İçimdeki Ben

12.Bölüm

Her şeyi zamana bıraktık, zamanımız var mı bilmeden...
Özdemir Asaf

*** **

Ortak alanda oturmuş insanları izliyordum. Birisi masada resim yapıyor;daha doğrusu masayı karalıyor, bir diğeri duvarın dibinde ayakta durmuş kendi kendine konuşuyordu.

Her ne kadar onları izliyor olsam da kafamda Deniz'e ulaşma planımı kuruyordum. Bir şekilde ona yazdığım notu ulaştırmalı adım adım bana güvenmesini sağlamalıydım.

Dün görevliden aldığım kart hâlâ bende duruyordu. Kimse fark etmemişti. Bu kart çok işime yarayacaktı. Ama asıl sorun güvenlik kameralarına görünmeden nasıl o kata çıkacağımdı.

Buradan bir an önce kurtulmam gerekiyordu. Günler geçtikçe daha da delirdiğimi hissediyordum. Doktorun dedikleri kafamı çok karıştırmıştı.

Eğer gerçekten ben kimseyi öldürmediysem bu içimdeki katil olma arzusu nereden geliyordu?

Ailemi katleden o caniyi bulup öldürmem gerekiyordu. Halbuki ben onu çoktan öldürdüğümü zannediyordum.

İçimdeki ses hiç durmadan benimle konuşuyor;bedenimi ele geçirmek için izin vermemi söylüyordu. Ve bunu artık ben de istiyordum.

Efsun benim aksime gerçekten de acımasızdı. O olmadan planımı gerçekleştiremeyeceğimi biliyordum. Ama daha zamanı vardı.

Masada karşıma oturan kıza gözlerimi çevirdiğimde gülümseyen suratıyla karşılaştım.

"Efser abla ne düşünüyorsun?"

"Hiç bir şey."

Ayça dudaklarını büzerek etrafta göz gezdirip aklına bir şey gelmiş olacakki heyecanla bana döndü.

"Efser abla biliyor musun? Artık benim bir işim var. Doktorum bana bir görev verdi, benim iyi olmam için bana iyi geleceğini söyledi."

"Ne işiymiş bu?"

"Bu hastanenin temizliğini yapıcakmışım. Ama doktorum istediğim zaman yabileceğimi kendimi yormamam gerektiğini söyledi."

Aklıma gelen fikirle gülümseyerek Ayça'ya baktım. Eğer her odaya istediği gibi girip çıkabilecekse benim için kameraları da kısa süreliğine kapatabilirdi.

" Bu çok güzel Ayça, senin adına çok sevindim. Peki senden bir şey istesem ve aramızda kalmasını söylesem?"

"Tabi ki isteyebilirsin Efser abla."

"Sen bilgisayarlardan anlıyor musun?"

"Evet biraz anlıyorum"

Kimsenin konuştuklarımızı duymaması adına Ayça'ya yaklaşarak fısıldayıp konuştum.

"Şimdi şöyle yapıcaz, sen temizlik yapmak istediğini söyleyip güvenlik kameralarının izlendiği odaya gireceksin. Sonra kameraları 5 dakikalığına etkisiz hale getireceksin. Ben o beş dakika içinde üst kata çıkıp birisine not ulaştırıcam. Anlaştık mı?"

"Olur anlaştık ama üst kata çıkmak yasak değil mi?"

"Evet işte o yüzden kameraları kapatman gerekiyor. Benim için bunu yapar mısın?"

"Yaparım Efser abla. O zaman şimdi ben gidip temizlik yapmak istediğimi söyliyim, sen de 2 dakika sonra kalkıp tuvalete gidiyormuş gibi yaparsın."

Gülümseyerek onaylar anlamında kafamı salladım. Ayça ayağa kalkıp kapıda duran görevliye yaklaşarak bir şeyler söyledi.

Kapıdan çıktıklarında cebimdeki notu kontrol ettim. Ardından ayağa kalkıp kapıya ilerlediğmde başka bir görevli gelerek nereye gittiğimi sordu.