Unicode
"အ...အရှင်...ဘာတွေ အာ့...."
ဆံပင်များကို ရုတ်တရက် ဆောင့်ဆွဲပြီး အရှင့်ရဲ့ အရာကြီးကို ရှောင်းကျန့်မျက်နှာနဲ့ ကပ်ထားပြီး ပွတ်သပ်နေတဲ့ အရှင့်ကြောင့် ရှောင်းကျန့် တစ်ကယ် ငိုချမိတော့မယ်
သူဒီလိုတွေ လုပ်ရတာကိုမုန်းတယ်
"မင်းမျက်နှာက ဘာဖြစ်နေတာလဲ ဟမ်"
"အဟင့်.."
နည်းနည်းလေး အသံမာသွားမိပါတယ် စောက်ရည်က ထွက်ပြီ
"အဲ့တာ ဘာဖြစ်တာလဲ"
"အဟင့်..ဟင့်...ဟမ့်...အဟင့်အူးးး"
"ငါပြောတဲ့ထဲမှာ ငိုစရာပါလား"
"အင့်.."
"ရှောင်းရှောင်ကျန့် မင်းဂုဏ်ယူသင့်တာ ငါကိုယ်တော်ကိုယ်တိုင် မင်းကိုသင်ပေးနေတာ အခြားကိုယ်လုပ်တော်တွေဆို ကိုယ်တော်ရဲ့ လီးတုနဲ့ သူများတွေရှေ့မှာ အစမ်းလေ့ကျင့်ရတာ မင်းကတော့ ကျစ် ငါစကားပြောနေရင် မင်းမငိုလို့မရဘူးလား"
"အဟင့် အင့့့်"
"အဲ့စောက်ရည်တွေကို သုတ်ပြီး အသံကိုတိတ်မလား ငါမင်းမိဘတွေကို သတ်ရမလား"
ဟင် ငါ့မိဘတွေ မဖြစ်ဘူး ငါ့ကြောင့်နဲ့ မားနဲ့ပါး သေ အဟင့်
အဲ့တော့မှမျက်ရည်တွေကို
ကုန်းရုန်းသုတ်တဲ့သူ ဟက် သူ့မိဘတွေထိမှာတော့ကြောက်သား
"အဟင့် ကျွန်တော် မငိုတော့ပါဘူး ကျေးဇူးပြုပြီး မားနဲ့ပါးကို ဘာမှမလုပ်ပါနဲ့"
"အပေးရှိရင် အယူဆိုတာလဲ ရှိရတယ်လေ ကြင်ယာတော်လေးရဲ့ မင်းသိပါတယ်"
စကားပြောရင်း ရှောင်းကျန့်ရဲ့ မျက်နှာကို ပွတ်သပ်နေပြီး နှုတ်ခမ်းကနေ လည်ပင်း လည်ပင်းကနေ အင်္ကျီအောက်ကို လျှိုဝင်ပြီး ရင်သားနုနုတွေအား ပွတ်သပ်နေတယ်
"အ...အရှင်....အရှင် စိတ်ကြိုက်သာ အရှင့် စိတ်တိုင်းကျသာ လုပ်ပါ"
"ကောင်းတယ် သိပ် သိပ်ကို ကောင်းတယ်"
ရှောင်းကျန့် ခေါင်းသာငုံထားတယ် အရှင့်ရဲ့မျက်နှာကို မော့မကြည့်နိုင်ပါ ကျချင်နေတဲ့ မျက်ရည်တွေကို အရှင်မမြင်အောင်ငုံထားရတယ်
YOU ARE READING
{My Cruel King}
Historical Fictionကိုယ်တော်ရဲ့လုပ်ရပ်တွေကခွင့်လွှတ်ချင်စရာမကောင်းမှန်းလို့ကိုယ်တော်ကိုခွင်လွှတ်ပါလို့မတောင်းဆိုပါဘူး။ ဒါပေမယ့်ရှောင်းကိုယ်တော်ကိုခွင့်လွှတ်လာမယ်ံ့တစ်နေ့အထိကိုယ်တော်စောင့်နေမှာပါ။ ဝမ်ဧကရာဇ် (ဝမ်ရိပေါ်) အရှင်ရက်စက်တယ် အရှင်သိပ...
