longing | minsung

Mayıs

Havalar yeni yeni ısınıyor sevgilim. Ama ben yokluğunda hala üşüyorum. Bugün bana doğum günüm de hediye ettiğin bol açık gri hırkamı giydim. Aylar sonra belki de ilk defa evden dışarı çıktım. 

Seni kaybettiğim günden tam üç gün sonra zar zor gittiğim yere gittim. Senin yanına. Adının yazdığı o taşa uzunca bakarak ağladım. Hep derdin ki "Biz bu dünyadan gidince adımızı yan yana yazsınlar 'Lee Minho Ve Lee Jisung' olarak." Neden diye sorduğumda ise kendi soy adını sevmediğini ve benimkini taşımak istediğini söylerdin. Babanın sana yaptıklarından sonra o adamın soy adını taşımak ağır geliyordu biliyordum. 

Tanrı izin verseydi o adamdan kurtardığım gibi soy adından kurtaracaktım ama yapamadım Jisung'um. Erken aldılar seni benden. Yetişemedim. 

Okşadım sadece adının yazılı olduğu mermeri. Sana dokunmuşum gibi hissedemedim. Çünkü saçların kadar yumuşak değildi, tenin kadar iyi hissettirmedi. Bunları bir daha yapamayacak olmam çok acı değil mi? Bunu bile bile neden beni bıraktın. Bu acıyla baş başa bırakman ne kadar doğru? Biliyorsun ben senin kadar güçlü olamadım hiç bir zaman. Dayanamam böyle acılara. 

Anlattığım şeyleri dinledin değil mi? Eğer dinlemediysen çok kızarım. Yine dinlemedin kesin. Ama yine de sana kızmam. Kıyamam kızmaya. Kalbim daha da acır sana kızarsam. 

Artık çıkıp gelsen. Bitsin bu çile. Gözlerim yaşarıyor. Ağlamak cilde iyi gelir diye kandırırdım seni. Belki doğrudur ama bana hiç iyi gelmiyor meleğim. Her dökülen bir yaş gelmeyeceğini daha da kanıtlıyor kalbime hançer misali saplanıyor. 

Gülümsediğin günlere dönmek istiyorum. Kahkahanı tekrar duymak, gülüşünden öpmek istiyorum. Ama eğer istersen gözüne bile görünmem ama geri gel. İstersen uzaktan isleri bir adım yanına yaklaşmam ama geri gel. Artık olmadığı bilmek çok yakıyor çünkü. Var olduğunu bileyim her türlü işkenceye hazırım ben. Fakat yokluğunla savrulduğum bir işkence hariç.

10 aydır cehennemi yaşıyorum. 

Çünkü cennetim yanımda yok.