EL MÂRİD ÂZÂB-Î CÂÂN 1

22.bölüm- YAKIN

Kapı sesiyle yattığım koltuktan fırladım hava kararmıştı saat 24:40 tekrar kapı sesini duyduğumda kapıya yöneldim delikten baktığımda bir erkek gördüm ama kafası eğik olduğundan yüzünü seçemiyordum. Kapıya iyice yaklaştım

*Kim o?

Yusuf: AHSEN! aç! aç kapıyı

Bu Yusuf'un sesiydi ama tuhaf geliyordu sesi. Kapıyı yumrukluyordu çok bitkin bir şekilde. Kapıyı açtığımda Yusuf yüzüme gülümseyerek bakıyordu sarhoştu ve çok fazla içmişti.

Yusuf: sevgilin evde mi?

*Sevgilim mi? İyi misin sen?

Yusuf sorumu cevaplamadan içeri girdi arkasından kapıyı kapattım. Yusuf uyduğum koltuğa oturdu ve gülerek tekrardan yüzüme baktı.

Yusuf: şu orospu çocuğu, burda değil mi?

*Kimden bahsediyorsun

Yusuf: can mı? ne sikimse

*Neden burda olsun ki ?

Yusuf: geçen gün burdaydı birlikteydiniz ve güzel vakit geçiriyordunuz sonra alış veriş merkezinde-

*İyi misin? sarhoşsun sanırım buraya nasıl geldin bilmiyorum ama lütfen daha fazla iğrenç konuşup durma

Sözümü bitirdikten sonra Yusuf ayağa kalkıp yanıma geldi ve tam karşımda baygın gözlerle bana baktı beni öptüğü zamanda böyle hissetmiştim kalbimin sesini duyabilirdi çünkü çok hızlı ve sesli atıyordu. Yusuf baygın gözlerle bana bakıp konuşmaya başladı.

Yusuf: sarhoş? Sence sarhoş olduğum için mi bunları söylüyorum? Gerçekler bu olduğu için söylüyorum. Yalan mı? Can ile birlikte oldunuz bide hâlâ yal-

*Yeter! Daha ne kadar
İğrenç konuşabilirsin lütfen def ol evimden!

Yusuf acınası bir gülümseme oluşturdu yüzünde, bana boş ve anlamsız bakıyordu. Ağlamamak için zar zor duruyordum.

*Keşke, keşke seni sevdiğimi söyleyip seni öpmeseydim

Yusuf: ne?

*O gün yaptığım her şey ve söylediğim her şey için pişmanım

Yusuf: Ahsen sen beni mi öptün? Anlaşılan benden daha sarhoşsun

*Bidaha yüzünü görmek bile istemiyorum

Bunları söylerken gözlerim dolmuştu, yusuf'un gözleri de benim sözlerimin ardından dolmuştu. Elleriyle gözleri ovup evden çıktı bulunduğum yerde yere çöktüm. Neden hiç bir şeyi beceremiyorum? Bir işin ipini tutarken diğeri elimden kayıyor. Daha ne kadar direneceğim? Olduğum yere uzandım ve ağlamaya devam ettim.

...

(7:20) sabah olmuştu yattığım yerden kalktım boynumda feci bir ağrı vardı. Okula geç kalmamak için hemen olduğum yerden kalkıp okul için hazırlanmaya başladım. Artık Rüya görmediğim için sabahları daha huzurlu hissediyordum. Çantamı alıp evden çıktım. Otobüs durağında beklemeye başladım, beklerken telefonumu açıp mesaj kutusuna bastım nil'den hâlâ bir mesaj yoktu acaba bir şey mi olmuştu?, hemen onu aramaya karar verdim. Uzun süre boyunca telefon çaldı ama açan olmadı iyice meraklanmıştım umarım kötü bir şey olmamıştır. Kısa bir bekleyişin ardından otobüs gelmişti, otobüse bindim ve cebimden telefonumu çıkardım seda da hiç mesaj atmamıştı. Cidden kimse beni hiç merak etmemişti. Okula vardığımda otobüsten indim ve hızlı adımlarla üst katta, sınıfımın olduğu katta geldim. Sınıfa girdiğimde bir kaç kişi vardı aralarında can da vardı sırtını duvara yaslamış kafasına da geri doğru yatırmıştı, hemen sırama doğru yürüdüm sırama oturacağım sırada sınıftaki bir kız benden önce davranıp yerime oturdu. Bana ters ters bakmaya başladı.