Verleden tijd | Koen

6. Vrijmibo

Claudia
Vrijdagmiddag betekent in dit huis een vrijmibo. Met z'n allen met wat te drinken aan de keukentafel. Alcohol voor de liefhebbers, maar op dit moment ga ik liever voor een warme chocomel of een energyblikje.  

"Had jij die chick nog gefixt, Koen?" Vraagt Milo. Samen met Matthy, Raoul en Robbie waren zij laatst uit geweest, waar Koen blijkbaar iemand wel zag zitten. Of Milo en Matthy nog wat gedaan hebben? Ik gok van wel. 

"Nee, man. Ik heb mijn oog al op iemand anders," antwoordt Koen, terwijl hij richting Milo kijkt, die, met Matthy ertussen, naast hem zit. Vervolgens kijkt hij de groep in en schenkt hij me een subtiele knipoog. Gadver. "Jij nog gefixt?" Vraagt hij dan aan Milo.

Milo schudt zijn hoofd, terwijl hij zich uitrekt. Zijn linkerarm belandt om Matthy heen. Soepeltjes hoor. "Nee. Ik vond het wel gefeliciteerd met die vrouwtjes daar," zegt hij nonchalant. Matthy grinnikt, terwijl de arm van Milo nog steeds om zijn schouder geslagen is. 

"Met mijn crush vind ik het nog niet gefeliciteerd hoor," lacht Koen dan. Voordat hij meer onzin uit kan kramen, geef ik hem een trap onder de tafel. Hij kijkt me kort verontwaardigd aan, maar praat dan gewoon verder alsof ik er niet ben. "Alleen zij wel-" 

Nog voor hij zijn zin kan afmaken, sta ik op en loop ik naar mijn kamer toe. Ik hoor Matthy en June me nog naroepen, maar ik trek me er niks van aan. Koen is vreselijk irritant en hij moet gewoon zijn mond houden. 

Gefrustreerd pak ik mijn laptop. Misschien als ik even ga schrijven, dat ik deze troep kan vergeten en even terug kan naar hoe het ooit was. 

Kodi: wil je met me op date?

U: met jou altijd ;)

Kodi: wees klaar, ik sta zo voor je deur :)

"Ik ben zo weg, Kodi vroeg me op date!" Roep ik door het appartement heen. Waar Norah en Larissa precies zijn, weet ik niet, maar als het goed is wel hier ergens. Ik hoor meerdere voetstappen op me afkomen, terwijl ik mezelf in de spiegel van de badkamer bekijk. "Kan dit er mee door?" Vraag ik de twee meiden, terwijl ik me naar ze omdraai. Beide knikken ze enthousiast. "Ja! En veel plezier, hè?" Knipoogt Larissa. Ik moet lachen en geef haar een kleine duw. Stiekem hoop ik ook dat dit wat wordt.

De deurbel gaat niet veel later. Ik doe de deur open. Kodi glimlacht en hij steekt zijn hand naar me uit. Ik neem zijn hand aan en ik sluit de voordeur, nadat ik kort naar mijn vriendinnen heb gezwaaid. 

We lopen hand in hand. Ons appartement ligt dichtbij het strand en meteen heb ik door dat hij ons daarheen leidt. We zijn er al snel en langzaam lopen we over het strand. Het is stil, maar het is een fijne stilte. 

"Even zitten?" Vraagt Kodi na een tijdje, "de zon gaat zo onder." Ik stem met hem in en we laten ons in het zand zakken. Meteen slaat hij zijn arm om me heen en laat ik mijn lichaam tegen hem aanzakken. We kijken samen naar de ondergaande zon. Het is werkelijk waar prachtig. Ik kijk naar zijn gezicht, die door de kleuren in de lucht nog mooier is. Hij draait zijn hoofd naar me om, waarschijnlijk had hij door dat ik naar hem aan het staren was. "Mooi?" Vraagt hij zachtjes. Ik knik. Zachtjes legt hij zijn hand op mijn wang en hij komt dichterbij. Ik leg mijn hand op zijn borst en ik sluit de ruimte tussen onze lippen. Ik hoop dat dit nooit voorbij gaat. 

Ik word uit mijn schrijf-bubbel getrokken door een klop op de deur. De klopper lijkt zichzelf uit te nodigen, want enkele seconden later staat Koen in mijn kamer. "Clau-" begint hij, maar ik kap hem snel af; "Oprotten! Laat me gewoon met rust en vergeet me, Koen."

"Laat mij je vergeten, laat mij met rust.
Want ik weet dat de tijd onze band niet kan helen, ik weet het zeker."
-  Flemming