Verleden tijd | Koen

4. Opdracht

Claudia
"De bedoeling is dus om een verhaal te schrijven dat jouw schrijfstijl laat zien. Verder ben je vrij om je verhaal vorm te geven hoe jij dat voor je ziet," zegt de docent. Het is zo'n typische docent; oude man, brilletje op, net iets te aardig en denkt dat hij grappig is. Zo'n typische boomer, weet je wel?

Mijn laptop heb ik al op Word open staan, omdat ik voor zijn uitleg bezig was met een boek voor Wattpad; -de lijn tussen liefde en haat-. Ik open een nieuw document en terwijl ik nadenk over de invulling van het plot, tik ik met mijn nagels op mijn toetsenbord.

Terwijl ik nadenkend voor me uit aan het staren ben, gaan mijn gedachten weer naar Koen; de roodharige jongen die ineens weer terug in mijn leven verscheen twee weken geleden. Ondanks dat ik zijn aanwezigheid niet meer wil, kan ik niet ontkennen dat ik toch nog wel wat met hem wil, hoe erg ik dat ook probeer te onderdrukken. Wat als ik mijn verhaal daar over laat gaan?

De avond is net begonnen als ik met mijn twee vriendinnen, Larissa en Norah over de boulevard van het strand loop. Met zijn drieën zijn we op vakantie in Spanje.

Vanmiddag zijn we naar een stadje hier in de buurt geweest, wat erg gezellig was. Een paar uur lang hebben we op een terrasje aan een plein gezeten, waar we drankjes dronken, hapjes aten en mensen keken. Verschillende jongens werden aangewezen door hun uiterlijk, waarna we fantaseerden over wie hij als persoon zou zijn.

"Char, check die ginger op het strand. Hij ligt alleen op een kleedje," zegt Norah, nadat ze me heeft aangestoten, wijzend naar de jongen waar ze op doelde. Ook Larissa kijkt die kant op, maar schudt dan grinnikend haar hoofd, "die is iets te jong voor mij." Norah en ik schelen niet zo veel in leeftijd, maar Larissa is drie jaar ouder dan ons, waardoor de meeste jongens die wij aanwijzen, voor haar te jong zijn. "Maar voor jou; zeker doen," zegt ze dan. Norah knikt. Ik zucht, "dat durf ik toch niet." "Jawel!" Zegt Larissa meteen, "hij ligt daar alleen, dus stap er gewoon op af. Boeie."

Ik doe, net zoals vaker, mijn best om de twee over te halen het te laten gaan, maar dit keer werkt het niet. Met een hoop tegenzin loop ik naar de jongen toe, die overigens inderdaad echt mijn type is, en ik ga voorzichtig naast hem zitten.

"Do you mind if I join you?" Vraag ik, niet wetende welke taal hij spreekt. Hij schudt zijn hoofd. "No, it's okay. What's your name? I'm Kodi," zegt hij en hij steekt zijn hand naar me uit. Ik schud zijn hand, "Charlene," zeg ik, "ook Nederlands?" Hij knikt glimlachend, "ja, dus dat scheelt een hoop voor mijn steenkolen Engels." Ik moet lachen. Ondanks dat zijn grammatica en alles goed was, klonk het nergens naar. "Uit welk gedeelte van Nederland kom je?" Vraagt hij. Geïnteresseerd kijkt hij me aan. "Amsterdam," zeg ik, waarna ik de vraag terug stel. Enthousiast steekt hij zijn hand op voor een high five. "Hey, ik ook!" Roept hij lachend. "Dan kom je allebei uit Amsterdam en dan ontmoet je elkaar in fucking Spanje," lach ik, terwijl ik mijn hoofd schud.

Norah en Larissa waren al snel nergens meer te bekennen, waarna ik een berichtje kreeg waarin ze me veel plezier wensten. De rest van de avond hebben we naar de zonsondergang gekeken en gekletst. Kodi blijkt niet alleen mooi te zijn, maar ook fijn om mee om te gaan. Hij is grappig, zijn lach is aanstekelijk en hij kan erg lief zijn. Ik heb zoveel over hem geleerd, maar eigenlijk wil ik nog zoveel meer leren; iets wat waarschijnlijk lastig zal gaan. We zijn beiden naar ons hotel vertrokken zonder nummers uitgewisseld te hebben. Misschien was dit wel niet meant to be en moet ik hem gewoon uit mijn hoofd zetten.