Güven

Soğuk Cehennem

Bu kitaptaki kurum ve kişiler tamamen en ince ayrıntısına kadar kurgudan ibarettir ve hiçbir gerçeklik taşımıyordur .

Biraz amatörce yazdığımı biliyorum kusura bakmayın eğer kelime hatası bulursanız bana haber verin şimdiden teşekkür ederim her şey için.

buraya başladığınız tarihi alayım lüfen👉🏻

Sizi seviyorum ve çok öpüyorum 💋
___________________________________

herkes hayatını doya doya yaşamak ister ama o şey benim için geçerli değildi .
herkes acı çeker herkes mutlu olur herkes üzülür
ama o mutluluk , duyduğunuz en acı bir beklentiydi benim için.

benim için mutluluk biricik babamdı benim en
ama en güzel mutluluğum oydu ama benim için en acısı da oydu.

kimisi hayatı yaşar kimisi hayatı yaşayamaz ne yazıki
benim uğurlu sanıp ama olmayan rakamım tabiki ikiydi.

Bu benim tercihim deyildi ama sizde tercihler yaparsınız ben insanlardan , herkezden üstün durumdayım ama tek sorun bu da deyil insanlar benden korkuyor işte hayat acımasızlığı bu ve benimde en çok üzende bu .

Herkezin kalbi umutlarla doludur ama ben öyle değilim .

Herkes güvenir herkes sever benim güvenim sevgimdi eğer o güven kırılırsa sevgimde kırılır benim sevgimi sadece güven karşılar ben hayatımı bu inanca bağladım ve hepde öyle kalacak .

🔪

Yerde kanlar içinde yatıyordu bu en büyük bağışıklıklıydı kimse yoktu ,yerde yatıyor ses bile çıkaramıyordu kimse yoktu ,uçurumun başındaydı adeta ne bir ses ne bir insan ne bir sevinç sadece korkuydu , acıydı , kederdi onun dostu şuanda ğöre bildiği şey sadece kırılmış pencereden süzülen dolunay ılığıydı .

Neden bir kedere ait bir hayata süzülmüş gibi hisediyordu tek düşündüğü itibarıydı en önemli olan tek şey oydu ne bir ağlamak ne bir inlemek sızlanmak çıkıyordu ağzından .

Gözleri karanlığın kuruluğundan boğulmuş şekilde bakıyordu etrafa ,karanlıkta bir şeyler seçmeye çalışıyordu ama nafile her yutkunduğunda dikenden teller batıyordu boğazına .

Sadece belirli ölçüde su belirli boyutda kuru ekmek veriyorlardı .

Bu sefer hırsı vermişti onu ele Siniri vermişti onu ele ,hiç bir zaman dilimi ona enğel olamamıştı tek düşündüğü şey öfkeydi nerede olduğunu zaman seçti bilemediği o öfke kaşlarının arasından kan gibi sürüklenerek eyleniyor ve özğürüm diye bağrıyordu .

Vücudunun bile bu acılara kaldıracak fazla dermanı kalmamıştı zaten, ama sabrediyordu biliyordu buradan çıkacağını ve onların soyunu kurutacağını yedi ceddini kurşundan beter edeceğini ve buna kimsenin engel bile olamayacağı  kadar çok korkacaklarını .

Kimse ne bir ses ne bir yaklaşımda bulunacakalardı kimse cüret edemeyecekti ona karşı gelmeyi . Bedeni bir buzdan farksızdı bunun kendi bile farkındaydı çaresizdi ama onu tek ısıtan şey lav gibi öfkeyle taşmış kalbiydi...

ben REVİN BANAŞŞAR hayatımı anmi an yaşadım birazda siz yaşayın...
Siyah beyaz olmama dileğiyle...
Sonsuza dek "GÜVENE" İnan...