secret, lucas torreira

0.8

Galibiyet sonrası yemeğe çıkmıştık, Devin ve Kerem tam karşımda oturmuş yemeklerini yiyorlardı.

Devin çok mutlu gözüküyordu.

Kerem kendi tabağını bitirip tuvalete doğru ilerlemeye başladı. Devin'in bakışları beni bulduğunda gergince gülümseyip telefonunu eline aldı.

devin: şöyle bakmayı kes

devin: biri görecek

lucas: duramıyorum devin

lucas: canın hiç yanmıyor mu senin

devin: yapma

devin: iki haftaya düğünüm var lucas

devin: senin için bir şey ifade etmiyor mu

lucas: benimle daha mutlu gözüküyorsun

devin: yapamam

devin: anla lucas

Kerem masaya yöneldiğinde cevap vermeyip telefonu masaya bıraktım. O ise çoktan bırakmıştı zaten.

Bu kadardık işte.

Yavaş yavaş herkes evine dönmeye hazırlanırken Kerem, telefonunun çalmasıyla birlikte mekandan dışarı çıktı.

Hızlıca paltomu giydim ve Devin'in yanına adımlamaya başladım, kulağına fısıldayıp gözlerine uzun uzun baktım.

"Sana böyle uzaktan bakmak beni çok yoruyor, Devin."

"Üzgünüm, böyle olmasını istemiyordum."

"Evlenme."

"Ne?"

"Evlenme, Devin. Başka bir takıma transfer olurum. Beraber yeni bir hayat kurarız. Bu şansı bize çok görme Devin."

Gözlerime uzunca baktı.

"Her şeye hazırım diyorum sana, olmuyor sensiz. Bize bir şans ver Devin."

---

oyle iste olmuyo sensiz