Üvey Abim

0.6

Üzerimdeki elbiseyle beraber ayna karşısında kendime bakarken tek eksiğim saçlarım ve makyajımdı.

Siyah, sade ve mini bir elbise gitmiştim. Bu renk beyaz tenimi öne çıkarırken kapımın tıklanmasıyla içeri annem girdi.

Beni gördüğü gibi şaşkınlıkla dudakları aralanırken elimi tutup beni kendi etrafımda döndürdü. Bu hareketi gülmeme sebep olunca konuştu.

"Çok güzel olmuşsun bebeğim. Nereye gidiyorsun?"

"Ege'nin arkadaşının birinin doğum günü partisi varmış. Arkadaşları beni de çağırdı." dediğimde yanağıma bir öpücük kondurup beni makyaj aynamın önüne oturttu.

İlk önce karamel rengi saçlarımı güzelce tarayıp dağınık topuz yaptı. Önlerden de birkaç tutam bıraktı. Sonrasında makyaj malzemelerimden birkaçını eline alıp sade ama çok güzel görünen bir makyaj yaptı.

Annem bu işlerde çok yetenekliydi. Küçüklüğümden beri bir güzellik salonu açması için ısrar ediyordum ama nedenini anlamadığım bir şekilde her zaman bu fikre karşı çıkıyordu.

Boy aynamın karşısına geçip kendime baktığımda uzun zamandır ilk defa bu kadar güzel hissediyordum.

Annemle beraber odadan çıkıp aşağı kata indiğimizde Akif'le Ege masada oturmuş yemek yiyordu. İkisinin de bakışları anında bize döndüğünde Akif samimiyetle gülümserken Ege kaşlarını çattı.

"Güzelliğini kimden aldığın belli oluyor kızım. Çok güzel olmuşsun." Annem bu söylediğine güldü. Yine puan toplamaya çalışıyordu pislik herif ama bunu umursamadan gülümseyişine karşılık verdim.

Akif masadan kalkıp annemin yanına gitti ve beraber salona geçtiler.

Ege hala aynı şekilde bana bakmaya devam ederken onun hazır olmadığını gördüm.

"Sen gelmiyorsun herhalde." dediğimde bu sefer bakışları gözlerime çıktı.

"Sen de gitmeyecektin." Omuzlarımı silktim.

"Bunu ben değil, sen dedin. Gideceğimi söylemiştim."

"Ferhat'a numaranı söyledin mi?" diye sordu bu sefer.

"Hayır kendi buldu." dediğimde kaşlarını kaldırdı.

"Doksan dokuz tane numarayı aradığını söyleme bunun için." Gülmemek için kendimi zor tutuyordum.

"Otuzuncuda bulduğunu söyledi."

Masadan kalkıp yavaş yavaş yanıma geldiğinde yutkundum.

"Gelmiyorsan tek gideceğim." dediğimde yaklaşıp tam karşımda durdu. Önüme gelen saç tutamıma uzandığında kalbim çok hızlı atıyordu.

Alıp kulağımın arkasına koyduğunda fazlasıyla etkileyici bir sesle konuştu.

"Gitmesen olmaz mı?"

Bu tonda konuştuğu sürece bana istediği şeyi yaptırabileceğini hissettim. Ama hayır, bu kadar kolay etkilenmemeliydim.

"Niye ki?" diye sorduğumda koyu gözleri mümkünmüş gibi daha çok koyulaştı.

"O kadar güzelsin ki benden başka kimsenin seni görmesini istemiyorum."

Cümlesinin güzelliği kalbimin daha hızlı atmasına sebep olurken bunun yanlış olduğu düşüncesi zihnimde yankılanmaya başladı. Kendimi geri çekip uzaklaştığımda ona bakmadan konuştum.

"Ya hazırlan beraber gidelim ya da ben tek başıma gideceğim." diye yineledim.

Bir süre sessizce bana baktı. Sonrasında "Bekle geliyorum." deyip yanımdan ayrıldı.