(Minho'dan)
Silah sesiyle gözlerimi açmam bir olmuştu.Ama açmam bir şeyi değiştirmemişti.Yine orada aynı yerdeydim.Sandalyede bağlıydım ve yine o şatafatlı odadaydım.Yena karşımda tekrar bir şeyler geveliyordu.Benim duyduğum, kafamda dolanan tek ses Jisung'un benim adımın haykırış sesi ve daha sonradan duyduğum silah sesiydi.Her seferinde o depoda kendimi yere yığılırken buluyor gözlerimi açtığım an ise o sandalyede bağlı bir halde oturuyor oluyordum.
Gerçekten gözlerimi aralamak ve meleğimin ay yüzünü görmek istiyordum.Ama yapamıyordum, göz kapaklarımın kapıları sonuna kadar kapanmıştı.Bilincim neredeyse açık bile değildi.Neler olduğunu artık bilmek istiyordum.Meleğim iyi miydi,nerdeydik? Aklımda bi ton soru vardı.Lâkin bu sorularım biraz daha cevapsız kalacak gibi gözüküyordu.(...)
(Yazar'dan)
"NE DEMEK HAYATİ RİSKİ VAR SAÇMALAMAYIN! "
Jisung'un elleri titriyor,sık nefes alıyordu.Ne demekti hayati riski vardı Minho'nun?
Jisung tam ağzını tekrar aralayacakken serumu bitmiş olan Felix onun yanına gelerek,Jisung'un titreyen ellerinden birini güçsüz olsa bile yapabildiği kadar güçlü sıkmıştı.
Bunun üzerine Doktor konuşmaya başlamıştı."Bakın,kurşun kalbine çok yakındı,ameliyatın risklerini ailesi dahil olmak üzere size de anlattım,tekrar söylüyorum.Komada kalabilir ve aylarca yıllarca uyanamayabilir, ya da komadayken kalbi dayanamaz ve-"
"HOCAM KALBİ DURDU!"
Kalbi durdu...Neydi bu? Yeni bir hayatın başlangıç adımı mı yoksa sadece bir fragman mı? Belki de bir terk ediş hikayesi.
Jisung olduğu yerde kalakalmıştı.Panik olduğu anlarda kilitlenip kalırdı.
Kimin kalbi durdu demek istedi ama sözlere dökemedi.Felix anladı ne kadar korktuğunu,en yakın arkadaşıydı sonuçta.Sıkıca sarıldı kahverengi saçlı oğlana.Sonunda tepki verdi oğlan.Ağlamaya,çocuğun adını sayıklamaya başladı.Yaklaşık 15 dakika sonra doktorlar içeriden çıktığı zaman Jisung,Felix ve Minho'nun anne ve babası hızla yerlerinden kalkarak doktorların yanına gittiler.
"O-oğlum iyi mi?"
Minho'nun annesiydi.Olanları duyduktan sonra ağlamaktan konuşamaz haldeydi.Jisung, onun annesinin sesini ilk defa şimdi duyuyordu.
"Oğlunuz iyi,kalbi duran oğlunuz değildi.Kalbi duran Bayan Park."
(Jisung'un anlatımı)
Elbette bunun olacağını biliyordum.Ya eski sevgilim ya da şimdi sevdiğim ölecekti.İkisinden biri olduğunu biliyordum.Yeona eskide kalsa bile tamamen gitmesi beni yıkacaktı, buna emindim.
Belki de hiçbir zaman doğruları bilemedim onun hakkında ama ben bir zamanlar aşıktım ona, yalan değildi.Bir zamanlar kalbimde bir yeri vardı ve ben o yeri zorla da olsa yıkmak zorunda kalmıştım.Diğerlerine baktığımda üzülmüş gözükmüyorlardı,neden üzülselerdi ki?
Felix hiçbir zaman sevmemişti onu, her zaman bir yanlışlık olduğunu söylerdi.Her zamanki gibi haklıydı.O yanlıştı."Onu görebilir miyim?"
Bunu ben mi demiştim? Birden nasıl da ağzımdan dökülüvermişti bu sözcükler.Nasıl bir araya gelmişlerdi de bu cümleyi kurmuşlardı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
•Birthday Party• | Minsung
FanficEn son lisede görmüştü Jisung, saplantılısını.Taki o doğum gününe kadar... Yeni fice başlıyorum, umarım ilginizi çeker ve beğenirsiniz<3