voel trillen in mijn zak. Ik pak hem eruit en zie Rob zijn naam staan. Gelijk neem ik op.

"Hallo?" Zeg ik.

"Hoi, spreek ik met ene Koen?"
Het klinkt niet als Rob.

"Ja! Ik ben de beste vriend van Rob. Is er iets met hem aan de hand?" Mijn stem klinkt bezorgd. Wat als er iets ernstigs aan de hand is?

"Ja... uhm... hij is vandaag met spoed opgehaald. Hij heeft waarschijnlijk kanker. Het is nog niet helemaal zeker, maar wat wel zeker is. Is dat er iets met hem aan de hand is. Hij blijft hier voor de komende tijd tot het zeker is wat hij heeft. Wat ik begrepen heb is dat hij YouTuber is?"

Geshockeerd luister ik naar de woorden die mij zojuist verteld zijn. Wat de fuck?!

"Uhh... uh.. ja- ja dat... dat is hij inderdaad ja..."

"Oké! We vertellen zijn vriendin later wat er allemaal aan de hand is, dus zij houdt jullie op de hoogte. Sterkte nog!"

Een traan loopt van mijn wang.

"Ja... bedankt... doeg!" En ik hang op.

Raoul kijkt mij vragend aan. "Wat is er allemaal aan de hand?" Zijn stem klinkt net zo bezorgd als mijn stem net deed.

"Rob..." ik snik "hij heeft waarschijnlijk kanker... het is nog niet helemaal zeker, maar hij moet wel in het ziekenhuis blijven..." ik kijk naar Raoul en Raoul kijkt naar mij.

"Wat...?" Zijn stem klinkt verward. Ik kijk weer naar de grond terwijl er meer tranen over mijn wangen beginnen te stromen. Van iedereen die je die tyfus kut ziekte kan geven, geef je het Rob?

"Moeten we Matt bellen...?" Vraag ik. "Ik doe het wel..." ook Roel kan het niet meer droog houden. Het is echt bizar. Het is gewoon niet te geloven. En het enige wat ik me afvraag is, waarom.