ပထမနေ့....
ကြင်ယာတော်နိုးမလာခဲ့ပါ
ဒုတိယနေ့
ကြာပန်းကလေးတွေရုံဟွားဥယျာဉ်ထဲမှာပွင့်လန်းနေချေပြီ
ကြင်ယာတော်လေးကတော့ အိပ်စက်နေစဲပါပဲ
တတိယနေ့
ဘာမှမထူးခြားလာခဲ့ပါ
စတုတ္ထနေ့
ဝမ်ဧကရာဇ် ရောက်လာကြည့်ခဲ့တာကလွဲလို့ ဘာမှဖြစ်မလာခဲ့ဘူး
ပဉ္စမနေ့
သမားတော်ပြောခဲ့တဲ့အချိန်ထက်ကျော်လွန်လေပြီ ဧကရာဇ်ကြီးလည်းဒေါပွနေပြီ
ဆဠမနေ့
ကြင်ယာတော်ရဲ့မျက်ဝန်းလေးတွေဟာ ဖြေးညှင်းစွာပွင့်လာခဲ့တယ်
"ရေ..."
အခန်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်နေသော အစေခံမလေးမှာ ကြင်ယာတော်ရဲ့ အသံကိုကြားလိုက်ရသဖြင့် ခေါင်းပေါ်မှာ ခြောက်ရက်လုံးနေရာယူထားတဲ့ အပူလုံးကျသွားသလိုပင်
မျန်မျန်ကိုလည်း အပြေးအလွှားသွားခေါ်လိုက်သည် ။သူမကကြင်ယာတော်ရဲ့ အကြောင်းကိုအသိဆုံးမှတ်လား
"သခင်လေး"
မျန်မျန့်မှာ သခင်လေးနိုးပြီးလို့ကြားတာနဲ့ လုပ်လက်စတွေကို ပစ်ချပြီး ကမန်းကတန်းဝင်သွားရတယ်
"သခင်လေး"
"မျန်မျန် ရေ"
မျက်လုံးနှစ်လုံးဖွင့်ကတည်းက နာကျင် နေတဲ့မျက်လုံးနဲ့ ဝိုင်းရိုက်ခံထားရသလို နာကျင်နေတဲ့ အောက်ပိုင်းကြောင့် ရှောင်းကျန့် ငိုချင်မိပါသည် ဖြစ်ခဲ့တာတွေ ခေါင်းထဲပေါ်လာတော့ မားနဲ့ပါးကိုတွေ့ချင်လာသည်
သူဒီမှာမနေချင်ဘူး အရှင်မင်းကြီးကကြောက်စရာကြီး
"အဟင့် ဟင့် ဟင့် "
"သသသခင်လေး ငိုနေတယ် ဘာဖြစ်လို့လဲ တစ်နေရာရာကနာလို့လား"
ရှောင်းကျန့် ခေါင်းငုတ်လျှက်ပင် ခေါင်းခါပြလိုက်သည်
မားး ပါးး
သား မားနဲ့ပါးကို အရမ်းလွမ်းတယ်
သားကိုလာခေါ်ပါ
အဟင့်....သားဒီမှာ မနေချင်ဘူး
သားမလိမ္မာခဲ့လို့ပါ
_____________________________
ဝမ်ဧကရာဇ်၏ စာကြည့်ဆောင်တွင်
YOU ARE READING
{My Cruel King}
Historical Fictionကိုယ်တော်ရဲ့လုပ်ရပ်တွေကခွင့်လွှတ်ချင်စရာမကောင်းမှန်းလို့ကိုယ်တော်ကိုခွင်လွှတ်ပါလို့မတောင်းဆိုပါဘူး။ ဒါပေမယ့်ရှောင်းကိုယ်တော်ကိုခွင့်လွှတ်လာမယ်ံ့တစ်နေ့အထိကိုယ်တော်စောင့်နေမှာပါ။ ဝမ်ဧကရာဇ် (ဝမ်ရိပေါ်) အရှင်ရက်စက်တယ် အရှင်သိပ...
