Çığlıklar attım
Bir zamanlar kahkalarımızın çınladığı sokaklarda
Geçmişimizin her bir toz zerresinde
Gezinen izlerin üzerine
Şimdi koca koca betonlar bezenmiş
Çığlıklar attım
Bir zamanlar bana aşkını bağırdığın
Cıvıl cıvıl sokaklarda
Kimseyi umursamadan açtım kollarımı
Sensiz tüm neşemi savurdum döne döne
Ümitlerimi ve hayallerimi savurduğum gibi
Zalim betonun kapattığı anılarımızın üzerinde
Savurdum son can kırıklarımı
Bir zamanlar ayın eşşiz ışığında yaptığımız ilk dansımız gibi
Bu sefer gecenin acımasız ayazı sardı bedenimi
Görünmez acımasızlığına bıraktım kendimi
Savuracağı ıssız çoraklarda
Kucak açtım yalnızlığın kardeşi karanlığa...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiir Parçaları
PoesíaKaranlık boşlukta sallanan ruhumla sevdim seni Korlaşan kalbime, sonsuz çoraklara inat, Yıldızlar yağdırdın karanlığıma. Paramparça ruhumu birleştirecek kadar kor ateştin yüreğimde Bense sevgine sığınamayacak kadar korkak, Aşkına inanmayacak kadar a...
