İçimdeki Ben

1.Bölüm

 "Ben kalıyorum,günler gidiyor sessizce. "    Sezai Karakoç

17 Ocak,2019

Sisli bir gündü...Sis bir tek gökyüzünü değil bir çok kişinin yüreğini kaplamıştı.Özellikle Efser'in.Efser o gün çok mutlu uyanmıştı.Tıpkı önceki günler gibi.Ama bu sefer bir şeyler farklıydı.Mutluydu mutlu olmasına ama ters giden bir şeyler hissediyordu.Mesela 2 katlı evlerinden hiç ses gelmiyordu.

Normalde her sabah annesinin güzel sesiyle uyanırdı;annesi gelir kızını öper ve neşeyle şarkı söylerdi uyanması için.Annesinin öyle güzel sesi vardı ki kaç kere sesini değerlendirmesini ve bir şarkıcı olmasını söylese de bir türlü ikna edememişti.Her seferinde annesi ona 'Ben senin annen olarak daha mutluyum güzel kızım,sizin için şarkı söylemek her şeyden güzel' diyordu.

Efser sessizce yatağından kalkıp odasından çıkmak üzere kapıya doğru adımladı.Merdivenlerden inerken bir ses duyma ümidiyle kulak kesilmişti ama hiçbir ses duyamadı.Adımlarını bu sefer mutfağa doğru yönlendirdi.Mutfakta da kimse yoktu.Tam çıkmak üzereyken bahçede bir ses duydu. Acı dolu bir çığlık sesi.Annesinin güzel sesinden ilk defa çığlık sesi duymuştu.Şoktan ne yapacağını bilemez bir şekilde dururken mutfağın bahçeye açılan kapısından önce iri bir beden gördü.Arkası dönük olduğu için kim olduğunu anlayamıyordu ama tanımadığı bir erkek olduğunu biliyordu.

Adam mutfağa girerken Efser'in annesini yerde saçlarından tutarak sürüklüyordu.Efser annesini gördüğü anda adımlarını adama doğru hızla attı.Adam kızı farkettiğinde saçlarını tuttuğu kadını bırakarak kıza doğru koca bir adım attı ve aynı anda Efser'i sert bir şekilde duvara fırlattı.Efser'in dudaklarından ufak bir inleme döküldüğü sırada adam kadına geri dönerek salona sürüklemeye devam etti.Efser kafasını duvara çarptığı için yarı baygın gözlerle annesine bakıyor ve sessizce ağlıyordu.Kalkmaya çalışsada başı döndüğü için kalkamıyor ve ağlamasının şiddetlenmesine sebep oluyordu.Annesinin çığlıkları salondan duyulurken son bir güçle kalkmaya çalıştı.Kalktığı anda mutfak kapısından giren babasını gördü.Babasının suratı kan içerisindeydi.

'Baba ne oluyor?Anneme bir şey yapıyor o adam,nolur gidelim hemen yanına.Anneme bir şey olm-'
'Kızım dur sessiz olman lazım,beni iyi dinle şimdi burdan bahçeye çıkıyorsun ve durmadan koşuyorsun.Sakın içeriye gelme,lütfen beni dinle ve ne olursa olsun kaç.' Efser ağlayarak babasına sarıldı,neler olduğunu anlayamıyordu.Kimdi bu adam, niye yapıyordu bunları?

Titreyen sesiyle babasına daha çok sarılarak konuştu 'Baba lütfen sizi bırakmak istemiyorum,polisi arıyalım' 'Kızım ben aradım polisi ama senin burda olmaman gerekiyor hadi çabuk git buradan'

Babası son sözlerini söyledikten sonra kızına baktı ve içeriye doğru koştu.Efser ne yapacağını bilemez bir şekilde bir süre ayakta dikildikten sonra babasını dinleyip bahçeye çıktı.Bahçe kapısından son kez evine bakıp yola çıktı ve yolun karşısındaki büyük ağacın arkasına saklanıp evi izlemeye başladı.Salonun camından onu iten adamı çok kıs bir süre görür gibi oldu.

Tam o sırada siren sesleri kulağına doldu.Rahatlamış bir şekilde nefes verse de aklından annesinin o hali çıkmıyordu.İçinden binlerce kez anneme bir şey olmasın diye dualar ediyordu.

Aniden kulağı sağır edercesine çınlamaya ve başı dönmeye başladı.Polis arabalarının ışığını gördüğünde zorlukla ayakta tutmaya çalıştığı bedenini ağaçtan çıkardı ve yere yığıldı.

Gözleri karanlığa mahkum olmadan önce gördüğü tek şey ona doğru yaklaşan polisti.

20 Ocak,2019

Gerçekler hiç bu kadar acı verici olmamıştı.Bunların kabus olmasını ve uyanıp annesinin sıcacık kollarına sarılmayı böylesine çok arzulamamıştı Efser.

3 gün önce hayatı kabusa dönmüştü ve olanları aklından çıkaramıyordu.Polislerin dediğine göre annesini ve babasını canice katleden o adam kaçmış ve hala bulunamamıştı.Annesine yaptıklarını düşündükçe kafayı yiyecek gibi oluyordu.

Annesine o aşağılık adam tecavüz etmiş sonra da boğazını bıçakla keserek öldürmüştü.Polislerin dediğine göre de babası annesi ölmeden dakikalar önce boğazına saplanan bıçak yüzünden can çekişerek hayata gözlerini yummuştu.Otopsi raporunda yazılanları okurken neler hissedeceğini şaşırmış bir şekilde kalakalmış en sonunda da tüm bu olanlara dayanamayıp bayılmıştı.

Tekrar uyandığında karakolda boş gözlerle duvarı izliyordu.3 gündür o kadar çok ağlamıştı ki gözünden artık yaş gelmez olmuştu.

Artık aklında tek bir düşünce vardı;ailesine bunu yapanı bulacak ve ne pahasına olursa olsun onu öldürecekti...

 * * *

Merhaba,bu benim ilk kitabım olacak.Çok heyecanlıyım,umarım beğenirsiniz.Beğenmediğiniz,okurken dikkatinizi çeken yerler olursa yorumlarda belirtebilirsiniz.Eleştirmekten çekinmeyin lütfen. 

1.bölüm yazar ağzından ama diğer bölümler ana karakterin ağzından olacak.Sıkılmadan okumanız dileğiyle.