"uyy! Lapit ka dito dali!"
You always fills my ear with those words. Yung tatawagin mo ako. Papalapitin sayo at ihaharap sa isang papel bago sundan ng tawanan nating dalawa.
"kapag nag fall sa rejection region ang decision ay reject Ho tama?"
We're always been like that--- clarification kapag may hindi tayo maintindihan sa isat-isa. Yung tipong kapag may hindi ka maintindihan ako yung nagsisilbing libro para maliwanagan ka.
"uy, diba magaling ka mag- drawing? Ipag drawing mo naman ako oh. Ibigay mo na lang sa akin bukas."
I am happy that for a way or two i can help you. I am happy that knowing you are asking for my help, you are trusting me...
Kaso hindi ako tanga eh. Napapagod din ako.
"Igawa mo naman ako ng com-----"
Ano ba ako sayo?
Akala ko ba mag kaibigan tayo? O baka naman ako lang ang naniniwala sa kabobohang yun?
Yung papel kasi na sanhi ng pagtawa natin ay yung sagot na sa akin mo kinuha. Yung bawat tanong mo ay parang pagsusulit para malaman kung may mapapala ka pa ba sa akin o wala. At yung bawat kalyo sa daliri ko na palagi mong sinisilip.
Minsan nga hindi ko maiwasang matakot tuwing babanggitin mo ang pangalan ko kasi....
"...alam mo yung nasa isip ko habang kausap kita? Siguro nga tama sila. Andyan ka lang kapag may kailangan ka."
BINABASA MO ANG
Mistrin's Oneshot
Fiksi Remajacompilation of my oneshot stories that I made. Pawang kabaliwan at halatang walang patutunguhan.
