ၾကာပန္းတို႔ လႈိင္လႈိင္ပြင့္ေနေသာ ကန္၏ ေဘးတြင္ ခမ္းနားေသာ အိမ္တစ္ေဆာင္ရွိေနသည္။ ထို အိမ္ေဆာင္၏ ေဘးရွိ ေလွ်ာက္လမ္းသည္ ၾကာကန္ကို ျဖတ္ကာ ေဆာက္ထားသည္။ ထိုေလွ်ာက္လမ္း၏ အဆုံးတြင္ေတာ့ အနားယူရန္ ေနရာ တစ္ခု ရွိေနသည္။
လေရာင္သည္ အျပာႏုေရာင္ဝတ္စုံကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ အမ်ိဳးသားရွိေသာ ေနရာသို႔ျဖာက်သည္။ ထိုအမ်ိဳးသားသည္ ဆံပင္တို႔ကို စုစည္းကာ ဖဲႀကိဳးအျဖဴတစ္ခုျဖင့္ စည္းေႏွာင္ထားသည္။ ထိုဖဲႀကိဳး၏ အလယ္တြင္ အျပာေရာင္ ၾကာပန္းပုံ ရွိေနကာ ေထာင့္နားတြင္မူ အနီေရာင္ခ်ည္ ႏွင့္ အညိဳေရာင္ခ်ည္တို႔ျဖင့္ ကြပ္ထားသည္။ ထိုဖဲႀကိဳးသည္ ဆံပင္၏ အရွည္ႏွင့္အတူပင္ျဖစ္သည္။
ထိုအမ်ိဳးသား၏ မ်က္လုံးတို႔သည္ အညိဳေရာင္ျဖစ္ကာ တစ္စုံတစ္ခုကို အာ႐ုံစိုက္ေနသည့္ႏွယ္။ မ်က္ခုံးတို႔သည္ ေတာင္တန္းသဖြယ္ ရွိေနသည္။ညာဘက္မ်က္လုံး၏ ေအာက္တြင္ မွဲ႔နက္တစ္ခုရွိေနကာ ထိုမွဲ႔နက္သည္ သတိထားၾကည့္မွ ျမင္ႏိုင္ေသာ အ႐ြယ္အစားပင္ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသားသည္ စိတ္ေက်နပ္သြားသည့္အသြင္ျဖင့္ သေဘာတက် ၿပဳံးလိုက္သည္။ ထိုသို႔ၿပဳံးလိုက္ေသာအခါ ႏႈတ္ခမ္းေထာင္စြန္းတို႔သည္ ေကြးၫြတ္သြားၿပီးလွ်င္ သြားစြယ္ေလးတစ္ခုက မထင္မရွားေပၚလာသည္။
"ဒီေန႔ အမ်ားႀကီး ရခဲ့တာပဲ"
ေငြဒဂၤါး မ်ားကို သေဘာတက်ေရတြက္ကာ ေက်နပ္ေနသူသည္ ဂႏၶိက နယ္ေျမ၏ ဒုတိယ အရွင္သခင္ျဖစ္သူ ၊ တစ္နည္းဆိုလွ်င္ လူမ်ိဳးစုေခါင္း၏ သား ျဖစ္သူ သွ်င္း ပင္ျဖစ္သည္။ သွ်င္း သည္ ေခါင္းေဆာင္၏ သားျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေငြေၾကးဥစၥာမွ လြဲ၍ အျခားအရာမ်ားကို စိတ္မဝင္စားေပ။ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ဆိုသလို ေငြမ်ားကို ေရတြက္ကာ တိုးပြားလာေသာ ေငြေၾကးမ်ားကို ၾကည့္ရင္း ေပ်ာ္႐ႊင္ေနသူျဖစ္သည္။
"သခင္ေလး"
သွ်င္း သည္ အနားေရာက္လာေသာ ထိုသူအား လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ပူေဇာ္ပြဲသြားေတာ့မလားလို႔ ေမးတာပါ"
"အင္း ဒါေတြကို ငါ့အခန္းထဲ ထည့္ထားလိုက္"
YOU ARE READING
အတိတ်ဟောင်း ပုံပြင်
Ficción históricaလူတစ်ယောက်ရဲ့ ချစ်ခြင်းက ဘယ်အတိုင်းအတာထိ တည်မြဲနေနိုင်ပါသလဲ။ တစ်နှစ်လား။ ဆယ်နှစ်လား။ ဒါမှ မဟုတ် .. ရာစုနှစ်တွေ အထိလား။ ဒီဇာတ်လမ်းလေးက ဟိုးအရင် အတိတ်တွေထဲက အဖြစ်အပျက်လေးတစ်ခု..။ ဒီအကြောင်းကို မှတ်တမ်းတင်ထားခဲ့ကြချင်လည်း ထားခဲ့ကြမယ်။ ဒါမှမဟုတ် လူသူမသိ...
