𝔐𝔞𝔦𝔰𝔢 (1)

1°Kasaba

1 Evren, 32 krallık. Tanrıçalar, güçlü Ruby taşı ve daha nice nimet.

Evrenin sahibi Zeus'un tek istediği, hak eden bir krallığa eşsiz güzellikler, sonsuz bir yaşam sunmak.

Her 1000 yılda bir olan ölümcül yarış, 2 krallık arasında olur.

Sıra, Emerald Krallığı ve Orphan krallığında.

Tam 2 ay, 12 gün süreleri var 𝔐𝔞𝔦𝔰𝔢 tacını bulmak için.

Bulan krallık ya da kişi , bir kez birşey dileyebilir.

--Dilek Dilememen Gereken Şeyler--

- Sonsuz Yaşam istemek yasak.
-Ölümsüz olmak yasak.

Bunlar, Tanrıçanın belirlediği minik kurallar.
Bakalım Emerald Krallığı mı Orphan Krallığı mı 𝔐𝔞𝔦𝔰𝔢 tacını bulacak.

---

"Ey, Orphan Kasabası, ben kraliçeniz Clyde. Size önemli bir açıklama yapmam gerekiyor," dedi Orphan Krallığının kraliçesi Clyde.

"Evrenin tacı Maise tacını aramak üzere gönüllü aranıyor, gönüllü olmak isteyenler saraya gelsin!"

Kraliçe, son kez kasabayı inceledikten sonra sarayına döndü.

~~

"Sen niye gönüllü olmuyorsun, Sahra?"

"Olmaz Denise, hem, hem benim taç aramaktan daha önemli işlerim var."

"Neymiş o önemli işlerin? "

"Krallığımızın ruby taşını temizlemek!"

"Ama eğer o tacı bulursan kral Adam seninle gurur duyucak."

Sahra, Denise'e, 'neden sen katılmıyorsun? Çok istediğin belli.' Diyecekti fakat vazgeçti çünkü Denise'nin annesi yatalaktı ve ona bakması gerekiyordu.

"Ben bulursam krala tacı vermek yerine kendime almayı tercih ederim, hem onun gururuna ihtiyacım yok."

Sahra'nın aklına birşey takıldı. Aslında, en yakın arkadaşı Denise'in annesini kurtarmak için o tacı alabilirdi.

Zeus, tacı ilk bulan kişiye bir dilek hakkı ve sonsuz mutluluk sunacaktı. Bulamayan kişilere ise daha doğrusu bulamayan krallığa sonsuz bir kötülük sunacaktı.

Fakat Sahra, bunu krallığı için değilde, Denise ve annesi için yapacaktı.

"Pekâlâ o zaman, gönüllü olacağım."

"Gerçekten mi? Eğer o tacı bulursan sonsuza kadar mutlu olabilmeyi dile canım arkadaşım." Dedi Denise neşeyle.

'Sen öyle sanmaya devam et.' Dedi içinden Sahra, tebessümle.

"O zaman ben saraya gidiyorum."

"Umarım, o tacı bulursun Sahra."

"Umarım.. seni bazen ziyarete gelirim."

"Tamam.. bekliyor olacağım."

Sahra, arkadaşıyla vedalaştıktan sonra saraya doğru yürümeye başladı.

Saraya geldiğinde, derin bir nefes alıp, içeri girdi.

"Sanırım gönüllü olmaya geldin, kasabalı." Dedi bir başka kraliçe, Amilie.

"Evet.. duydum ki gönüllü olmak isteyen pek kasabalı bulamadınız. Bende, neden ben gönüllü olmayayayım? Dedim."

"İyi yapmışsın, tacı eğer bulursan ne yapacağını biliyorsun değil mi?"

'Kurallar'
-Tacı bulursan, dilek dilemek yasak.

-Tacı bulursan, krallığına getir.

-Tacı bulursan sakın başına takma.

...

Ve daha nice kurallar.

"Evet evet tabiiki de biliyorum, kraliçem ama-"

"Güzel," elindeki tüylü kalemi Sahra' ya uzattı Amilie.

"Bunu al, gece yatmadan önce herhangi bir kâğıdın üstüne bu kalemle 'Orphan Krallığının 𝔐𝔞𝔦𝔰𝔢 Gönüllüsü' yaz. Gerisi zaten kolay."

Derin bir nefes aldı Sahra. "Pekâlâ."

"İyi o zaman şimdi git."

"Bir dakika kraliçem, size bir ricam olacak."

"Ne istiyorsun?"

"Diyelim ki, o tacı buldum. Benim bundan çıkarım ne olacak?"

"Hiçbirşey."

"Efendim?"

"Diyorum ki; kasabalılar sıradan insanlar olduğu için onlara hiçbirşey vermiyoruz. Eğer sen kasabalı,köle değilde burada çalışan biri olsaydın elbette bir çıkarın olacaktı."

Dediği cümleden sonra sertçe yutkundum. Evet, bu ayrıntıyı unutmuştum bizim krallık, yani Orphan Krallığı asla ama asla kölelere ve kasabalılara değer vermiyordu.

Dişlerimi sıkarak konuştum, "Neden bize bir hiçmiş gibi davranıyorsunuz?"

"Eğer biz, Emerald Krallığı gibi kölelere ve kasabalılara değer verseydik, şuan güçsüzlükten yerin dibindeydik, anlatabiliyor muyum?"

Sinirden kalemi aldım ve saraydan hızlı adımlarla çıktım.

Demek, Emerald Krallığı kasabalılara değer veriyordu.

Aklıma mükkemmel bir fikir geldi.

-Evde: Gece Yatmadan Önce-

Derin bir nefes alıp, kâğıdın üzerine şunu yazdım sırıtarak.

Emerald Krallığın, 𝔐𝔞𝔦𝔰𝔢 Gönüllüsü.

Nedense içimde bir boşluk oluştu. Sanki bu krallığa artık ait değilmişim gibi.

Umursamadım ve yatağıma yatıp, uyudum.

••••

Yeni bölüm yakında:)