Unicode
.
.
.
.
.ချွင်း~
"ရောက်လာပြီးပေါ့..."
ဆိုင်တံခါးတွန်းဖွင့်ကာဝင်လာသည့် ထယ်ယောင်းကိုမြင်တော့ ဆိုးလ်က မေးလိုက်တယ်။
"အွန်း"
"မနက်စာရော စာပြီးပြီးလား"
"အော"
"အွန်း...ဒီနေ့လည်း ကြိုးစားလိုက်ပါဦး ဝန်ထမ်းလေးရေ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ သူဌေးခင်ဗျ"
ထယ်ယောင်းလည်း ပြန်ရွဲ့ပြီး အဝတ်လဲဖို့ အထဲဝင်သွားလေသည်။အပြင်ပြန်ထွက်လာတော့ မုန့်ထည့်ထားသည့် မှန်ပုံပေါ် လက်ထောက်ကာ ငေးငိုင်နေတော့သည်။
"ကျစ်! ကျစ်! ဒီဝန်ထမ်းနဲ့တော့ ငါဆိုင်လေး ရောင်းကောင်းဦးမယ်"
စာပွဲဝိုင်းလေးမှာ ထိုင်နေသည့် ဆိုးလ်က စုတ်သပ်ကာ တယောက်ထဲညီးညူလိုက်၏။
"သူဌေးလည်း တနေ့နေ့ ထိုင်ပြီးပဲ ညီးညူနေတော့တာနော်...ဘာမှလည်းမလုပ်ဘူး"
ထယ်ယောင်းပြန်ပြောလိုက်တော့ ဆိုးလ်က ရယ်ကာပြောလိုက်သည်။
"သူဌေးကို တခွန်းမကျန်ပြန်ပြောတာ...ဒီဝန်ထမ်း အထုတ်ခံချင်ပြီးထင်တယ်"
"တောင်းပန်ပါတယ်ခင်ဗျ...ကျနော့်ကိုတော့အလုပ်မထုတ်ပါနဲ့ခင်ဗျ"
ထယ်ယောင်းက မှန်ပုံကို သုတ်နေရင်း ပြန်ရွဲ့လိုက်ရင်း မေးလိုက်သည်။
"ဒါနဲ့ ဆိုးလ်မ...နင့်မှာ ရည်းစားတွေဘာတွေမရှိဘူးလား"
"မထားချင်ပါဘူးဟယ်...နင့်ကြည့်ရတာနဲ့တင် ငါတောင် ရည်းစားလိုချင်စိတ်ပျောက်တယ်...ပြီးတော့ နင်ယောကျာ်းကောင်းမရသ၍ ငါလည်း ရည်းစားမထားဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတယ်"
"မဆိုင်တာ...လာကြိုက်မဲ့သူမရှိလို့မလား...အေလေး နင့်လို မိန်းမကြမ်းကြီးကို ဘယ်သူက ကြိုက်မှာလဲ...ငါတောင် မကြိုက်ဘူး ဟဟား..."
"ဟဲ့...အချင်းချင်းကိုမဖဲ့နဲ့...ငါ့ကို ကြိုက်တဲ့သူမှပေါလို့...ငါကသာ မထားချင်တာ"
VOUS LISEZ
Starting From Delivery》JkV》{Ongoing}
FantasyUnicode(only)🎁 J 💜 V #taekookfic #kookvfic #Myanmar ♡start date 19.3.2024 ♡end date ********* ဤ fiction တခုလုံးသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်ပြီး အပျော်တမ်းရေးခြင်သာဖြစ်သည်။