yalvarıyorum bu fici okumayın lütfen Allah'ı seviyorsanız lütfen. eğer okursanız evinize gelip sizi ham yaparım.
han jisung, babası tarafından zorbalığa marus kalan bir çocuktu. Ta ki onu minho denen bir mafya kaçırana ve ona aşık olana kadar...
⚠️U...
"Jisung seni bırakamam nereye gidiyorsun? Ne yaptım sana?"
"Az önce yatak odasındaki yaşananları seni denemek için yaptım tamam mı"
"Ne?"
"Duydun işte"
"S-sen niye nasıl-"
"Çalışanla konuştuğunuzu duydum Minho"
"Depo"
"Evet"
"Ne kadar duydun?"
"Baştan sona kadar"
"..."
"Minho ben saf değilim. Ben nasıl senin gibi birine aşık oldum bilmiyorum. Sen benim böyle bişey yapacağımı düşündün mü acaba?"
"N-nasıl sen-"
"Evet ben yapmadım"
Resmen şok olmuştum. O zaman çalışan... Şimdi onu kovmazsam... (Çalışan kız)
"Evet sana aşık olucak kadar aptalım ama aynı zamanda seninle oynayacak kadar da zekiyim Minho"
"Jisung..."
Ağlamaya başladı. Bende dayanamadım benimde gözlerim doldu.
Ağlayarak
"BENİ RAHAT BIRAK! ASLINDA BANA HİÇBİR ZAMAN GÜVENMEMİŞSİN. BENİM TEK AİLEM SENDİN, SENDİN. SANA NASIL GÜVENDİM BEN?"
"jisung çok üzgünüm özür dilerim b-ben olayı bilmiyord-"
"Bana. Birdaha. Sakın yaklaşma"
Adeta öldürücü bakışlar atıp heceleyerek konuştu.
(Jisung)
Koşarak eski odam olan depoya gittim. Bu kadar hayal kırıklığı çok fazlaydı bana. Benim için artık Minho diye birşey yok. Artık ağlamamın yerini hıçkırıklar aldı.
O kadar çok ağladım ki gözlerimden kan akıyordu artık. Başım dönüyor, bayılıcak gibi hissediyordum, ve doğru çıktı bayıldım.
O sırada kapıdan Minho'nun sesleri geldi ben yerde bayılıyorken bir yandan da gözüm hâlâ açıktı ama hiç tepki vermiyordum.
"Jisung! JİSUNG! İYİ MİSİN? GEL BENİMLE"
Beni sırtında taşıyarak odasına götürdü. Ve birkaç ilaç getirdi ben hâlâ tepki vermiyordum. İlacı içtikten sonra kendini sarhoş gibi hissettim ve minho'ya çok saçma şeyler söyledim.
"Ben. Seni ç-çok sev-iyorum. Seninleyken ken-dimi güvende hissediyorum. Ama neden? Neden bana bunu yaptın?"
Bir yandan koltukta otururken minho'ya vuruyordum hafifçe.
"Jisung... Ben seni herşeyimden çok seviyorum. Ama biliyorsun, olayı bilmediğimden çalışana inandım. BEN SADECE SENİ SEVİYORUM HEMDE DELİLER GİBİ"
Dudaklarına yapıştım. Kendime gelmiştim. Ve sonra geri çekildim.
"Bu bir hataydı. Üzgünüm..."
"Jisung..."
Kendimi boş ve yatak dolap olan bir odaya attım. Kimse yoktu. Yalnızca ben ve düşüncelerim vardı. Sinirden ne yaptığımı bilmiyordum.
Yerde bir cam parçası buldum. Sinirimden onunla elimi çizip durdum. Kan akıyordu ama ben bunu bile fark etmemiştim.
Üzüntüden ve sinirden gözüm döndü ve kollarıma kadar kesmeye başladım.
İçeriye giren bedenle elindekini yere fırlattım ama ne yaptığımı anlamıştı. Minho.
"JİSUNG SEN NE YAPIYORSUN?"
Ellerimi saklayıp konuştum.
"BİRŞEY YAPMIYORUM. AYRICA SANANE"
"VER ŞU KOLUNU"
Minho şaşkınlıkla bana bakarken aynı zamanda sinirliydi de.
"SEN İYİ MİSİN. KAFAYI MI YEDİN SEN!"
"b-bağırma"
Kulaklarımı kapatıp odanın bir köşesinde küçülmüştüm.
"M-minho üzgünüm bağırma lütfen..."
"NASIL BAĞIRMAYAYIM. SEN NE YAPTIĞININ FARKINDA MISIN?"
"MİNHO!"
"Üzgünüm. Ama bu gerçekten ne Jisung ne diyeyim ben buna?"
"Seni seviyorum tamam mı. Seni seviyorum. Hemde herşeyden çok"
"Jisung o zaman neden böyle yapıyorsun?"
"Canımı acıttın çünkü. Sen bana güvenmedin."
"Özür dilerim Jisung"
"ÖZÜR FALAN DİLEME"
"Ne yapıyım güzelim. Ne istersin."
"Bana güven"
"Sana güveniyorum"
"2. Şans veriyorum sana"
Sarıldım ona sıkıca. Daha 1 saat olmuştu ancak resmen özlemişim.
"Ben sadece sana aitim."
"Sen sadece bana aitsin."
Beni çok sıkı bir şekilde öptü uzaklaşmayı denesen yapamazsın.
"Gel sana pansuman yapıyım"
"Tamam geldim"
Minho'nun odasına gittim ve pansuman yaptı. Bende o anda yatağın içinde uyuyakaldım. Minho anlıma öpücük kondurdu ve beraber uyuduk.
Selam bugün bir bölüm daha yükledim.
Saat şuan 00.27 eheheh
Beğenin bı zahmet
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
