Alev'in Ateşi

9.Bölüm

         Alevden=
Çok huzurlu(!) bi çarşamba sabahına gözümü açtım, başımda yağız abim bır bır bır susmuyo. "Hayır yani sen kime çektin kız, okula gidecek olanda benim ya" "ay bi sus be ne dır dır yaptın abi, çenen tutulsun" "sen banamı dedin onu" "yok töbe abi ne alaka" "aferin kız kalk artık geç kalcan" "of abi of tamam, çık odamdan giyinmem lazım " "tamam be" abim odadan çıktıktan sonra söylene söylene elimi yüzümü yıkadım ve formamı giydim.

Mutfağa doğru yürüdüm, masada sadece annem ve yağız abim vardı. "Babamla yiğit abim nerde?" "Kızım onlar sabah erken çıktı önemli bi toplantı varmış" yağız abim dururmu "noldu prenses bizi beğenmedin mi" " Öyle bişey mi dedim abi ya " "ne bilelim yani gelir gelmez babamları sordun" "aynen abi aynen" kahvaltı bitince odama çıktım ve çantamı aldım. Hızlıca merdivenlerden inerken abime seslendim "abi hadi okula geç kalcam" "bekliyorum seni fıstığım" koşarak abimin yanına gittim.

"Atla arabaya prenses" arabaya bindik abim okula sürmeye başladı. Okulun kapısına gelince durdu ve inmemi bekledi, abimi öpüp arabadan indim ve okulun içine yürümeye başladım, bahçedekilerin çoğu bana bakıp aralarında konuşuyordu. Dünkü olay harbi olay olmuş demek. Umursamamaya çalıştım ve okula girdim.

İlk ders başlayalı 15dk olmuştu ama Ateşler ortalıkta yoktu, sebepsiz içimde bi merak uyanıyordu. Ders edebiyattı ve hoca ders anlatmak yerine bildiğiniz ninni söylüyordu, can sıkıntısıyla sınıfta göz gezdirmeye başladım. Sınıftakilerin çoğu ya uyuyo yada başka işlerle uğraşıyordu dersi dinleyen çok az kişi vardı.

Ders sonunda bitmişti, almira ateş yok diye yanıma oturmuştu. Almira bana okulu anlatırken sınıfa bi çocuk girdi ve benim sıramın yanına geldi "yenge iyimisin, bi ihtiyacın var mı?" "Pardon sen kimsin" "yenge ateş abi gönderdi seni kontrol etmem için" "bebekmiyim lan ben kontrol ediyorsunuz beni" "estağfurullah yenge, ateş abi deyince" "başlatma lan ateş abine, nerde o" "yenge abim yerlerindeler" "neresi bu yer açık ol az" "Bodrum kat yenge ben bilirsin diye şey ettim" "tamam tamam çekil önümden bakalım beyfendiye diyeceğini bana desin" "geleyim mi yenge " "yok gerek yok, yengene de başlicam ha"

Zorla almirayı kaldırıp ateş beyin yerine gidiyorduk, koridorda hızlı yürüyoduk, yürüyorduk ama bi türlü yeri bulamadık. Yanımızdan geçen bi çocuğu durdurdum, "şey acaba ateşin yerine nerden giriliyo" çocuk yüzümü salakmışım gibi bakmaya başladı sonra bir anda yüzüne telaş yerleşti "yenge sen miydin, affet beni tanıyamadım seni" "dur dur bi soru sordum ya"

Çocuğun yardımıyla ateşin yerini bulduk, bizi bi merdivenin başına getirdi "yenge aşağı inin bi koridorun sonunda bi oda olucak orası" çocuğa teşekkür edip tam merdivenlerden inecektim ki almira" alev inmesek hm çok tekin bi yere benziyor" "of almira hadi gel bişey olmayacak" bu kızın ateş korkusu beni sinir ediyor. Koridorun sonunda bi kapı vardı ama kapıda iki iri çocuk vardı, 'sikmeseler bari' yürümeye başladık çocuklar bizi fark etti ve yanına vardığımızda "buyur yenge bi sıkıntımı var" hay sizin yengenize.

"Ben ateşe bakmıştım" "Ateş abi içerde yenge buyur geç" oha bi dk bu koca adam ateşe abi diyo, demek gerçekten almiranın dediği gibi bu çocukta bişeyler var. Çocuklar kapıyı açtı bizde içeri girdik, içerdeki gözler bize döndü, ateş ve çetesi bla bla bla. "Ateş bu yaptığın ne" Ateş yavaşça oturduğu yerden dikleşti "ne yapmışım güzelim" bi dk güzelim mi kalbime bişeyler oluyo yetişin " adam göndermek ney ya bebek miyim ben ha" "ger tu bixwazî ​​tu dikarî bibe pitika min ( istersen bebeğim olabilirsin)" "ha? Ne dedin az önce" "hiç boşver sadece seni merak ettim ve bizim çocuklara söyledim, bi sıkıntımı var yanlış bişey mi yaptılar?" "Yav yok adam göndermen sinirimi bozdu" "niye benim mi gelmemi isterdin yoksa?"