ANKA

3 Endişe

Az önce endişelendiğini itiraf mı etti o?

"O ne demek?" diye sordum.

"Ne, ne demek?"

"İki gün derken?"

"Yine hatırlamıyorum yalanını zırvalamayacaksın herhalde?"

"Gerçekten hatırlamıyorum seni aptal! Ayrıca aklımı kaybediyordum falan? Çok mu endişelendin yoksa? Ah pardon! Sen benden nefret ediyordun değil mi? Özür dilerim sormadım say!" dedim histerik bir gülüşle.

Yanıma hızla yaklaşarak beni şaşırttı.

"Senden nefret etmiyorum Krista!" İkimizinde sesi istemsizce yüksekti.

"Ne zamandan beri yalan söylüyorsun sen?!"

"Yalan değil ister inan, ister inanma."

"Kendinle çelişiyorsun. Kendin söyledin benden nefret ettiğini!" dedim sinirle.

"Bir anlıktı!" Ne? Onun anlık olarak söylediği şeyin bende etkisi anlık değildi ama!

"Krista," dedi sakince. Hafiften çatık kaşları bir şeylerin yolunda gitmediğini söylüyordu.

"Bir şey mi oldu?"

"Onu sana sormam gerekiyor kaç gündür garipsin. Ayrıca seni bulduğumda üzerinde seni soğuktan koruyabilecek hiç bir şey yoktu ve sen yanıyordun. Normalde o halde başka biri olsa şu an ölmüştü." Yatağımda hareket ederek dik oturdum.

"O ne demek?" Çenesi kasıldı.

"Emin değilim. Sana ne oluyor Krista? Bak özür dilerim Ragnar konusunda çok üstüne gelmiş olabilirim ama son raundda gözlerin öyle bir dönmüştü ki kasten yaptığını düşündüm. Karnına aldığı darbelerin ardı arkası kesilmemişti. Bunu senin yaptığına inanamasam da anlık sinirle hiç bir şeyin bilincinde değildim. O yüzden sana öyle davrandım." Bu gariplik insanların da dikkatini çekmeye başlamıştı. Ama sorun şu; Ben. Neler. Olduğunu. Bilmiyorum.

"Bana, ne olduğu konusunda bir cevabım yok Magnus. İnan bana bende çok merak ediyorum."

"Sana inanıyorum Krista." dediğinde gülümsememi tutamamıştım. "Bu arada gizli gizli antrenman falan mı yapıyordun?"

"Hayır, neden?"

Kaşları çatıldı, "Eğitim günü olanlar... bilemiyorum çalışmadan o güce nasıl ulaşabilirsin? Hatırlamadığını biliyorum fakat bu çok garip."

"Buna da bir cevabım yok. Şu an nasıl hayattayım, dediğin gibi o soğuktan nasıl kurtuldum, onu da bilmiyorum. Sanki bilinmezliğin içinde volta atıyormuşum gibi."

Garip bir şey vardı. Magnus. O hiç şaşırmışa benzemiyor ayrıca bu olaylara karşı tepkisi çok nasıl desem, tepkisiz?

"Yalnız kalmak istiyorsan bir dahaki sefere en azından bana haber ver Kris."

Kris.

Siyah gözleri gözlerime kilitlenmişti. Sert çenesinden başlayıp boynundan aşağı doğru uzanan ejderha dövmesine takıldı gözlerim. Ona her şey o kadar yakışıyordu ki onunla birleşen her şeyi kusursuzlaştırıyordu. Dünyada karşı koyulabilecek en zor güç Magnus gibi geliyordu.

Birden ayaklanıp ellerini arkasında birleştirdiği anda odaya babam girdi.

"KRISTA!"

İşte başlıyoruz.

Elleriyle beni kontrol ederken sarsıldım. "KRISTA BİR ŞEYİN VAR MI? YARALANDIN MI?"

"Baba bana kızma- Ne?"