នៅក្នុងបន្ទប់សំងាត់ដែលគ្មានពន្លឺ យេីងឃេីញមានរាងកាយតូចស្ដេីងកំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងបន្ទប់នោះ ទាំងនៅគេងសន្លប់នៅឡេីយ។
អ្នកទាំងអស់គ្នាប្រាកដជាចម្លែកហើយមែនទេ? ហេតុអ្វីទេីបបានរាងតូចស៊ាវចាន់មកគេងក្នុងបន្ទប់មួយដ៏ងងឹតគ្មានពន្លឺនៅទីនេះ មិនចម្លែកនោះទេ គឺទីនេះហើយគឺជាកន្លែងដែលបុរសមិនស្គាល់មុខម្នាក់នោះរស់នៅ ហេីយបុរសមិនស្គាល់មុខម្នាក់នោះ គ្មាននរណាក្រៅពីរ វ៉ាង អុីបូ ដែលត្រូវជាកូនប្រុសទោលក្នុងត្រកូលវ៉ាងនោះទេ ហើយគេគឺមានជំងឺវិលកលចរិកមួយដែលពិបាកនឹងព្យាបាលទៀតផង ក៏ព្រោះតែជំងឺមួយនេះមិនដូចមនុស្សវិកលចិរិកទូទៅ។
រាងក្រាស់អុីបូនាយមិនបានដេីរទៅណាឆ្ងាយពីររាងតូចនោះទេ នាយអង្គុយលេីតុមួយ ក្បែរគ្រែរបស់ចាន់ រួចសម្លឹងទៅកាន់គ្រែនូវអារម្មណ៍ស្ងប់ស្ងាត់ ( ទោះងងឹតក៏នៅមេីលឃេីញព្រេីងៗដែរ ត្រូវអត់?🌚)
" ហឹម... " មួយសន្ទុះក្រោយមក សម្លេងក្រហឹមបំពងករបស់រាងតូចបានបន្លឺឡេីង ដែលអាចបញ្ជាក់បានថា នាយបានងេីបពីរសន្លប់ហើយ
" ទី....ទីនេះ...ជា...ជាកន្លែងណា " រាងតូចបេីកភ្នែកភ្លាម ក៏ចាប់ផ្ដេីមភាំងឡេីងភ្លាម ដោយសារតែក្នុងបន្ទប់មួយនេះងងឹតខ្លាំង ដូច្នេះហើយទេីបធ្វើអោយមនុស្សដែលខ្លាចងងឹតដូចជាគេ មេីលមិនឃេីញនិងខ្លាចជាខ្លាំង
" អ្ហាយ~ " កំពុងតែភាំងហេីយភ័យខ្លាចខ្លាំងផង នៅសុខៗក៏មានកម្លាំងយក្សមួយឡេីងមកសង្គ្រប់ពីរលេី ជាហេតុធ្វើអោយចាន់ មិនស្រែក មិនបាន
" ហុឹក...ហុឹក...អ្នកណា! ឆាប់ចេញពីរខ្លួនខ្ញុំទៅ " ចាន់ដោយទប់អារម្មណ៍ភ័យមិនបានពេក ក៏ចាប់ផ្ដើមយំតែម្ដង
" ស្ងាត់ទៅ! " អុីបូបានអោនទៅខ្សិបក្បែរត្រចៀករបស់ចាន់ ដេីម្បីអោយចាន់ស្ងាត់មាត់
" លោ..លោកជាអ្នកណា? ហុឹក~ហុឹក~សុំអង្វរ ដោះលេងខ្ញុំទៅ ខ្ញុំខ្លាចហើយ " ចាន់និយាយរដាក់រដុប ទាំងអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចលេីសដេីម
