Diepte- mitthy (bankzitters)

Hoofdstuk 4

Carolijn POV:
Ik heb al mijn spullen gepakt en sta op het punt te vertrekken. Ik pak m'n telefoon en bekijk de tijd. 03:53. Ik zucht en open whatsApp om mijn laatste bericht te typen.

"Hey Matthyas, als je dit leest is het je waarschijnlijk al opgevallen dat ik niet meer naast je in bed lig. Dat heeft een reden, ik voelde me niet meer verliefd. Dat heeft niks met jou te maken, maar mijn gevoelens zeggen dat wij niet voor elkaar gemaakt zijn. Ik heb een hele leuke tijd gehad met je , maar helaas maak ik aan die tijd nu een eind. Ik hoop dat je het snapt,

Groetjes Carolijn"

Ik lees hem nog een paar keer na en realiseer dat dit echt het einde is. Ik loop naar Matt zijn bed om hem nog 1 keer vaarwel te zeggen, maar deze keer niet via een berichtje. Ik loop de kamer binnen en zucht hard. "Hey Matt." Fluister ik. "Ik ga je missen Matthyas. Ik meen het. Ik houd van je." Ik geef hem nog een kusje op z'n voorhoofd en ga ervandoor. Ik stap m'n auto in met al mijn spullen en rijd weg naar het huis van mijn beste vriendin Jamie.

Als ik eraan ben gekomen is het alweer 6 uur s'ochtends. Die hele 2 uur dat ik in de auto gezeten heb, heb ik niks anders gedaan dan gehuild en gereden. Ik voel me zo schuldig, maar ik kon niks anders. Ik durfde niks anders. Ik klop aan bij de deur van Jamie, die heel toevallig ook met een bankzitter heeft. Alleen heb ik dat nu dan niet meer. Ik hoor dat iemand open doet en zie Robbie daar staan. "Carolijn? Wat doe jij hier dan? Is er iets gebeurd tussen jou en Matt?" Vraagt hij. "Ik leg het binnen wel uit." Zeg ik nog altijd huilend. "Ja tuurlijk, ik maak Jamie wel even wakker, misschien dat je het met haar wel wat fijner vindt." Ik knik en loop naar binnen. Ik trek mijn jas en schoenen uit en ga zitten op de bank.

Jamie loopt de kamer in en komt gelijk met open arme naar me toe gerend. "Oh meissie toch... wat is er gebeurd?" Vraagt ze lief. Ik snik hard. "Ik- het-... het is uit tussen... tussen mij en Matt..." ik voel dat ik steviger geknuffeld word. "Oh schatje... het komt wel goed! Je vindt ooit echt wel de ware voor je." Ik knik "ik hoop het..." Robbie komt de kamer weer binnen gelopen. "Ik ga wel even naar Matt toe, heb jij het uit gemaakt of hij?" "Ik... ik voel me zo schuldig..." en begon harder te huilen. "Maakt niet uit Caro, als jij je hier goed bij voelt is het misschien wel de juiste keuze voor jou en Matt geweest." En hij loopt de deur uit. Als dit de juiste keuzen was, heb ik me nog nooit zo schuldig gevoeld over de juiste keus.

Please don't forget me and all the things we used to be.

Please.