Querencia

1.Bölüm

    İlk bölüm geldi keyifli okumalar <3
Medyada ki şarkıyı dinlebilirsiniz.

  Dinlenmek icin oturduğum banktan kalktım ve yürümeye başladım. Bi kaç adım attıktan sonra çantamın içindeki telefonumdan bildirim sesi geldi. Sanırım annem nerde olduğumu sormak için mesaj atmıştı.

   Çantamdan çıkardığım telefonu alıp ekran kilidini açtım. Gelen bildirimlere baktığımda annemden değil de arkadaşım Selinden mesaj geldiğini gördüm. Mesaj yazmakla uğraşmayıp arama tuşuna bastım. Bi kaç çalıştan sonra açıldı.

  "Nerdesin Alina, eve geçmediysen buluşalım."
 
  Arabaya geçip şoför koltuğuna oturdum.

  "Alışveriş yaptım çok yorgunum istersen akşam buluşalım hem okula başlamadan dedikodu da yapmış oluruz."
Bu söylediğimle kıkırdadı. "Tamam o zaman akşam haberleşiriz aşkım öpüyorum dikkat et."

   "Sendee".

    Telefonu kapatıp yan koltuğa koydum ve arkama yaslandım.
 
    Bu araba babamdan 18.yaş hediyemdi. Aslında çok beğendiğim için babama ben almasını söylemiştim. O da beni kırmayıp hediye olarak almıştı.

    Direksiyona eğilip anahtarı çeviriceğim sırada sol tarafımdan büyük bi gürültü geldi. Kafamı çevirip oraya baktığımda birilerinin kavga ettiğini gördüm. Yanlarına gidip ayırmaya çalışsam böcek gibi ezilirdim aralarında. Bu fikrimden vazgecip  incelemeye başladım, benim yaşlarım da bi grup olduğunu farkettim. Esmer olan çocuk arkasına aldığı üç arkadaşıyla karşısında kollarından tutulan çocuğu tekmeliyolardı. Uzaktan izlememe rağmen benim bile canım acımıştı. Ne kadar dirense de boşunaydı çünkü çok fazla kişi vardı. Dayanamayıp telaşla polisi arayacağım sırada kavga yavaşladı, grubun başındaki çocuk arkadaşlarına bişeyler söyledi ve ordan uzaklaştılar. Yerde yatan kişi de hareketsiz bi şekilde uzanıyordu. Yanına gidip gitmeme konusunda kararsızdım. Sonuçta kötü biri olabilirdi ama kötü biri olsa bile bu haliyle hic bişey yapamazdı. En iyisi yanına gitmekti. Arabadan inip etrafıma baktım kimse yoktu. Temkinli bi şekilde yanına gittim, çok yaklaşmadan üzerini inceledim. Ağzı yüzü kan içindeydi ve acı çektiği için inliyordu. Hiç düşünmeden yanına çömeldim. Etrafında hareketlilik hissedince kafasını bana çevirdi ve gözünü zar zor açıp bana baktı.
   
    "Çok kötü görünüyorsun seni hastaneye götürmemi ister misin?" diye sordum bi çırpıda. Ses vermedi. Ne yapacağımı düşündüm, onu burada bırakıp gitsem sonrasında vicdan azabı çekerdim. En iyisi pansuman yapmaktı. Hızla yanından kalkıp arabaya ilerledim. İlk yardım çantasını alıp geri döndüm. Çantanın içini açıp tendürdiyotu pamuğa döktüm. Pamukla yüzündeki yaralarının üzerine bastırdım. Tepkisiz bi şekilde beni izliyordu. Karşı çıkmadığı için rahatlıkla pansumanı yaptım. Temizlediğim kaşındaki çizikten kan akmasın diye çantadan yara bandi aradım. İnce uzun bi kutunun içinde olan yara bandını elime aldım. Farkettiğim şeyle kıkırdadım. Üzerinde oyuncak bebek desenleri olan çocuk yarabandıydı.
  Hiç düşünmeden paketini açıp kaşına yapıştırdım. Yüzüğünü temizlediğim kanlı pamukları aldım ve yakındaki bi çöpe attım.

  O sadece beni izliyordu.

  Tekrardan yanına geçtim. "İlk yardım yaptım ama hastaneye gitmen gerekiyor vücudunda da hasar olabilir. İstersen ben seni götürebilirim böyle bırakırsam içim rahat etmez."

   Bu dediğimle yerinden kalkmaya çalıştı daha fazla canı acımasın diye koluna girip yardımcı oldum.

    Yaptığım pansuman iyi gelmişti. Yüzünde eskisi kadar kan yoktu. "Pansuman için sağol" dedi ve benden uzaklaştı.
    "Rica ederim kim olsa aynısını yapardım."