Babası tarafından terk edilmiş bir kız... Annesinin ölümünü izlemiş bir çocuk... ikiside tek bir şey istiyor İNTİKAM!
"Sen bi kere o oku kalbime sapladın ister bacağıma ister kafama sapla çıkarır eline verirdim Ay Perisi..."
Hergece annemde gizli uyanır ve dolunayı,yıldızları izlemeye giderdim. yanımda her daim ne olursa olsun lilyum ve lale çiçeğimde olurdu.Annem bu yüzden ismimin bana çok yakıştığını söylerdi. Ancak şimdi o gökyüzü izlediğim,mahalleden mahrum bırakılıyordum.
Sabah annemin bağırışlarıyla uyandım. Üstümü başımı düzelttim ve aşağıya indim. Gördügüm manzara karşısında şok olmustum annem bütün kıyafetlerini toplamış valizine koyuyordu."Anne, noldu niye toplanıyon ya." Bana baktı gözleri şişmişti."Toplan kızım gidiyoruz memlekete." memlekete? İstanbula? en çok korktuğum şehire gidemezdik gitmemeliydik . Annemi oturtup sakinleştimeye çalıştım ve nedenini sordum bana babamla çok kötü kavga ettiklerini, onu aldattığınıve boşanıcaklarını söyledi dünyam başıma yıkılmîştı en guvendiğim insan bunu bize yapmıştı artık onu affetmemin imkanı yoktu. Beni ay parçasını gökyüzünde terk etmişti.
2 saat sonra bütün eşyalarım toplanmış hazırlanmıştık okadar kötüydüm ki konuşmaya halim yoktu Annem beni zorla arabaya bindirdi ancak çiçeklerimi unutmuştum "Anne,dur çiçeklerim onlara akmazsam küserler. Onlar benim herşeyim Anne." arkasını dönup sert bir bakış attı. "Çocuklaşma Mehir onlar sadece çiçek " gözlerim dolmuştu ama aģlamıcaktım. Arabanın kapısını açtığım gibi koşmaya başladım çiçeklerimi görmeliydim son kezde olsa.
Çiçeklerimi gördügümde gülümsedim ancak gülümsemem uzun sürmedi. Çiçeklerimi yanında siyah kabanlı boylu poslu bir adam duruyordu. Şok olmuştum ikinci şoku ise eline baktığımda yaşadım.Adam koca bir şişeyle teker teker çiçeklerimi suluyodu açıkçası adamın yüzünü görmesemde çekici gelmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beyfendi?." -Beyefendi mi kendine gel Mehir motorcu kızım nerde benim, şuan adamın beynini dağıtmıstın nolduda geri vites yaptın-Beni duymuş olmalı ki ayağa kalktı ve bana doğru yaklaştı."Özür dilerim çiçekler seninmiydi?"Bana baktığında yüzünü inceleme fırsatım olmuştu. Simsiyah ben karanlığım diye bağıran gözleri ve saçları vardı ancak maskesi olduğu için yüzünü göremiyodum. Bembeyaz hatta benden daha beyaz bir teni ve çekik gözleriyle çok harika görünüyodu. Tahmince kırgız taraflarındandı.saçları uzun ve dağınıktı.
"Evet ama sıkıntı yok bende sulamaya gelmistim isminiz nedir acaba?"gülümsedi "Akay sizin?" "Mehir memnun oldum" kafa sallayarak memnun olduğunu göstedi."hoşçakalın Mehir hanım" tam gidecekken seslendim "Akay bey!" Yanına doğru yaklaştım benyokken çiçeklerime bakarmısınız artık burda değilimde"yine gülümsedi çok güzel bir gülümsemeydi "memnun olurum efendim " çok nazikti "o zaman başka bir şehirde karşılaşmak dileğiyle"elimi uzattım "umarım karşılaşırız Mehir"elimi nazikçe tuttu ve dudaklarına götürdü. Gülümsedim ve oradan ayrıldım
2 yıl sonra
İstanbula gelmiş Üniversite okuyordum . Evimiz normal 2+1 bi evdi. geldiğmizden beri babamla hiç göruşmemiştim görüşmekte istemiyodum açıkçası. Annemle konuşmuş ve Ankaradaki üniversitem gibi hukuk fakultesine gitmeme ikna etmiştim açıkçası zor bir zamandan geçiyorduk para sıkıntısı boşanma davası ve daha birçok şey Ancak bir şekilde ayakta kalmîştık işte benimde şanssızlıgımda babamdı.
