ငွက္မ်ားအိပ္တန္းတက္ခ်ိန္......
ေကာင္းကင္ေပၚတြင္ငွက္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနၿပီး ေျမျပင္ေပၚတြင္ သြားလာလႈပ္ရွားေနေသာလူမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ ညေနေနဝင္ခ်ိန္တစ္ခု...
အမ်ားအတြက္ေတာ့ ပုံမွန္ ညေနခင္းတစ္ခုဆိုေပသည့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္အတြက္ကေတာ့ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ညေနခင္းတစ္ခုျဖစ္ေနေလသည္။......
ႏြယ္သင္ဇာတစ္ေယာက္ ေၾကာက္လန႔္ကာ ေနာင္တမ်ားျဖင့္ရေနေလသည္။ အေၾကာင္းမွာ ယေန႕မွ မိုးတအားသည္းေနေသာေၾကာင့္ မိုးအစိုသက္သာေစရန္ ေနာက္ေဖးျဖတ္လမ္းၾကားမွျပန္မိေသာေၾကာင့္ရယ္ ၿပီးေတာ့.......။ ေနာက္မွ လူလိုက္လာသည္ကို သတိထားမိ၍ သူ ေျခလွမ္းမ်ားကိုမေျပး႐ုံတမယ္ ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္ကာ ဖုန္းထုတ္ၿပီး Wineကိုအကူအညီလွမ္းေတာင္းရန္ႀကိဳးစားေနသည္။ သို႔ေသာ္....သို႔ေသာ္.......
...........................................................................
'အာ့'
သင္ဇာတစ္ေယာက္လန႔္နိုးလာကာ ထဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ခ်ိန္တြင္ ေခါင္းထဲမွ စစ္ခနဲကိုက္တတ္သြားၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးကိုက္ခဲေနသည္။ ထိုးကိုက္လာေသာေခါင္းကိုအတင္းဖိၿပီး အနည္းငယ္သက္သာသြားခ်ိန္တြင္ သင္ဇာ ေဘးဘီကို စူးစမ္းၾကည့္မိသည္။ ဒါ....ဒါ....ဟို... Wine ရဲ႕အိမ္ခန္းမလား ဟုသူအံၾသထိတ္လန႔္စြာ ေတြးမိလိုက္သည္။
သူအံၾသလို႔မဆုံးခင္မွာတင္ အခန္းတံခါးပြင့္ကာ Wine ဝင္လာသည္။
'ေအာ္ နိုးၿပီလား'
'.........'
'ပါးစပ္ပါတယ္မလား'
'ဟို ဟုတ္ နိုးပါၿပီ'
'နိုးရင္ထ မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္ထလုပ္ ၿပီးရင္ ေအာက္ထပ္ဆင္းလာခဲ့ breakfast ျပင္ေပးထားမယ္'
ဟုဆိုကာ အခန္းထဲမွထြက္သြားေလသည္။
သင္ဇာတစ္ေယာက္ အခုထိ အသိစိတ္မကပ္ေသးေပ။ သို႔ေသာ္ ေစာင့္ရတာကိုမုန္းေသာ Wine ကို ေစာင့္ခိုင္းဖို႔မရဲေသာေၾကာင့္ သင္ဇာတစ္ေယာက္ လွ်ပ္စီးလိုအရွိန္ျဖင့္အျမန္လုပ္ကာ ေအာက္သို႔ဆင္းသြားလိုက္သည္။
ေအာက္သို႔ေရာက္ေတာ့ ထမင္းစားပြဲသို႔ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။Wine က သင္ဇာအႀကိဳက္ဆုံး ရွမ္းေခါက္ဆြဲလုပ္ေပးထားေလသည္။ သင္ဇာလည္း မိမိႀကိဳက္ေသာ ရွမ္းေခါက္ဆြဲႏွင့္ ေကာ္ဖီခ်ိဳခ်ိဳအပူေလးတစ္ခြက္ေၾကာင့္ အားရပါးရ စားပစ္ခ်င္ေသာ္လည္း Wine က စားဖို႔မေျပာေသးပဲ ထိုင္ခုံ၌ ႐ုပ္တည္ႀကီးျဖင့္ လက္ပိုက္ကာ စိုက္ၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ မစားရဲေသးေပ။
