Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya:İzem Bir hikaye yapıp hikayede çok güzel başarılar alacağıma eminim,o hikayeyi yazarken ikisini birden yazmak zor oluyor biraz gecikti,yarın diğer bölümünü atacağım.
İyi okumalar ♦️
Beni bu hayatta hiç sevmemiş benim babamdı.Sevse bir kızına silah doğrultacak bir babamıydı?Değişti demiştim,küçüktüm nefreti inmiştir dedim.Kini geçmiştir dedim.Babam sevmemişti beni,kendimi de sevmedim,nefret ettim bazen yaralar açtım kendime,bu yaralar için hastanede deli deli dolaştım.Yaralar beni deli etmemişti,o yaralar beni yüceltilmişti.
Benim kolumdaki çizik izler geçmiyordu,ve bu izlere her baktığımda yüceltmişti.
Babamdan farklı şehire taşındım,onu görmekten kaçındım,kader o adamı bana tekrar çıkardı,sanki kader düşmanmış gibi.Sanki kader bunu çok istiyormuş gibi.
Çabaladım,kendimden nefret ettim mi?
Kendimi öldürmek ve intikam alacak kadar nefret ettim kendimden.Ama yenilmedim.
Yoruldum,yorgundum,ölmek için çaba sarf ettim.Sadece o adamın ölümünü görmek için çabaladım.O adamı ben kendi ellerimle öldürmek istedim,şimdi ise o adamın evinde olmam başlangıç değildi,bittişti.
Koridordan gelen ıslık sesleri ile birlikte nefesim kesildiğini fark ettim. "Neredeymiş bakalım"kapı açıldığında arkam ona dönüktü,ellerim kararmış buz kesmişken bacaklarımı olabildiğince tırnaklarımla kazıdım.
"Minik farem benim"dedi arkamda duran gövdesi ile gözlerimi kapatıp derin nefes aldım.
"Hazırlan üstlerini giy ve salona gel farem"omzumu öpücük kondurdu,Yağız'ın yaptığı gibi.
Giydiğim koyu yeşil,rengi muazzam güzel gözükürken ayrıca açık bir elbiseydi.Salona titriye titriye geldiğimde karşısında durdum,bir adım doğru bana yaklaştığında dış kapı tekmelendi,içeri silahla fırlayan Yağız silahı üste doğru tutarak hedefi babamdı.
Yağız'ın arkasından Ardalar silahlı bir şekilde Yağız'ın yanına doğru dizilirken içeri yaklaşık 10 koruma daha girmişti.
"Arda İzem'i al"emrettiği soruda babam beni önüne alırken kafama namlusunu dayadı.Bu namlusunu kafamda hissedişim ilk değildi.
"Kıpırdama yoksa sana yemin olsun,öldürürüm"bu cümleleri bir babanın evladından duymak kırıcıydı,öldürse şaşırmazdım.
