Yan(a) Yana

Kurabiye

Bölüm Şarkısı: Lauv - "Love U Like That"

Üzerine oturduğum bavulu Elif gülmemeye çalışarak kapatırken kapının yanına itip yatağımın üzerine devrildim. Uçuşların hepsi aktarmalı ve çok uzun süre beklemeli olduğu için babam özel uçakla gitmem gerektiğinde diretiyordu.

Açık konuşmak gerekirse bu rahatlığı istemekten ziyade aktarma süresinden çekiniyordum. Bu yüzden evet özel uçak mantıklı bir tercih olabilirdi ama deneyimlemek istediğim şey farklıydı. Zaten bu son rahat anlarım olabilirdi oradaki hayatımın nasıl olacağını henüz bilmiyordum. Bu da akşamüzeri business da olsa normal bir uçak bileti almamı sağlayan sebepti. Ailemin kaynaklarını acil durumlar hariç kullanmayı reddetmek ilk adımdı.

"Masaj o kadar iyi geldi ki şimdi uyusam sabaha kadar deliksiz uyurum." Elif yanımdaki boşlukta uzanırken onayladı beni. "Hava da tam uyumalık ne güzel esiyor." Kollarını bana sarıp gözlerini yumarken gülümsedim. Bu gece burada kalıp sabah uğurlamaya gelecekti. "Oraya gidince kendine dikkat et ama çok abartıp kendini kapatma sakın duvarlarını da yık. Kitaplardan kafanı kaldırman gerek." Kaşlarımı çatıp ona bakınca açıkladı iyice.

"Yeni insanlarla tanış özellikle yakışıklı ve havalı olanlarla. Çocuksu olanlardan uzak dur ama çocuk bakacak olsak kendimiz doğurur bakarız bir tanesine." Gülüşüm odanın duvarlarından sekip tekrar bize ulaşırken "Nee ciddiyim orada çok yakışıklı bir enişte buluyorsun bana. Kardeşi, kuzeni varsa bingo! Kavgalarınızda onun tarafını bile tutabilirim." Dedi. Şaşkınlıkla gülerek ona bakarken uykudan ikimizin de az sonra bayılacağına emindim. "Önce okul bitecek ama kalbimi pır pır ettiren biri olursa da öylece durmam, söz."

Biz böyleydik işte. Günün sonunda böyle olabildiğimiz, her şekilde birbirimizi tamamladığımız için iyi arkadaştık. Elif arkamda bırakamayacağım kadar değerliydi benim için. Bugün her ne kadar bana kızmış olsa da çok keyifli geçmişti. Evde kaldığımız, üzüntümden hareket dahi etmek istemediğim zamanların acısını çıkarmıştık sanki. Annem de bize eşlik edince daha eğlenceli oluyordu sanırım. Bir sonrakine Nazlı ablayı da çağırmalıydık ama şu an Türkiye'de değildi kendisi. Gitmeden önce geçirebileceğim en iyi gün bugün olabilirdi.

"Işıkları kapatsana." Parmağıyla kolumu dürtüp yastıklardan birine iyice sarılırken uzanıp abajurun kumandasını bulmaya çalıştım. Oda karanlığa gömülürken dolunayın ışığı aydınlatıyordu sadece. Üzerime ince yorganı çekerken kafamı iyice yastığa gömdüm. Gözlerimi kapatmamla şifonyerin üstündeki telefonun titremesi bir oldu. "Uyumak istiyorum."

Gelen mesaja bakmamak için dirensem de merakım da ağır basıyordu. Tanımadığım bir numara tarafından gönderilen mesaj görünüşe göre Haktan'a aitti. Haktan'dan iyice bahsetmemiştim tabi, ailem tarafından ailesi tanınan biriydi kendisi. Genelde herkesle samimi olan benim çevremde ailem kaynaklı insanlar da olabiliyordu tabi ki. Aynı okulda okuyor oluşumuz da bir nevi benim şanssızlığımdı.

"Ne diyor?" Elif yatakta doğrulup bana bakarken gözlerimi devirip "Aşağı çağırıyor." Dedim.

"Bu saatte ne istiyor acaba deli mi bu çocuk?" Selena'daki Kıvılcım gibi yanaklarımı havayla şişirirken "Yoksa kendisi gelecekmiş babamın bu sefer elinde kalır gelirse." Dedim ki doğruydu. Daha önce de kapıya gelmişti ve ilk karşılaştığı kişi babam olmuştu şansa. Babam erkek arkadaş konusunda anlayışlı bir baba gibi gözüküyor olsa da ailesinin kadınları söz konusu olunca çok korumacı ve tutucu biriydi. Önüme gelenle sevgili olmama kesinlikle izin vermezdi ama Haktan'ı özellikle sevmiyordu sanki.

Ben de o yüzden karşılaşmalarını her zaman engellemiştim. Asla denk gelmedikleri için babam ayrılığımızın daha önce olduğunu düşünüyordu ama doğrusunu öğrenince çok sinirlenmişti. Bizim evde çok fazla sır olduğu söylenemezdi. Genelde anlatmayı, fikir alışverişinde bulunmayı tercih ederdik. Belirli bir yaşa geldikten sonra annemin dernek işlerinde de babamın şirket konularında da fikirlerimle onlara destek olabilmiştim. Aksi takdirde akşam yemekleri büyük bir sessizlikle geçerdi.