FOR DEBT || ~TAEKOOK~

12🍂

Taehyung sahte bir gerginlikle tatlı tatlı konuşan kadına gülümsedi, "Sürpriz olmasını istemiş. Geleceği hakkında hiçbir fikrim yoktu." dedi gözlerime bakarak.

Benim haberim olmadan kaderim yazılıyordu ve ben sessizce olanları izliyordum.Daha kötüsü ne olabilir diye düşünürken her geçen gün daha kötüsüyle karşılaşıyordum.

Şimdi Taehyung ona sürpriz yapmaya geldiğimi söylüyordu.Ancak ben bu evden hiç çıkmamış, çıkamamıştım.Bu kadın her kimse, ona karşı çok güzel bir oyun oynanıyordu.Kendim kalırken başkalarını düşünmek benim için ayrı bir saçmalıktı.

"Jungkook, bu harika sürpriz için teşekkür ederim.Benim adım Amon." Gülümseyip elini uzatarak, "Ben Taehyung'un kız kardeşiyim" dedi.
Karşılık olarak hızla elini tuttum.

O an gözlerim Taehyung'a çevrildi, tatmin olmuşçasına gülümsüyor, ellerimize bakıyordu.Bu kişi onun kardeşiyse neden ona yalan söylesin?Çocuk bu kadının kızı olmalıydı.

Kaşlarımı çatıp etrafa bakınırken, kadının geldiği anda beni nasıl tanıdığını merak ediyordum. Ne de olsa ilk karşılaşmamızdı ama beni gördüğü an kim olduğumu anlamıştı.Şimdiye kadar görmeleri için bir fotoğraf bile çekmemiştim.

Kafamda her şey birbirine karışmıştı.

"Süreyi uzatmak istemiyorum. Hemen salona geçelim ve düğünü konuşalım. Zaten uzun süredir birbirinize aşıksınız."

Amon isimli bu kadının sözleriyle gözlerim şokla açıldı, evliliğinizin bu kadar hızlı olmasını istemiyordum. Belki düğünden önce bir çıkış yolu bulabilir ve kaçma şansı yakalayabilirdim.Bu yüzden düğünün erken olmasını engellemek için bir şeyler düşünmem gerekiyordu.Bunun için önce benimle neden evlenmek istediğini öğrenmem, sonra aksi yönde hareket etmem gerekiyordu.

"Keşke önce ben ve Jungkook bunun hakkında konuşsaydık. Sonra hep birlikte konuşuruz."

Tabii ki benimle ne hakkında konuşacağını biliyordum, sadece tehdit.Karakterini yavaş yavaş öğreniyordum.

Anladığım kadarıyla herkesin korktuğu, polislerin bile durdurmaya cesaret edemediği bu ürkütücü adamın bir zayıf noktası, tek istisnası olarak nazik davrandığı kardeşi olmalıydı.Konuşmamız için bile ondan izin istiyordu.Samimi ve nazik davranışlarını görmek garip bir duyguydu.Gözlerinde sadece şefkat vardı, öfke şimdilik yok olmuştu.

"Hayır, şimdiye kadar yeterince konuştun! O kadar heyecanlıyım ki, bunun hakkında hemen konuşmak istiyorum," dedi Amon, odanın ortasında dururken mutlu bir şekilde."Hadi salona gidelim, kalkın!"

Konuşması oldukça enerjikti ve gülümsememek ya da isteklerini yerine getirmemek kötü hissettirecekti.Taehyung'a baktığımda düşündüğüm gibi kardeşine karşı çıkmamış, ayağa kalkmıştı.Amon gülümserken çocuk kadının yanına koşmuş, Taehyung gelip önümde dururken elini bana uzatmıştı.

Gözlerimi kocaman açarak ona baktığımda sahte bir gülümseme takındı."Kalk, salona gidip evliliğimizi konuşalım ve ailemle tanış."

Güçlükle yutkundum, kendimi oldukça gergin hissediyordum.Oyunculukta iyi olabilirdi ama ben hiç yalan bile söyleyemezdim ki.Her şeyi mahvetseydim, kim bilir o zalim insan bana neler yapardı.

Titreyen elimi elinin üzerine koydum ve oturduğum sandalyeden kalktım.Parmaklarını parmaklarımın arasından kaydırırken, hızla çarpan kalbimle ağlamak istedim.Cidden deliriyordum!

El ele koridora çıktığımızda Amon ve kızı önümüzde yürüyorlardı.Elimi Taehyung'un elinden çekmeye çalıştım ama elimi daha çok sıktı o an.Yüzümü yanımdaki adama çevirdiğimde boştaki elini cebine atmış ve ciddi bir ifadeyle yürüyordu.Nasıl bu kadar sakin kalabiliyordu? Ben burada aklımı kaybederken o çok rahattı.