(Zawgyi code)
သူဟာ ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းဆီကို တိုးကပ္လာတယ္။
သူ႔ပါးျပင္ ပူပူေႏြးေႏြးရဲ့ အထိေတြ႕ကို ကိုယ္သိေနၿပီ။
သူ႔ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္စေတြဟာ ကိုယ့္ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ ေရာေထြးစပ္ယွက္ကုန္ၿပီ။
ကိုယ္ မက္ေမာစြာ၊ တပ္မက္စြာ၊ ႏွစ္လိုစြာ၊ ေတာင့္တစြာ မ်က္လံုးအစုံကို မွိတ္ပစ္လိုက္မိတယ္။
ၿပီးေတာ့ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းရဲ့ ေႏြးေထြးစိုစြတ္တဲ့ အထိေတြ႕ကို မက္ေမာစြာ ၿငိမ္သက္ေနမိတယ္။
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြဟာ ေႏြးေထြးလြန္းေနတယ္။
သူ႔အေပၚႏႈတ္ခမ္းဟာ ကိုယ္ႏႈတ္ခမ္းလႊာႏွစ္ခုအၾကားသို႔ တိုး၀င္လာၿပီး ကိုယ့္ေအာက္ခမ္းခမ္းကို မက္ေမာစြာ ဆြဲစုပ္ယူနမ္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္...
ကိုယ္ဟာလည္း သံပတ္ေပးထားတဲ့အ႐ုပ္တစ္ခုလိုပဲ သူ႔အေပၚႏႈတ္ခမ္းကို ဆြဲစုပ္ယူနမ္း႐ႈိက္လိုက္မိတယ္။
စကၠန္႔အားျဖင့္ သိပ္မၾကာလိုက္တဲ့ အခုိက္တန္႔အတြင္း ကိုယ့္အတြက္ အရာရာျပည့္စံုေပ်ာ္၀င္သြားခဲ့ရတယ္။
ကိုယ္ တုန္႔ျပန္ခဲ့မိတယ္။
မက္ေမာ႐ူးသြပ္စြာ သူ႔ကို တုန္႔ျပန္နမ္းေတြေပးခဲ့မိတယ္။
အသက္႐ွဴေတြ ျမန္လာခဲ့ၾကၿပီ။
နမ္းရင္းနဲ႔ သိလာတဲ့ အသိက ဒီထက္ပိုတဲ့ အေနထားတစ္ခုခုကို ခႏၶာကိုယ္က ေတာင့္တေနၿပီ ဆိုတပဲ။
မျဖစ္ေတာ့ဘူး။
ဒီလိုေနရာမွာ မျဖစ္သင့္ဘူး။
ဒီေနရာမဟုတ္လည္း တျခားလူေျခမဲ့တဲ့ေနရာမွာဆိုလည္း မျဖစ္သင့္ဘူးေလ။
ဆႏၵေတြကို အသိနဲ႔ထိန္းရမယ္။ အနမ္းေတြကို မလြန္ခင္ ရပ္တံ့ရမယ္။
သူလည္း ဒီျဖစ္တည္မႈေတြကို သိေနတယ္နဲ႔တူတယ္။
ဟိုက္ေမာေနတ့ဲ သူ႔အသက္႐ွဴသံေတြကို မနည္းလိုက္ထိန္း ေနတယ္။
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ထိေတြ႕မႈကို ရပ္တံ့ေအာင္ ကိုယ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး မနည္းကိုႀကိဳးစားၾကရတယ္။
ကိုယ္ သူ႔လည္တိုင္ကို ကိုင္ၿပီး အေနာက္ကို တြန္းဖယ္ေတာ့ သူဟာ ကိုယ့္ေခါင္းကို ဆြဲယူၿပီး သူ႔နဖူးနဲ႔ ထိထားေသးတယ္။
ကိုယ္တို႔ နဖူးခ်င္း ထိစပ္ၿပီး ခဏၾကာတဲ့အထိ ရပ္တံ့မိေနၾကေသးတယ္။
လိုခ်င္တပ္မက္တဲ့ ရမၼက္ေတြဟာ မီးအဟုန္လိုပဲ အပူတျပင္းေလာင္းကၽြမ္းေနၾကတယ္။
အရမ္းကို ခုန္ေပါက္၊ ေျပးလႊားေသာင္းက်န္းေနတဲ့ ျမင္း႐ိုင္းတစ္ေကာင္ကို ျမင္းေဇာင္းထဲထည့္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ျမင္းထိန္းတစ္ေယာက္လို ကိုယ္ဟာ ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ မနည္းႀကီးႀကိဳးစားေနၾကရတယ္။
အရွိန္ျပင္းထန္ေနတ့ဲ အသက္႐ွဴသံေတြ စည္းခ်က္မွန္ေအာင္ ေတာ္ေတာ့္ကို ႐ုန္းကန္ေနရတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ ကိုယ့္လက္တိုင္ကို လွမ္းကိုင္လာတဲ့ သူ႔လက္ေကာက္၀တ္မွာ ၀တ္ထားတဲ့ ဟန္းခ်ိန္းေလးကို ကိုယ္အမွတ္မထင္ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ရလိုက္တယ္။
အဲဒီဟန္းခ်ိန္းေလးမွာ ရက္စြဲေလးတစ္ခု ထိုးထြင္းမွတ္တမ္းတင္ထားတယ္။
ကိုယ္ အဲဒီေန႔ရက္ေလးကို ဖတ္ေနတုန္းမွာပဲ သူ႔ဆီက မက္ေမာလွတဲ့၊ ျပင္းျပနက္႐ႈိင္းလွတဲ့ အနမ္းတစ္ခုဟာ ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းေပၚျဖစ္ေပၚလာၿပီး တခဏ သူ အေ၀းကို ထြက္ေျပးေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။
ကိုယ့္တကိုယ္လံုး အသက္မဲ့သြားသလို၊ ရင္ဘတ္ေတြပြင့္ထြက္သြားမတတ္ နာက်င္ရျပန္တယ္။
ခႏၶာကိုယ္ေပၚက အားအင္ေတြအကုန္လံုးကို ကမာၻေျမႀကီးက စုတ္ယူသြားသလိုပါပဲ။
ကိုယ္ ကားတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ၿပီး အထဲကို အျမန္ဆံုး၀င္လိုက္ရတယ္။
မဟုတ္ရင္ ကိုယ္ဟာ ေျမျပင္ေပၚကို လဲေခြက်သြားေတာ့မွာေလ။
-------------------------------------------------
ကိုယ္ ကားထဲေရာက္ေတာ့ ကားစက္မႏႈိးေသးပဲ စီယာယင္တိုင္ေပၚကို ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ၿပီး ငိုပစ္လိုက္မိတယ္။
ကိုယ္ ငိုပါရေစ။
ကိုယ္တို႔ ျပန္မဆံုရေတာ့မွန္းသိသိရက္နဲ႔ နမ္းသြားတဲ့ သူ႔အနမ္းအတြက္ ကိုယ္ငိုပါရေစ။
ကိုယ္တို႔ မရႏုိင္ေတာ့တဲ့ အထိအေတြ႕ေတြအတြက္၊ ေလာင္ကၽြမ္းေနတဲ့ ဆႏၵေတြအတြက္ ကိုယ္ ငိုပါရေစ။
ကိုယ္တို႔ ဒီထက္အရင္က မေတြ႕ခဲ့မိတဲ့အတြက္ ကိုယ္ငိုပါရေစ။
ကိုယ္တို႔ လြတ္လပ္စြာ ရင္းႏွီးမက္ေမာခြင့္မရွိတဲ့အတြက္ ကိုယ္ငိုပါရေစ။
ကိုယ္တို႔ ခ်စ္ခြင့္၊ ႐ူးသြပ္စြာတြယ္တာခြင့္မရရွိႏုိင္ေတာ့တဲ့ ကိုယ္ငိုပါရေစ။
ကိုယ္... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငိုေနပါေစကြယ္။
-------------------------------------------------
YOU ARE READING
အနက်ရောင် ... သုခဘုံ
Любовные романыမထင်မှတ်ပဲ အချစ်စစ်ဆိုတာကို မြည်းစမ်းခွင့်ရလိုက်တဲ့ မိန်းမ ၂ ယောက်အကြောင်း
