make love with me ~hoonsuk~

🦔

yazım yanlışı varsa kusura bakmayın canlar,iyi okumalarr ✨️💎🩵💙

JIHOON

Hyunsuk ile beraber sessizce evlerimize yol aldık.Trenle giderken oldukça uysaldı.
Hatta omzuma kafasını koyup bir ara uyukladı.Giderken konuşmadık.Onu evine bırakırken sadece "Anlattıklarım umarım beni anlamana yardımcı olmuştur.Biraz fazla paylaşım yaptım eğer seni rahatsız ettiysede üzgünüm."dedi ve bir şey dememi bekler gibi yüzüme baktı.

Ne diyeceğimi bilemediğim için bende ona baktım.Kafasındaki düşünceleri kovarmışcasına başını iki yana sallayıp apartman girişinin merdivenlerini adımladı.

"Fazla paylaşım yapmadın.Seni asıl rahatsız eden meseleyi öğrendiğim için aksine gayet mutluyum."sözcükler bir anda ağzımdan çıkıverdi.

Bana arkası dönük olan Hyunsuk ilk başta kaskatı kesildi sonra hızla bana dönüp kocaman sarıldı.Bunu beklemediğim için ilk ellerim havada kaldı ama sonra bende ona sıkıca sarıldım.

Islanan omzumdan anladığım kadarıyla yine ağlıyordu.Sırtını sıvazladım.Zordu, benim için daha da zordu.

Sarılmayı bitirince hızla evine kaçtı.
Bende düşünceli bir şekilde kendi evime yok aldım.Eve adımımı attığım an sıcak bir duş aldım sonra bilgisayarımın başına oturup uzun bir araştırma yapmaya başladım.

《💎》

Evet,cidden korktuğum şey doğru çıkmıştı.
Hyunsuk'un kardeşinin katili benim çokça değer verdiğim abi dediğim insandı.

Bu haber beni o kadar yıkmıştı ki ne yapacağım hakkında en ufak bir fikrim yoktu.Yataĝa kendimi attım ve boş boş tavana baktım.Saat yedi olmuştu ben farketmeden.Hazırlanıp bara gitmem lazımdı ama içimden hiç gelmiyordu.

İsteksiz bir şekilde kalkıp hazırlandım.15 dakika içinde iş yerimdeydim.Dalgın bir şekilde çalışanları selamlayıp odama geçtim.Benim arkamdan biri daha odama girince şaşkınlıkla giren kişiye baktım.

Asahi'ydi.

Tek kaşımı kaldırdım."Bir sorun mu var?"
Böyle dememin sebebi genellikle Asahi ile iş konuşmamızdan kaynaklıydı.Biz muhabbet etmezdik sadece iş konuşurduk.
Derdi olsa bile anlatmaz bana yük olmak istemezdi.Ben hep zorla öğrenirdim.Bizim grup full sokak çocuğuydu.Onları ben sokaktan himayem altına almıştım.Asahi bu yüzden borçlu hissediyordu kendini o yüzden anlatmazdı ya derdini.

Ama bu sefer konuşmaya başladığında işlerin kötü olduğunu hemen anladım çünkü Asahi asla şikayet etmezdi.

"Jihoon hyung,bu adam cidden iyi değil.
Uyuşturucu kullandığına yemin edebilirim.
Senin yerine ben geldim diye çıldırdı."

Korktum.Bir an öyle bir korktum ki "Bir yerine bir şey yapmadı ya?"diye soruverdim.

Asahi'nin gözleri büyüdü.Sanki sırrını açığa çıkarmışım gibi...

"Bunca zamandır sakın..."

Başını eğdi.

"Sana söylemek istemedim.Çünkü bizim sana hissettiğimiz gibi sende ona karşı borçlu hissediyordun."

Başımdan aşağı kaynar sular döküldü.
Donup kaldım.Meĝer bir canavarmış borçlu olduğum kişi.Bunun farkına iyice varmış oldum.

"Neren yaralı göster bakayım."

Asahi hareket etmeyince ben tişörtünü kaldırdım.Sırtı morluklarla doluydu.

Ailemden birine nasıl zarar vermeye cüret edebilmişti.Vucüdunu iyice kontrol ederken içeri biri daha girdi.