Verleden tijd | Koen

1. Intrekken

Claudia
Met op elke schouder een zware tas en twee koffers achter me aan, loop ik door Amsterdam. Over een paar weken begin ik aan mijn studie om schrijfster te worden en aangezien die studie alleen in Amsterdam gehouden wordt, ben ik genoodzaakt om hier op kamers te gaan. Iets wat ik eigenlijk niet eens zo erg vind, want Amsterdam vond ik altijd al leuker dan Friesland. De route is gelukkig niet onbekend, want ik ben hier immers al eerder geweest om mijn meubels te verhuizen. Vandaag is het de dag dat ik intrek en tegelijkertijd de dag dat de laatste spullen mijn kamer in gaan.

Het appartement is gelukkig maar tien minuten lopen van het station af. De blonde jongen die de deur voor me open doet komt me ergens bekend voor, maar toch kan ik hem niet helemaal plaatsen Vandaag is het de dag dat ik hier intrek en tegelijkertijd de dag dat de laatste spullen mijn kamer in gaan. Met een paar tassen sta ik hier voor de deur, wat de jongen laat grinniken. "Claudia, was het toch?" Vraagt hij, terwijl hij gebaart dat ik binnen mag komen. Ik dump mijn spullen voor mijn slaapkamerdeur en ik volg hem de keuken in. "Ja. Sorry, hoe heette je ook alweer?" Ik hoor hem grinniken, waarna ik het antwoord krijg; "Matthy." Een vlaag van bekendheid komt op me af. Deze naam komt me wel bekend voor. "Koffie?" Vragend kijkt hij me aan, terwijl hij alvast eentje voor hemzelf inschenkt. Ik knik en bedank hem, waarna ik een kopje koffie krijg. Hij ploft ietsjes verderop op de bank neer en braaf volg ik hem, alsof ik op bezoek ben. Ik moet duidelijk nog even aarden hier.

"Milo had je ook al ontmoet, toch?" Vraagt hij dan. Ik knik. "Ja, die andere blonde, toch? En hoe heette die meid nou?" Vragend kijk ik hem aan, waarna ik verontschuldigend lach, "Sorry, ik ben zo slecht in namen." Matthy schudt zijn hoofd, als teken dat het goed is. "Milo is die andere blonde inderdaad. Die meid is June en verder woont hier nog een ginger, maar die is als het goed is straks ook thuis." Ik knik begrijpend. We drinken onze koffie op, terwijl we verder praten over onszelf.  Matthy is een paar jaar ouder dan mij en hij studeert werktuigbouwkunde. Al snel komt Milo erbij zitten en June volgt niet veel later ook. Met ons vieren zitten we wel een paar uur te kletsen, waardoor er wel een paar bakjes koffie doorheen gaan.

"Ik ga maar eens wat uitpakken," zeg ik. Ik sta op en ruim mijn lege kopje op. "Als je hulp nodig hebt, dan weet je me te vinden!" Roept Matthy me na, terwijl ik naar mijn nieuwe kamer loop. Milo en June hoor ik nog iets soortgelijks roepen, waarna ik mijn duim opsteek en de deur open doe. Erg verrassend is mijn kamer niet, aangezien ik al precies wist hoe het eruit zag. Ik sleep mijn tassen en koffers naar binnen en begin met het uitpakken van de eerste. Allerlei kleding komt tevoorschijn en het belandt allemaal netjes in mijn kast. De tweede tas bevat ook kleding en de derde kleinere spullen.

Halverwege de laatste tas, waar ik eigenlijk alleen maar schoolspullen uit vis, hoor ik de voordeur open gaan, waarna diegene vrolijk wordt begroet. Waarschijnlijk is het de huisgenoot die ik nog niet ontmoet heb, waarvan ik alleen weet dat hij een ginger is. Een haarkleur die me vrij bekend voorkomt, want zelf ben ik ook ginger. Ik dump de nog half volle tas in een hoekje neer en ik kom omhoog van de vloer. Ik loop mijn kamer uit, waardoor ik meteen in de woonkamer uitkom. Mijn oog valt meteen op degene die ik nog niet ontmoet heb, of nou ja, hij komt me wel erg bekend voor. Ik blijf hem aankijken, terwijl hij in gesprek is met Milo, Matthy en June, om uit te zoeken waar ik hem van ken.

Ik plof neer in een van de stoelen, dan draait hij zijn hoofd en ontmoeten mijn ogen die van hem. Meteen weet ik waar ik deze jongen van ken. Hij leunt iets naar voren en hij steekt zijn hand naar me uit, alsof hij me nog nooit eerder gezien heeft. Smiecht. Toch pak ik zijn hand aan en schud ik hem, waarna we ons opnieuw voorstellen aan elkaar. Dit worden nog een paar zware jaren.