Verleden tijd | Koen

10. Deadline

Claudia
Ik heb mijn handen strak om mijn koffiebeker gevouwen. Het had wel wat warmer mogen zijn in dit lokaal en ik heb al bijna de neiging om mijn jas weer aan te trekken. Vandaag is de dag dat ik mijn verhaal moet inleveren, maar het einde is nog steeds niet af. 

Koen en ik hebben het hele weekend samen gespendeerd. We bleven voornamelijk thuis op de bank, maar dat maakte voor de gezelligheid eigenlijk niks uit. Het voelt weer zoals vanouds en ik hoop echt dat ik nu wel wat met hem kan opbouwen. 

Matthy en Milo bleven ook thuis dit weekend. Zaterdagmiddag kwamen ze zenuwachtig de woonkamer binnen, met de mededeling dat ze al een tijdje een relatie hebben. Ze leken erg zenuwachtig voor onze reactie, wat me van binnen een beetje deed grinniken. Dat er tussen hen iets speelde, was bij ons vrij duidelijk.

Ik neem een slok van mijn koffie, voor ik deze naast me neerzet en begin aan het einde van mijn verhaal. Koen heeft mij de inspiratie gegeven om het af te maken. 

Kodi zou ik nooit meer spreken, tenminste, dat dacht ik, want toen ik introk in mijn studentenkamer bleek hij een van mijn huisgenoten te zijn. Ik vond het mega irritant. Ik wilde niets meer met hem te maken hebben, maar dat werd lastig toen ik bij hem bleek in te trekken. Mijn plan was om hem te negeren, aangezien ik wel goed klikte met mijn andere huisgenoten. Kodi begon steeds meer en meer naar me toe te trekken, tot bij mij de bom ontplofte. Toen ik op een middag thuis kwam en koffie uit de keuken wilde halen, kwam hij naar me toe. Hij probeerde het goed te maken, waarop hij me probeerde te zoenen. Ik ben boos op hem geworden, want wat dacht hij nou? De dag daarna had hij een brief bij mijn deur gelegd. Hij vroeg me mee op date, wat ik uit nieuwsgierigheid toch maar deed. Het was eerst erg ongemakkelijk, maar toen we eenmaal aan de praat raakten, werd het steeds gezelliger en besloot ik hem een tweede kans te geven. Alles wat er voorheen gebeurd is, laat ik in de verleden tijd. 

Nadat ik het hele verhaal heb gecontroleerd op fouten, stuur ik hem naar de printer toe. Met mijn, inmiddels lauwe, koffie loop ik naar de printer om mijn verhaal op te halen. Ik steel de nietjesmachine uit de docentenkamer om er een nietje in te doen, om vervolgens weer terug naar mijn eigen lokaal te lopen. 

"Kijk eens," zeg ik trots tegen mijn docent als ik mijn verhaal op zijn bureau leg. "Dankjewel, Claudia," zegt hij, "Ik zal het meteen nakijken." 

Ik loop weer terug naar mijn plek en ik pak mijn telefoon erbij. Ik heb toch niks meer te doen. 

Koen: En? Nog gelukt om het af te krijgen?

U: Ja! Hij gaat het nu nakijken :)

Koen en ik appen nog wat verder over koetjes en kalfjes, tot mijn verhaal ineens weer op mijn tafel verschijnt. Nieuwsgierig leg ik mijn telefoon weg en pak ik het papier. 

9
Claudia ik vond je verhaal heel goed geschreven. Er zat zoveel gevoel in, alsof je het zelf had meegemaakt.