BAŞA SAR

14.Bölüm

🥰🥰🥰Merhabalar bugün yeni bölümle karşınızdayım inşallah beğenirsiniz iyi okumalar...🥰🥰🥰

Bölüm şarkısı: kent şarkılar hayat devam ediyor...

Sabah ömer hocam benden önce camiye gitmişti. Bende sınav bittiği için mutluydum bu yüzden çok derin uyumuşum  o gün hocamla beraber camiye gitmediğim için büyük bir pişmanlık duymuştum. Çünkü o gün benim ailem yerine koyduğum ömer hocamı kaybettim. İşte bu yüzden hayat bana tekrardan  Hayatım'da aile kavramına yer yoktu bunu o gün yine öğrenmiş oldum. O gün camiye geç kaldığım için aceleyle evden çıktım camiye gidiyordum ki camiye gelenlerden biri bana ömer hoca'nın kaza geçirdiğini söyledi. Bende o an yerimden kıpırdayamaz oldum. Çünkü buna inanamadım adam beni sarsmaya başladı. Bende hemen aklımı başıma toplayıp hocamın nerde olduğunu sordum. Götürdükleri hastaneye gittim. Hemşirelerden hocamın kaldığı yeri sordum. Onlarda bana acil de olduğunu söyledi. Bende koşup acilin kapısına gittim. Orada hocamın yakın arkadaşlarından orhan abi vardı. Onun yanına gidip olanları sordum. Oda bana hocama kamyonun çarptığını söyledi. Bende ona peki nasıl olduğunu sordum çünkü o hep dikkat eder. Oda hocamın çocuğu kurtarmak için gittiğinde çocuğu kurtarmış ama kamyon yakın olduğu için hocanın çekilmesine zaman kalmamış bu yüzden kamyon ona çarpmış dediğinde gözlerimden  yaşlar akmaya başladı. Hocamın bu kadar iyi kalpli olması bugün onun ölümüne bile sebebi olabilir. Sonra hocamın kurtardığı çocuğun ailesi ve çocuk hocamın durumunu öğrenmek için hastaneye geldiler. Beni gördüklerinde yanıma gelip hocamın durumunu sordular bende onlara kızmak  istemiştim ama bunda onların suçu yoktu bu yüzden onlara dönüp " hala acilden  çıkmadı. " onlarda olanlar için özür dilediler. Bende ne diye bilirdim ki onlara onlarında hatası yoktu. Başımı saladım ve onlarda dualarını iletip gittiler bende acilin kapısından oturup hocamın acilden çıkmasını bekliyordum o arada elimde olan yasin-i şerifi okumaya devam ettim. 2 saat boyunca acilden kimse çıkmadı. Neden bu kadar uzun sürdüğünü anlamadım. Gözünden yaşlar hiç durmadan akıyordu. Ayağı kalktım çünkü daha fazla yerimde oturamazdım ayakta dolanmaya başladım. Sonunda acilin kapısı açıldı. Bende hızlıca kapıya doğru geldiğim de doktor bana öylece bakıyordu. Bende doktora " lütfen birşeyler söyleyin hocam iyimi durumu nasıl lütfen söyleyin" dememe rağmen doktor bana birşey  demedi bende acile doğru  gidip içeri girmeye çalıştım benim tek ailem olan hocama birşey olamazdı. Defalarca acilin kapısını yumrukladım. Doktor yanıma gelip beni  sakinleştirmeye çalıştı. Ağlamaya devam ediyordum bunu kabullenemedim benim hocamın öldüğünü  bir türlü kabullenemedim. Orada öylece ağlamaya devam ettim.  Sonrada orada bayılmışım. Gözlerimi  açtığımda hastane odasındaydım. Kalktığımda   orhan abiyi gördüm ona hocamı sordum o da gözlerime bakmadan
" malesef hayatını kaybetti " deyip ağlamaya başladı. Bende herşeyin  gerçek  olduğunu  anladım. Yatağından kalkıp hocama gittmek istedim. Birgün de hayat nasıl alt-üst olabilirdi. Elimden hiç bir şey gelmemişti yavaş yavaş yürüyerek morga doğru gittim. Gözümdeki yaşlar gitt gide artıyordu en sonunda morgun kapısına geldim. Artık kaçamayacağım bir yüzleşmeydi benim  için hayatım birkere daha gözlerimin  önünden kayıp gitti. Orhan abi görevliyle konuştuktan sonra görevlide hocamın cesedini çıkarıp bana gösterdi o an ne hissettiğimi anlayamasınız gözlerimde yaşlar akıyor ama dilim çözülüp tek bir kelime bile etmiyordu. Olduğum yere sanki çakılıp kalmıştım ne yapacağımı  bilemedim ben ne yapabilirdim bu durumda onu bile bilmiyordum hayatım o anda durmuş gibiydi. Bana bu hayata kalmayı,  yaşamayı ve mücadele ettmeye öğreten kişi şimdi önümde  cansız bedeniyle yatıyordu ben buna nasıl bir  tepki verebileceğimi bile bilmiyordum. Orhan abi yanıma gelip bana " onunla vedalaş burada böylece kalamaz onu biran  önce defnetmemiz gerekiyor." Bende hocama doğru yürüdüm hocamın kaskatı kesilmiş bedenine elimi uzattım. Yüzüne dokundum bu halde bile yüzü nurluydu hocama herzaman demek istediğim ama diyemediğim sözcükleri söylemek istedim. Bunun anlamı artık yoktu çünkü artık hayatımda yoktu ama yinede beni duyacağını düşünüp ona ilk ve son kez
" Baba" dedim benim için babadan' da  fazlasıydı. Onunla son kez konuşmak istedim bu yüzden Orhan abiye biraz yalnız kalmak istediğini söyledim oda anlayışla karşıladı ve oda dan çıktılar. Bende hocama yani babama bakıp neden beni yalnız bıraktığını sordum. Benim bu hayata sadece babam vardı şimdi ise o bile yoktu elimdekiler birbir kayıp gidiyordu ben hala babam'ın  kaskatı kesilmiş bedenine bakıyordum. Babamın alnından öperek onunla vedalaştım ona son kez baba diyerek odadan çıktım. Orhan abi bana sarılıp teseli ettmeye çalıştı. Sonrada hazırlık yapıp babamın defin işlerini halletmem gerekiyordu bu hayata onun için hiç birşey yapamamıştım bugün onun için son kez yapabileceğim şeyi eksiksiz yapmak istiyordum bugün benim için kötü birgün olabilirdi ama berki hocam için güzel bir gündü o herzaman ölümün güzel birşey olduğunu ve o günü iple çektiğini söylerdi bugün istediğine kavuştu. Bende bugün tek damla göz yaşı bile dökmeyeceğime söz  verdim. Hocamın cenazesini aldıktan sonra mezarlığa doğru yola çıktık mezarlığa varınca tabutu omuzlayıp mezara götürdüğümüzde gözlerimden  akmayan yaşların içimden akıp geçtiğini anlaya biliyordum ama bugün ağlamacağıma söz vermiştim ne olursa olsun ağlayamazdım. Tabutu mezara yerleştirdiğimizde tam anlamıyla hocamı kaybettiğini anladım. Mezara toprağı her atışımda hocamla anılarımız gözümün önünden filim gibi geçti. Şimdide imamla beraber namaz kılmaya başladık. Artık hocam  yoktu herkes  bana baş sağlığı dileyip gidiyordu ben ne diyeceğimi bile bilmiyorum ben onsuz  nasıl bu hayata yaşayacağımı bilmiyordum. Artık kimse kalmamıştı bende hocamın mezarına oturup ona verdiğim sözü tutamayacağımı söyleyip  ağlamaya başladım. Neden beni bırakıp gittiğini sormak istedim ama yapamadım çünkü bencilik olurdu sadece bana bakması için onun beni bırakmamasını istediğimi düşünmesini istemedim. Elimde olan yasin-i şerifi okuma ya başladım bugün buradan ayrılmayacaktım ne olursa olsun bugün onu yalnız bırakmayacaktım nefesim çıkmayana kadar hocama yasin-i şerif okudum kulağımın bir tarafında bana  "Kâri" deyişini  duyuyordum en sonunda çok yorulmuş olmalıyım  ki uyuya kalmışım.
Hocamın mezarının üstünde yatarken rüyamda hocamı gördüm gözlerimdeki yaşları siliyordu bende ona sıkı sıkı sarıldım. Nurlu yüzüne baktığım  da bana çok çabalayıp güzel yerlere gelmemi istediğini ve temiz düzgün biri olmamı istediğini söyledi. Onu hep kalbimde hissetmemi ve beni hiç bırakmayacağını söyledi. Bende ona söz  verdim herzaman iyi biri olacağıma ve iyi yerler geleceğime söz  verdim. Uyandığımda sabah olmuştu gözlerimdeki  yaşlar kurumuştu bende elimdeki yasin-işerifi temizleyerek cevime koydum ve kalkarak hocama son kez dua ettim ve oradan ayrıldım artık tek başımaydım kendi kararlarımı kendim vericektim. Eve giderek üstümü değiştirdim sonra camiye giderek ilk kez hocamsız namaz kıldım. Hocamın cenaze sonrası işlerini orhan abi yapmak istedi bende kabul ettim ama ona yardım etmem gerektiğini biliyordum bu yüzden namazdan sonra eve gidip hocamın üstlerini topladım sonra da fakirler bağışladım zaten çok üstüde yoktu o hiç kendini  düşünmezdi hep bana daha iyi şeyleri almak için çabalardı. Ben onun için hiç birşey yapamadım. Onun hakkını asla ödeyemeyeceğimi biliyordum bu yüzden şimdi elimden geleni yapıp onun için bu hayata iyi şeyler için çabalıyıcağıma babama söz  veriyorum.

1 Ay sonra;
Hocam hep yanım da gibi hissediyorum bu yalnız kaldığım sürece her şeyi düşündüm sınav sonuçlarım açıklandı . Bende tercihlerimi verdim sınavdan yüksek aldığımı öğrendim bunun hocam  sayesinde olduğunu biliyordum bu yüzden ilk hocama gidip söyledim. Onunda mutlu olacağını biliyordum. Iyi olan okullara tercihimi yaptım hocam için en iyi şekilde okuyup güzel yerlere geleceğimden hiç şüphesi olmasını istemiyorum bu yüzden buradan ayrılmam gerekiyor ama hocamı ziyarete geleceğime söz  veriyorum. Birgün evde otururken kapı çaldı. Kapıyı açmaya gittiğimde hiç ummadığım manzarayla karşılaştım hocamın tanıdıklar gelmişti hocamın bu zamana kadar tanıdıkları olduğunu bilmiyordum. Onları içeri buyur ettim çünkü budurumda ne diyebileceğimi bile bilmiyordum. Onlara kim olduklarını sordum onlardan biri hocamın kardeşi olduğunu söylediği anda şok oldum çünkü hocam bana hiç bundan bahsetmedi. Onlara neden buraya geldiklerini  sorduğumda bana hocamın başına geldiklerini bildiklerini söyledi. Bende neden cenaze törenine gelmediklerini sordum. Eğer ailesiyseler cenazesine gelebilirlerdi. Ama bundan daha dün haberleri olduklarını söylediler. Hakklılardı çünkü hocamın ailesi olduğunu bilmediğim için haber verememiştim ama neden hocamı bugüne kadar hiç sormadıklarını bilmiyordum. Onlara aklımdaki soruları sordum onlarda hepsini cevapladılar. En son sorumu sordum da şaşırmıştım cevabı beni  şok etti onlara benim hocamla kaldığımı bildiklerini söylediler. Bende nasıl olduğunu sorduğumda hocam onlara  herşeyi  anlatan bir mektup bıraktıklarını söyledi. 
Beni ailelerine kabul etmek için yanında götürmek istediklerini söylediler benim bu durumda ne yapacağımı  bilemedim. Hocamın ailesinin de bu kadar iyi insanlar olabileceğini düşünmemiştim hocamın onlardan ayrı yaşamasının sebebi buraya hoca olarak atanması olduğunu söyledi. Hocamla telefonunda konuştuklarını söylediler ve kendi ayakları üstünde durduğunda bizi ziyarete geleceğini  söyledi.
Bu hafta geleceğine söz  vermişti ama biz dün onun öldüğünü  öğrendik ve bize mektup bıraktığını söylediler. Bizde okur okumaz senin yanına gelmek istedik sen bizim ömerimizin bize emanetisin dediğinde mutlumu olmam gerekiyordu yoksa üzülmemi gerekiyordu bilemedim. Ne tepki vereceğini bile bilmiyordum sonra hocamın bana bıraktığı mektubu bana verdiler bende alıp okuma ya başladım. " Benim küçük kârim benim bu hayata bir çocuğum  olmasını çok istemiştim. Hayatımda olanlar yüzünden çocuğumun  olmayacağını düşünmüştüm ama allah bana senin gibi bir çocuk gönderdi ve hayatın acısıyla karşılaştığını gördüğümde çok üzülmüştüm ama bunu senle aşacağımıza inandım. Zaman geçtikçe birbirimize dahada bağlandığımızın  farkındaydım ama birgün benimde bu hayata gideceğimi biliyordum bu benim için güzel birşeydi çünkü allaha kavuşmanın hep güzel olacağını düşünmüştüm ama zamanla seni nasıl bırakıp gidebileceğini düşünmeye başladım. Senin bir kere daha ailesiz kalmanı istemiyordum bunu düşündükçe ölmek istemedim ama eğer bunu okuyorsansa benim öldüğüm anlamına gelir. Bunun için senden özür diliyorum seni bırakmayacağını söylemiştim ama bugün yanında olamadığım için  lütfen  beni affet sana ailemden bahsetmedim çünkü benim ailem sen olmuştun seni onlarla tanıştıramadım ama onların seni birgün bulacağını biliyorum onlar sana hep iyi bakacağını  bildiğim için gözüm arkada kalmayacak onlar senin onlarla gitmeni söylediklerinde gitmeni istiyorum. Yanlız olmadığını seninde bir ailen olduğunu bilmeni isterim benden sonra onları ailen olarak kabul ett ve başını asla öne  eğdirme sana öğretiklerimi hiç bir zaman unutma ben hep yanında olacağım bu yüzden kendine bir aile kurana kadar benim ailemi ailen bilmeni istiyorum hep mutlu ve başarılı biri olmanı  istiyorum seninle hep gurur duydum benim canım oğlum..." mektubu okuduğumda gözlerimden yaşlar akıp gidiyordu ben hep duygusal bir çocuk olmuştum. Sonra onlara dönerek onlarla gideceğimi söyledim onlarda bana sarıldılar. " Sana çok iyi bakacağımıza söz veriyorum" bende ona sarıldım çünkü babamın sıcaklığını onda hissetim sonrada üstlerimi toplarken üstlerimin altında bir kart buldum ilk anlayamadım ne olduğunu çünkü bu benim değildi sonra onuda çantama koydum çünkü hocamın olabilirdi. Eşyalarımı topladıktan sonra halamın yanına gittim benim artık bir halam vardı mutlu oldum çünkü hocam gittiğinde bile bana bir  aile bırakmıştı onun yerini doldurmasa da onlarda benim ailem olmuştu çünkü hocamın ailesiydi. Halamın yanına gitim tabi ona böyle hitap etmem sorun olurmu diye sormam gerekiyordu odaya gittiğimde ona sordum oda bunun onu mutlu edeceğini ve bir sorun olmayacağını söyledi. Hayatım birkere daha değişti onlarla beraber yeni bir hayata daha başlıyordum. Ama asla hocamın yerini dolduramayacaklarını biliyordum.

🥰🥰🥰Merhabalar bugünde bir bölümün sonuna geldik inşallah beğenmişsinizdir. Birdaha ki bölüme kadar hoşça kalın...🥰🥰🥰