BAZILARI

*2*

   Hayatta bazı anlar vardır ; sıçtığınızı hissettiğiniz anlar. İşte tam da o anlardan birindeymişim gibi hissediyordum. En azından Uğur telefon kabının içindeki kimliğini çıkarana kadar. Çünkü o zaman sadece "Ne yapıyor bu geri zekalı" diye düşünüyordum. Ben Uğur'a anlamsız bakışlar atarken Uğur sakince kimliği Mehmet abiye uzattı. Mehmet abi kimliği hırsla Uğur'un elinden aldı ve incelemeye başladı. Neden bilmiyorum ama Mehmet abinin gerildiğini fark ettim. Bir süre kimliği inceledikten sonra bakışları bize döndü. 

   "Bu sefer kuyruğu kurtarmış olabilirsiniz. Ama bir daha şüpheli bir hareketinizi görmeyeyim. Şimdi gidin nereye gidiyorsanız 8.30 dan önce gelmeyin, almam. Üstünüze su dökerim apartmandaki Hafize teyze gibi."

   "Zahmet olmazsa kimliğimi alabilir miyim?" dedi Uğur "Lazım oluyor arada" diye devam etti imalı bir şekilde. Mehmet abi onu takmadan bana doğru döndü.

   "Asena 'Seni ne kadar alakadar eder' diyebilirsin belki. Ama arkadaşlarına dikkat et. Çünkü sana en çok en güvendiklerin zarar verirler." 

   "Seni anlıyorum Mehmet abi. Teşekkür ederim uyardığın için. Bunu düşüneceğim. Kolay gelsin sana." deyip Uğur ile beraber her zamanki bank masamıza gittik."

   "'Düşüneceğim' mi? Şaka yapıyorsun herhalde Asi?"

   "Uğur uykum var. Sabahın köründe getirdin beni kurucusunun evine torpil attığımın okuluna. Biraz daha uyumazsam uykum açılacak ben de seni açacağım." dedim ve kafamı masaya koyarak uyumaya çalıştım.

                                                                              * * *

   "Hafta sonu okul mu olur ya?" diye söylenen Uğur'a baktım. Bakın ben çok konuşan bir insanım. Ama Uğur bazen benden bile çok konuşuyordu."

   "Sabahın köründe geldiğimiz hafta sonu dersine geç kalmamız daha komik bence." dedim. "İşin acısı üzerine ceza da aldık."

   "Hayır bir de ciddi ciddi 'Müdürün odasına!' dedi manyak karı"

   "Hafta sonu gelmeyen müdürün odasına yalnız, rica ederim." dedim "ne halt yiyeceksek müdürün odasında. Karşılıklı oturup kahve mi yudumlayacağız?" Sonra aklıma gelen şeyle Uğur'un koluna vurdum.

   "Eşek herif ben sana tripli değil miydim? Sus konuşturma beni."

   "Kız ben ne yaptım? Ben mi 'Mehmet abi sen daha karga bokunu yemeden okula gel de bize kız.' dedim."

   "Daha ne yapacaksın bit yavrusu? Beş dakika daha uyumak için okula pijamayla gelmeyi moda haline getirmiş kızı sabahın köründe çağırmak ne!" Sesiyle beraber önüme pastane poşeti koyulması bir olmuştu. "Damla çikolatalı kurabiye ve şeftalili meyve suyu yardımına uçar kardeşim"

   O ses kime mi aitti? Hani en başta anlattığım bazı insanlar var ya o insanlardan bir tanesine aitti. Ve şuan onu birazcık daha seviyor olabilirdim. Pastane poşetiyle gelmiş anlıyor musunuz?

   "Biliyor musun, her zaman favorimsin Efe."

   "Şu herif geldiğinde pabucumu dama atmayı bırak artık Asi ya." 

   "Otur ağla Uğur. Git günlüğüne yaz hatta." diye karşılık verdi Efe.

   "Benim için kavga etmeyin yavrularım." İkisi de gözlerini devirirken Efe yerine oturmuştu bile.

   "Anlatın bakalım ne yaptınız da atıldınız dersten." Uğurla aynı anda ellerimizi kaldırıp itiraz ettik.

   "Biz masumuz sayın yargıç, hoca sorunlu çıktı." diyen Uğur'u,