BOŞLUKTA BOĞULMAK (TAMAMLANDI)

23.BÖLÜM

"Umut!"

Umut ona seslendiğim an durdu ve bana döndü

"Lidya?" dedi şaşkınca.

"Selam." dedim ve derin bir nefes aldım.

"Selam?" dedi.

"Şey...Dün gece Uzay'la birlikte olduğunu biliyorum. Yani Ilgaz ve sen onun evindeydiniz. Bugün okulda yok ve arıyorum açmıyor. Sabah konuştunuz mu hiç?" dedim merakla.

"Ah..." dedi. Sonra derin bir nefes aldı

"Ben çıkarken Ilgaz zaten yoktu. Uzay da uyuyordu. Pek bir şey yapmadım çünkü eve geçip eşyalarımı alıp okula gelmem lazımdı. Haberim yok yani." dedi. Derin bir nefes aldım.

"Ama gece şarjı azdı zaten. Telefonuna ondan ulaşamıyorsundur. Ve geç kalkmışsa uyukluyordur." dedi içimi rahatlatmak ister gibi

"Tamam. Teşekkür ederim." dedim. Gülümsedi ve uzaklaştı. O giderken Özge'nin oturduğu masaya ilerledim.

"N'olmuş?"

"Uyuyordu sabah dedi." dedim. Özge omuz silkti.

"Demek ki uyuyor ve geç kalkınca okula gelmek istememiş." dedi Özge. Ofladım.

"Ama telefonu açık. Arıyorum açmıyor. Kapalı değil." dedim.

"Yani erkekler beraberken içiyorlar genelde. Belki de çok içmiştir ve başı ağrıyordur." dedi.

"Bende hala anahtarı var." dedim aniden.

"Ne?"

"Hani teyzesi kocaya kaçmıştı falan. Gitmesi gerekmişti ve Kardelen'i beslemem için bana anahtar vermişti. O anahtar hala bende." dedim.

"Pekala...Yani?"

"Gitsem?"

"Lidya?"

"Yani iyi mi değil mi öğrenmiş olurum bence. Mantıklı bir hareket." dedim.

"Bilmiyorum." dedi. Durdum.

"Ya evde biri varsa?" dedim birden.

"Saçmalama. Uzay seni asla aldatmaz."

"O zaman neden telefonlarımı açmıyor? Sabahtan beri tonla mesaj attım ve bakmıyor. Ayrıca devamsızlık hakkı yoktu nasıl gelmiyor ki? Üç günü vardı iki gününü kullandı bile." dedim.

"Bak emin ol öyle değildir." dedi.

"Ben gidip bakacağım." dedim. Özge de kalktı.

"Bende geleyim." dedi.

"Hayır. Yani, hala ders var. Hem biri varsa bile ben kendim görmek isterim. Ama sana haber veririm." dedim. Özge derin bir nefes aldı

"Bak bilenme o şekilde. Belki telefonu sessize unutmuştur falan." dedi. Kafamı salladım sadece. Sonra gittim. Okuldan çıkıp aşırı uzak olmayan Uzay'ın evine giderken otobüste telaşlıydım.

En iyi senaryoda telefonun sesi kapalıydı. Bir tık kötüsünde aldatılıyordum. Ve en sonuncusunda Uzay kalp krizi geçirip ölmüştü.

Siktir.

Otobüsten inip evine giderken çantanın derinliklerinde bir gözde Uzay'ın evinin anahtarını buldum. Asansörden indikten sonra kapısını çaldım. Bekledim ama açan olmadı. Bir daha çaldım. Yine kimse açmadı. Bu sefer anahtarı deliğe sokup kapıyı açtığımda kilitli falan değildi.

İçeri girdim. İlk mutfağa ilerledim. Kurabiye kutusu ağzı açık halde balkondaydı ve küllükte gördüğüm sayılamayacak kadar çok sigara izmaritlerine baktım. Tamam olabilirdi.