you drew stars around my scars / hyunchan

2"Hiç mi sevmedin Baba?"

Hyunjin evine varır varmaz zili soğuktan buz kesilen parmağı ile çaldı.

Kapı açılır açılmaz babası bağırmaya başladı.
"NEREDEYDİN SEN?!"

"Dolaşmaya çıkmıştım." Hyunjin odasına doğru yönelirken babası tekrar bağırdı.

"BURAYA GEL!" Arkasını döndü çocuk ürkmüş bir şekilde.

Yavaş yavaş salona geçti.

"BU NOTLARININ HÂLİ NE?!" Babası elindeki kağıtları çocuğun yüzüne fırlattı.

"BEN OĞLUM OKUSUN MESLEK SAHİBİ OLSUN DİYE UĞRAŞIRKEN SENİN YAPTIĞINA BAK! BENİM KADAR ÇABALAMIYORSUN! ŞİMDİ ODANA GİDİP BİR DAHAKİ SINAVLARINA ÇALIŞMAYA BAŞLIYORSUN!"

Hyunjin kafasını sallamakla yetindi.

Odasına girip üzerindeki montu çıkarıp
dolabına astı. Masasına oturdu ama hiç çalışası yoktu. Kafasını masaya koydu aklı Felixdeydi.

Çok güzeldi...gözleri..çilleri..saçları
..soğukta kızaran o küçük burnu.. her şeyiyle güzeldi o çocuk.

Bir anda kapının açılmasıyla kendini toparladı Hyunjin. Babası tekrar ve tekrar bağırdı.

"SANA DERS ÇALIŞ DEDİM!SEN NE YAPIYORSUN UYUYORSUN! GEÇ ŞU ODAYA!"

Hyunjinin gözleri büyüdü. O odaya gitmeyi istemiyordu. Babası hep böyleydi çok sinirlendiği zaman Hyunjini o odaya kapatır bir kaç gün çıkmasına izin vermezdi.

"A-ama"

"GEÇ DEDİM! İKİLETME!"

Babası sertçe odaya ittirip kapıyı arkasından kapattı. Elindeki kemeri sıkıp morarıkları yeni iyileşmiş oğluna baktı.

"Şunları yenileyelim." Hyunjin gözlerini sıkıyordu. Daha tam olarak iyileşmemiş morarıklarına yeni eklenecek izlerden korkuyordu.

...