longing | minsung

Nisan

18 Nisan

Çıkmaya başladığımız gün.

Bugün beşinci yılımız Jisung'um.

Ama eskiğiz. Yanımda değilsin. Ben burada fazlasıyla eksiğim. 

Her zaman ki gibi hazırladım evi. Her yıl 18 nisan da nasılsa öyle şuan. Sadece mutfakta güzelce hazırlanmış bir masa yok. Çünkü yemek yapan sen yoksun. Ben bilmiyorum diye her zaman sen yapardın evimizin yemeklerini.  

Kalbim bugün daha fazla sızlıyor. Ne yaparım sensiz bebeğim. Gelsen de geçse kalp yaralarım. Bir öpücüğün geçirir tüm acılarımı. 

Sabahları yine öperek uyandır. Ya da uyanmadığımda yaptığın gibi sinir ederek uyandır. Ama sen uyandır bebeğim. Boş bir yatak görmek hoşuma gitmiyor. Yarın yine çocukların hepsi gelecek. Evi temizlemeye. Yine her seferinde yaptıkları gibi dışarı çıkarmaya çalışacaklar. Ama ben her zaman ki gibi direnip sadece yatak odamızın balkonuna çıkacağım. Çiçeklerle doldurduğumuz balkonumuz. O çiçekler tamamen soldular. Bakamadım. Her gün suladım ama soldular. Senin yokluğundan yaşamak istememiş olmalılar aynı benim gibi. 

Ama yine de senin için mücadele etmelilerdi değil mi? Ben sanırım mücadelemin sonuna yaklaşıyorum. Artık dayanılamaz oldu. Gülen yüzün çıkmıyor aklımdan. Tekrar göremeyeceğimi bilmek ne kadar yakıyor canımı bilemezsin. 

Gözlerimden akan yaşların sonu yok. Çok zayıfladım ama umrumda değil seni bana geri getirecek ne varsa yapmaya hazırım. 

Burnumu sürekli boynuna yaslar koklardım seni. Şimdi nerdesin? Geri dön ve yeniden çekeyim o güzel okunu içime.

Yokluğun çok koyuyor.

Sanki benim oksijenimdin ve gittiğin an nefesim kesildi.