secret, lucas torreira

1.7

"Günaydın, aşkım."

Gülüp tezgaha oturdum.

"Bebek nasıl?"

Ellerimi yüzünde yeni yeni iyileşen yaralara götürdüm.

"İyi, sen nasılsın?"

Gülümseyip beni öptü.

"Sana krep yaptım!"

Tabağı masaya bıraktığında beni de kucaklayıp tezgahtan indirdi.

"Hâlâ kadro dışısın, Lucas. Ne yapacağız?"

"Sevgilim, futbolu bırakacağım."

"Ne?"

"Beni kabul eden bir takım yok."

"Benim yüzümden mi?"

Sadece kafasını salladı.

"Ne yapacağız?"

"Param var, Devin. Ailelerimiz var."

"Benim yüzümden mesleğinden oluyorsun."

"Senin için her şeyi göze alırım Devin."

"Seni o gün odada görmeseydim şimdi Kerem ile evlenmiş olurdum."

Güldü.

"Kerem ile mutlu olabileceğini düşünüyor musun?"

Cevap vermediğimde tekrar güldü.

"Sen benim dışımda kimseyle mutlu olamazsın."

"Bunun bir önemi var mı? Sendem başka kimsem kalmadı zaten."

Gülümsedi, bu durum hoşuna gidiyordu.

"Yalnız kalmam seni neden mutlu ediyor?"

"Çünkü hayatının merkezi benim, sadece beni sevip değer veriyorsun."

"Hastasın sen!"

Masadan kalkıp merdivenden çıkmaya başladım.

"Bunu sen yaptın!"

"Ne yaptım sana, Lucas?"

"Aynı anda hem beni hem Kerem'i sevdin, Devin. Ya şimdi beni severken bir başkasını daha seversen?"

"Ben şu hayatta iki kişiyi sevdim Lucas."

"Ben sadece seni sevdim."

"Bana güvenmiyorsan buna devam edemem."

"Ayrılacak mıyız?"

---

yuva yikanin yuvasi olmaz