İÇİNDE ASKER

ARYA KARAMAN

aryanın günlüğünden

01.04.2023

Ben ARYA. Arya Karaman. Arkadaşlarım bana erkek çocuğu gibisin diyorlar. Başta yıllardır uzatmadığım saçlarım yüzünden sanmıştım. ama işin aslı öyle değilmiş. Yıllar sonra bu gün, saçlarım uzarken anlıyorum bunu. Bu gün en yakın arkadaşım söyledi bunu. ''Benden daha maskülensin Arya.'' demişti  Baran. O an anladım ki konunun saçlarımla bir ilgisi yoktu. Konunun temeli doğumuma kadar uzanıyordu...

Babam, Tugay Karaman, bir erkek çocuğu istemiş. İlk çocuğu, Arya Karaman olunca, bu durum onun pek hoşuna gitmemiş. Maddi olarak da zor bir döneminde olduğum için çok sevdiğim babam değil, tek destekçim olan amcam Murat büyüttü beni. Zaten az gördüğüm babamın hoşuna gidebilmek için sevdiği her şeyi yapardım. Hayal meyal hatırlıyorum yaptıklarımı. Babamdan kalma bir fanatikliğim vardı Fenerbahçeye. Basketbol ve formula1 izlerdim. NBA'da Lakers, formula1'de hamiltonu desteklerdim. Sokakta oğlan çocuklarıyla futbol oynardım. Beni oynatsınlar diye topu ben götürürdüm, yine de kaleye atarlardı beni. Babam madem oğlan çocuğu istiyor, güçlü olmalıyım diye düşünüp, amcamın götürdüğü talimlerde asker abilerime uyum sağlama çabamı da anımsıyorum. Murat amcamın dediğine göre bedenimi yerden kaldıramayarak kafamı yukarı aşağı hareket ettirdiğimde şınav çektiğimi sanar, bir de utanmadan sayarmışım. 

Tüm bunları babam sevsin diye yaptığımı anlamam 17 yılımı aldı. Meğerse ben o sevsin diye yıllarca erkek çocuğu olmaya çalışmışım.  şimdi ise insanların bana erkek çocuğu gibi davranması canımı yakıyor. 

Yıllar önce asker olmaya karar vermiştim. içimdeki delice yanan vatan aşkıyla. Amcamın silahına da sevdalıydım. o silahı her elime alışımda kalbimde bi alev harlanırdı. yanar tutuşurdum. Yazları halen, amcama ''Beni atışa götür, nolur!'' diye yalvarırım. 

Ben hiç ''kız gibi'' olmadım. Hiçbir işimi ''kız gibi'' yapmadım. ''Erkek gibi, maşAllah'' dediler hep bana. Ama konu askerliğe gelince hep ''kız başına'' oldum. ''Elinin hamuruyla'' oldum. Murat Karaman için bu hiç böyle olmadı. ''Benim askerim yapar!'' deyip susturdu herkesi daima.

Yarın sabah asker olmak için ilk adımımı atacağım sınava gireceğim. En büyük korkum amcamı hayal kırıklığına uğratmak. Bu sınavın sonucu benim geleceğimi belirleyecek. geleceğimin gelip gelmeyeceğini... 

Bu savaş benim savaşımdı. Bu savaş senin savaşındı. Bu savaş ''kız gibi'' olamayıp, ''kız başına'' olanların savaşıydı. ve ben bu savaşı kazanmalıydım.

...

yazarın anlatımıyla

Arya sınavdan çıktı yavaş adımlarla. Herkes heyecanla çıkıyor, ailesine veya arkadaşlarına koşuyordu. Arya tepkisizdi. Kapıda onu ne bir arkadaşı, ne de ailesi bekliyordu. Arya insanların yüzlerini inceledi. Heyecan, korku, umut, umutsuzluk... her duygudan vardı. Aryanın yüzü ise ifadesizdi. Sınav istediği gibi gitmemişti. Yeterince çalışmadığını zaten biliyordu, ama bu denli kötüsüne de hiç hazırlıklı değildi.

Sınava girmeden bir ağacın altına sakladığı sigara paketini buldu. ''Neyse ki kimse bulmamış.'' diye mırıldanarak içinden bir dal çıkardı. sınavda geçirdiği panik-atağın etkileri hala geçmiş değildi. Paketten çıkardığı sigarasını titreyen parmaklarla dudaklarına götürdü. Çakmağının yerinde olmadığını fark ederek ufak bir küfür savurdu. ''Hassiktir ordan! Sigarayı almadınız çakmağı mı aldınız orospu çocukları!'' 

Dudaklarının arasında sigarayla küfrederken, yirmi yaşlarında bir genç ona doğru yaklaştı. 

''pardon, çakmak sizin miydi?'' Arya ona uzatılan çakmağına baktı ve rahatlamış bir ifadeyle çakmağı aldı.