Ünlü Kız [Chaelisa]

Sana ihtiyacı var.

Zihnim durdu,bacaklarım dhaa fazla duramadı,yere çöktüm. Haftalarımı yaşadığım,en güzel anlarımı bana yaşatan,en önemlisi sevdiğim kız Park Chaeyoung. Az önce bana dediki "Sen Kimsin?" Gerçekten anlayamıyordum. Şaka mıydı? Ya da kabus? Dilerim şaka olsun. 

L: R-rosé? 

L: Beni h-hatırlamıyor,derin bir iç çekip devam ettim. Konuşamıyordum.

L: Beni hatırlamıyor musun?

Gözyaşlarım tek tek düşerken gözlerinde bir ifade aradım. Ama bu sefer bana her zaman aşkla bakan o gözlerde gördüğüm tek bir sevgi,eğlence,meleksi bir şey göremedim. Yerini ciddiyet almıştı. 

R: Adın ne?

L: Lisa,Lalisa. Ama sen L-Lily demeyi daha çok seviyorsun.

R: Nerden biliyorsun?

R: Ah-

Dikleşmeye çalışırken canı acıdı. Gözümün önünde canı acıdı. Hızlıca doktoru çağırdım,sonucunda dışarı çıkartıldım. Perdeleri de kapatınca yavru kedi gibi orda kaldım. 

Yandaki koltuklara oturdum. Ağladım ve bir şarkı mırıldandım. Pek insan yoktu. Telefonumu uzun süre sonra elime aldım ve ekran ışığı ani gelince gözlerim ağrıdı ve kısıldı. Instagram'a girdim. Söylentileri okudum. Yavaş yavaş okudum. Daha çok ağladım. Elimden kayıp gitti Roseanne. Beni öylece,istemsizde olsa bıraktı ve gitti. Çoktan 10 dakika geride kalmışken doktor dışarı çıktı. 

E şükür yani!

Lisa: Rosé iyi mi? Durumu ne? İyi olacka mı? Ne oldu? Kimseyi mi hatırlamıyor? Sorun ne?

Soluksuz sorularımı sıralarken doktor eliyle dur işareti yaptı ve derin bir nefes alıp konuşmaya başladı.

Alex: Sakin olun,bu kadar erken uyanması bile mucize. Diğer hastalarımız 24 saatini doldurmadan uyanmazlardı. Uyandırmak istemezdikte çünkü ağrı hissetmemeleri gerekirdi. Rosé ise güçlü bünyesiyle 10 saatini tamamlamadan uyandı. Rosé o kadar şanslı biri ki,kafasına çok ağır ve kalıcı bir hasar almamış. Ancak sorunlardan ve hasarlardan sıyrılamadı. Birkaç haftalık bir unutkanlığı olacağını düşünüyoruz. Belki de seni hiç hatırlamayacak. Ancak bu en kötü ihtimal. En iyi ihtimal birkaç hafta. Seni 3-4 haftadan erken hatırlayamaz. Belki de 2-3 ayda anca hatırlayacak. Durumun hızlanması sana bağlı. Çünkü onun Sana İhtiyacı Var. Onun sevgiye,aşka,tutkuya,eğlenceye kısacası beyninin bu travmayı psikolojik olarka hızlı unutup 1 haftada olsa daha erken bir şeyleri hatırlamaya ihtiyacı var. İlişkinizi takip etmiyorum ama fotoğraflarınızda ne kadar huzurlu olduğunuz göz ardı edilemez. Kafanda hala merak ettiğin bir soru varsa doktorlardan birine 'Rosé'nin doktoru Alex' dersen yanıma getirirler seni. Ben Alex,tanıştığıma memnun oldum. Görüşmek üzere Lisa.

Dalga geçmiyorum,gerçekten de ciddiyim. Tüm bunları dinledim. Hayatımın en uzun konuşmasıydı. Adam üşenmeden şakır şakır onlarca kelime kullandı. Acaba günde kaç kitap bitiriyordu? Bunu ona soracağım.

Mal mısın Lily?

Doktor gitmeden önce ona bağırdım.

L: Yanına gidebilir miyim!?

Elini Dislike şekline getirince arkasından tükürdüm. Neden ya? Öglena,Amip falan mıyım ne zararım var?

Oturdum ve ağlamaya devam ettim. Biraz daha iyi hissediyordum ama olanları düşündükçe ağlamadan duramıyordum. Kapalı penceresinden içeriyi görebileceğim minnacık gerçekten de küçük bir aralık vardı ve hemen ordan içeri baktım.

Uyuyordu. 

Güzel,sarı saçlarını inceledim. Yıpranmışlardı. Üzerindeki hastane kıyafeti ona ayrı yakışmıştı. İkon musun nesin sen her şey üstüne cuk oturuyo manitam!

Tabii hala manitaysak ama neyse.

Ellerine baktım. Ufak çizikler vardı. Taburcu olunca tek tek öpecektim. Kafasındaki sargı bezindne dolayı saçları az gözüksede bana nefes veren o saçlarını koklamak için nelerimi vermezdim? Gözyaşlarım hala akıyordu. Dudaklarına baktım. Öpmek istediğim o dudaklarına baktım. İnanılmaz güzeldi. Güzel burnuna baktım. Çenesine,boynuna baktım. Ama baktığım yer o kadar küçüktü ki gözlerim çok kötü ağrıyordu. Mecburen mavi renkte olan koltuğa geri oturdum. 

Rosé mavi severdi.

Bende sarı severdim. 

Onu görmeme rağmen özlemiştim. Sarılmayı özlemiştim.

 Birkaç dakika sonra, yavaşça gözlerim kapandı ve uykuya daldım.

[Nasıl devam ettirsem acabaa]